mr. z - επανάληψη

Γνωστός και μη εξαιρετέος από ποικίλα DJ-sets ανά την Αθήνα ή αλλού, και βεβαίως από το blog naked sides (ραδιοφωνικές εκπομπές του δεν έχω ακούσει), o mr. z είναι ένας… δημιουργικός, όπως λέμε, DJ. Δεν τοποθετεί δηλαδή μόνο κομμάτια το ένα δίπλα στο άλλο διασκεδάζοντας τους ακροατές του, αλλά επιλέγει να παρέμβει επ’ αυτών –όταν θέλει να παρουσιάσει «δικό του» υλικό– κόβοντας και ράβοντας, προσθέτοντας και αφαιρώντας samples ή πραγματικά «μέρη», από ποικιλία δίσκων ή αληθινούς οργανοπαίκτες. Το αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς του το ακούμε στο πρόσφατο LP «επανάληψη», ένα καλοσχεδιασμένο άλμπουμ που τύπωσε σε 200 μόλις αντίτυπα η B-Otherside Records.

Μπορεί αυτό που πράττει ο mr. z να μην είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει (γενικώς), όμως έτσι όπως το πράττει, το διαμορφώνει και το προβάλλει το κάνει, αυτομάτως, προσωπικό. Ο Ζώης, όπως είναι το πραγματικό όνομα του mr. z, μπορεί να ζει, να εργάζεται και να αφουγκράζεται το σήμερα, «τρυγάει» όμως ό,τι καλύτερο εντοπίσει από τα ελληνικά (σε πρώτη φάση) μουσικά sixties και τα seventies (κυρίως απ’ αυτά). Από τα sixties τον ενδιαφέρει η ανεμελιά, η αισιοδοξία, η… καλοπέραση, το στυλ, ο ρυθμός και η μελωδία της παραγόμενης μουσικής, ενώ από τα seventies γουστάρει φρονώ την αστική «πολυτέλεια» της εποχής, το κλίμα ταινιών όπως η Αναζήτησις… και Το Αγκίστρι του Ερρίκου Ανδρέου για να γίνω πιο σαφής, μαζί με το rock του Εξαδάκτυλου ή των Poll. Ανάμεσα στις αναφορές του μπορεί να υπάρχουν αντιφατικά πράγματα, τα οποία δεν ενώνονται αναγκαστικώς από μιαν ευθεία γραμμή (ο Πουλικάκος του «Μωρό μου» π.χ. δεν έχει κάποια σχέση με τον Πουλικάκο των… παιδιών, που είναι εντάξει – άλλο το ένα, άλλο το άλλο), όμως από την άλλη δεν είναι καθόλου αντιφατικό να γουστάρεις, ως ακροατής, τον Γεράσιμο Λαβράνο π.χ. (που είναι μία προφανής και μεγάλη επιρροή) και τον Madlib ή τον Four Tet.

Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μου –καθότι εδώ γράφω για τον δίσκο του αγαπητού mr.z– ξέρω όμως πόσο καθοριστική υπήρξε η επανέκδοση μέσω του Jazz & Τζαζ, το 2007, τού σήμα κατατεθέν για τα ελληνικά sixties δεδομένα άλμπουμ «Χορέψτε με το Γεράσιμο Λαβράνο και την Ορχήστρα του». Το πολύ σπάνιο εκείνο LP έγινε –μέσω του CD που είχα επιμεληθεί για το περιοδικό–, κτήμα κάποιων χιλιάδων ανθρώπων (πολλών μουσικών/επιμελητών και βεβαίως απλών ακροατών), που βρέθηκαν έτσι μπροστά σε μιαν «αποκάλυψη». Δεν περίμεναν δηλαδή (και δεν αναφέρομαι στους μετρημένους στα δάκτυλα συλλέκτες, που μπορεί να κατείχαν ή να γνώριζαν το LP) πως στην Ελλάδα των mid-sixties είχε ηχογραφηθεί ένα ολάκερο long-play, υψηλής ποιότητας (εφάμιλλο των… ευρωπαϊκών) πλημμυρισμένο στις μποσανόβες και γενικά στη χαλαρή πλευρά της μουσικής και κατ’ επέκταση της… μεσοαστικής ζωής, έτσι όπως εκείνη προβαλλόταν από ορισμένα οικογενειακά περιοδικά της εποχής (Εικόνες) και βεβαίως από τον λεγόμενο εμπορικό κινηματογράφο. Σ’ αυτούς και σε άλλους ήχους αποτίνει φόρο τιμής ο mr. z κόβοντας, ράβοντας και πριμοδοτώντας τα samples του με extra σαξόφωνα (Κώστας Βασιλειάδης), κιθάρες (Στάθης Ψιλιάς), πιάνο (Χρήστος Τριανταφύλλου), πλήκτρα (Πέτρος Δημάκης) και λοιπές βοήθειες (Kid Flicks, Spaced Cowboy).

Έτσι, αν το easy listening ή το lounge είναι δύο καλοί, γενικώς, χαρακτηρισμοί υπό των οποίων μπορούμε να καταχωρίσουμε την «επανάληψη», στην πράξη, ο ακροατής, θα διαπιστώσει και τις υπόλοιπες αγάπες του mr. z, που μπορεί να ξεκινούν από το παλαιό ελληνικό ροκ και την μποσανόβα (όπως είπαμε), και περνώντας από το garage, την psych music, το raga-rock, το funk, την jazz, τα ιταλικά soundtracks (Morricone, Piccioni, Ortolani…) και βεβαίως το spoken word, να καταλήγουν μέχρι το σύγχρονο DJing και το electro.

Η «επανάληψη» –άσε με να κάνω λάθος…– είναι το πρώτο πραγματικό vintage LP της ελληνικής δισκογραφίας.

Επαφή: www.b-otherside.gr