ακούγοντας Lou Reed…

Μεγάλος ο Lou Reed. Σπουδαίος. «Συστηθήκαμε» κάπου στις αρχές των 80s και καθ’ όλη τη δεκαετία κάναμε «καλή παρέα». Με αφορμή το τετελεσμένο άκουσα «εμπλοκή» τις πρώτες πρωινές ώρες, κι ύστερα από πάρα πολύ καιρό, το “Transformer”, το “Berlin” και βεβαίως το “Rock n’ Roll Animal” –τα τρία προσωπικά άλμπουμ του που έχουν απομείνει στη δισκοθήκη μου– διαπιστώνοντας πως, παρ’ όλες τις σκέψεις και τις αναμνήσεις που πυροδοτούν, με αφορούν πια πολύ λίγο. Μπορεί να φταίει που μεγάλωσα… Που άλλαξαν τα γούστα μου… Που ενδιαφέρομαι για τη «δική μου Αθήνα», περισσότερο από την «δική του Νέα Υόρκη»… Δεν ξέρω… Σέβομαι, αναγνωρίζω, αλλά είμαι αλλού... Κι εδώ, κι εκεί, και παραπέρα, αλλά αλλού...