ΦΛΩΡΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ ο γερμανός φίλος

Η συνεργασία του Φλώρου Φλωρίδη με τη γερμανίδα σκηνοθέτιδα Jeanine Meerapfel αριθμεί έως σήμερα τέσσερις ταινίες. Την Anna’s Summer (2001), για το soundtrack της οποίας είχα γράψει προ 12ετίας στο Jazz & Τζαζ, τα ντοκυμαντέρ Mosconi - Oder wem gehört die welt (2007) και You Cannot Win Without Fighting (2008), καθώς και το πρόσφατο φιλμ μυθοπλασίας, όπως λέμε, Der Deutsche Freund (2012). Επειδή την ταινία δεν την έχω δει αντιγράφω την περίληψή της από το επιμελημένο ένθετο: «Ο ‘γερμανός φίλος’ αφηγείται την ασυνήθιστη ιστορία αγάπης μεταξύ της Sulamit και του Friedrich, οι οποίοι γνωρίστηκαν μεταξύ τους, ως έφηβοι, στο Μπουένος Άιρες στη δεκαετία του ’50. Το ειδύλλιό τους αναπτύχθηκε με φόντο την πολιτική αναταραχή του Μάη του ’68 στη Γερμανία, όπως και της στρατιωτικής δικτατορίας στην Αργεντινή. Ένας έρωτας που διαρκεί μια ζωή…». Άρα έχουμε να κάνουμε μ’ ένα ερωτικό έργο, ή καλύτερα μ’ ένα έργο αγάπης που «ξεδιπλώνεται» μέσα στα χρόνια και το οποίον εξελίσσεται εντός συγκεκριμένων πολιτικοκοινωνικών πλαισίων.

Ένα πρωταρχικό ερώτημα, που θα μπορούσε να ανακύψει πριν μπει καν το CD στο player, θα σχετιζόταν οπωσδήποτε με το είδος της μουσικής που θα ανέμενε ο καθείς, έχοντας υπ’ όψιν του την περίληψη του σεναρίου και βεβαίως το ονοματεπώνυμο του συνθέτη – το ονοματεπώνυμο «Φλώρος Φλωρίδης». Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ πάντως… διαψεύστηκα. Εννοώ πως δεν περίμενα ν’ ακούσω αυτό το άλλο, το διαφορετικό πρόσωπο του γνωστού τοις πάσι έλληνα αυτοσχεδιαστή. Ένα πρόσωπο μελωδικό, ατμοσφαιρικό, ερωτικό, άλλοτε κοντά σ’ ένα ECM-κλίμα, άλλοτε πιο... κλασικό ορχηστρικό και σε κάθε περίπτωση σφόδρα κινηματογραφοφιλικό. Πράγματι, ορισμένες φορές, δεν πιστεύεις στ’ αυτιά σου, έχοντας κατά νου το δεδηλωμένο και μόνιμο ενδιαφέρον του Φλωρίδη για τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και τον αυτοσχεδιασμό εν γένει, ακούγοντας ταυτοχρόνως τούτο το πανέμορφο soundtrack.

Χωρισμένο σε δύο τμήματα –με το πρώτο να καταγράφει 23 μικρής διάρκειας θέματα, τα οποία αποδίδονται, τα περισσότερα τουλάχιστον, από την Deutsches Filmorchester Babelsberg σε ενορχηστρώσεις του Andreas Lange, και με το δεύτερο να απαρτίζεται από 11 μεγαλύτερης διάρκειας αυτοσχεδιασμούς πάνω στα θέματα της ταινίας τους οποίους διεκπεραιώνει το JazzTrio & Loops– το “Der Deutsche Freund” [Normal, 2012] είναι ένα πολύ ενδιαφέρον OST, που, αν και κομμένο στα δύο, κατορθώνει να ξαφνιάσει ευχαρίστως· ιδίως στο πρώτο «μελωδικό» μέρος του (ας το πω έτσι), εκεί όπου οι μουσικές του Φλωρίδη (κυρίως) αντιμετωπίζονται μέσα σ’ ένα συναρπαστικό cinematique περιβάλλον, τη βοηθεία των ενορχηστρώσεων του Lange και της διεύθυνσης της ορχήστρας από τον Günter Joseck. Έγραψα «κυρίως» λίγο πιο πάνω επειδή ανάμεσα στα 23 tracks του πρώτου μέρους υπάρχει ένα ωραίο θέμα του κιθαρίστα Μπάμπη Παπαδόπουλου παιγμένο από τον ίδιον, ένα θέμα του μπαντονεονίστα Peter Reil (αποδίδει ο ίδιος), αλλά κι ένα κοινό δικό τους θέμα, ενορχηστρωμένο από τον Φλωρίδη για κιθάρα και μπαντονεόν. Εν ολίγοις; Πανέμορφα μοτίβο, τα οποία αποδίδει με γνώση μία άψογη ορχήστρα.

Μα και στο δεύτερο μέρος το τρίο των Φλώρου Φλωρίδη κλαρινέτο, μπάσο κλαρινέτο, Jan Roder ακουστικό μπάσο και Michael Griener ντραμς δεν εμφανίζει μικρότερο ενδιαφέρον. Ο ελεγειακός/ ρομαντικός/ νοσταλγικός χαρακτήρας των συνθέσεων –έτσι όπως εκείνες καταγράφηκαν στο πρώτο μέρος– μπορεί εδώ να μην είναι εντελώς εμφανής (παρότι το κοντραμπάσο με δοξάρι μελωδεί κατά τα… strings πρότυπα), είναι όμως εμφανέστατη η «καρδιά» των συνθέσεων του Φλωρίδη, τα σπαράγματα εκείνα δηλαδή που «συγκολλημένα» θα δώσουν την πιο κινηματογραφική, ας την πω έτσι, υφή της μουσικής του.

Επαφή: www.normal-records.com, www.malenafilm.com