ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ black mamba

Τον φλαουτίστα Λεωνίδα Σαραντόπουλο τον γνωρίσαμε δισκογραφικώς μέσα από το #224 CD του Jazz & Τζαζ (11/2011) “Jazznow! New Music from Ionian University Jazz Program”. Εκεί ανθολογήθηκε η σύνθεσή του “Navarac”. Λίγους μήνες αργότερα μία άλλη σύνθεση του Σαραντόπουλου (“Africana”) έβλεπε και πάλι το φως μέσω του περιοδικού (#232-233) – και αναφέρομαι στο CD “Petite Fleur Presents: Summer Jazz Flirt”, που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του ’12. Την ίδια δε περίοδο είχε τυπωθεί σε ανεξάρτητη παραγωγή και το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τού καλού μουσικού, που είχε τίτλο “Black Mamba” [Ιδιωτική Έκδοση] και για το οποίον –έστω και καθυστερημένα– οφείλω να πω λίγα λόγια.

Κατ’ αρχάς εκείνο που βγαίνει πάνω απ’ όλα, ακόμη και με την πρώτη ακρόαση του CD, είναι πως ο Σαραντόπουλος είναι ένας ολοκληρωμένος μουσικός· κάτι που δεν οφείλεται απλώς και μόνον στις σπουδές του, στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο της Κέρκυρας, αλλά κυρίως στο ταλέντο του. Ένα ταλέντο που προβάλλει διάπλατα στο “Black Mamba” και που αφορά στον Σαραντόπουλο όχι μόνον ως φλαουτίστα, αλλά κυρίως ως συνθέτη και ενορχηστρωτή. Ο άνθρωπος, δηλαδή, έχει μιαν ολοκληρωμένη εικόνα του πώς πρέπει να ηχεί η μουσική που γράφει, πώς εκείνη (η μουσική) θα ανταποκρίνεται στα υψηλότερα αισθητικά στάνταρντ. Έχοντας το προσόν (ας το πω έτσι) να είναι φλαουτίστας, να χειρίζεται δηλαδή ένα όργανο το οποίο στο χώρο της ευρύτερης jazz έχει συνδεθεί με τις πιο cosmic και «πνευματικές» μορφές της, o Σαραντόπουλος μάς συστήνει έναν ήχο, που όσο και αν παραπέμπει σε θαυμάσια και ακριβοθώρητα άλμπουμ του παρελθόντος, είναι ολοκληρωτικώς δικός του. Οι συνθέσεις του, που οφείλουν πολλά βεβαίως στη συνολική μπάντα (εκτός του ιδίου και οι Ανδρέας Πολυζωγόπουλος τρομπέτα, Βασίλης Ρακόπουλος κιθάρες, Κωστής Χριστοδούλου fender rhodes, keyboards, Γιώργος Γεωργιάδης μπάσο, Βαγγέλης Κοτζάμπασης ντραμς, Μιχάλης Μπακάλης κρουστά), διακρίνονται για την τέλεια εκμετάλλευση του… χώρου και του χρόνου. Εννέα στον αριθμό, απλωμένες σε κάτι λιγότερο από 43 λεπτά, είναι δομημένες με μαστοριά και γνώση. Τίποτα δεν λειτουργεί ως αυτοσκοπός. Τίποτα δεν περισσεύει. Τίποτα δεν βρίσκεται σε λάθος θέση. Τα μελωδικά και τα ρυθμικά σχήματα, που αγκαλιάζουν την electro-jazz, το fusion και βεβαίως το world (με στόχευση στο afro) είναι σοφά κατανεμημένα. Η ευφράδεια των συνθέσεων είναι πασιφανής και η λειτουργικότητα του άλμπουμ άμεση. Τι άλλο να πει κανείς; Απλώς, ακούει και ξανακούει.

Επαφή: www.leosarantopoulos.com