η CONNIE CROTHERS πάντα σε δράση

Παράξενο άλμπουμ το παρόν. Ασυνήθιστο; Ας το αποκαλέσω καλύτερα έτσι. Ηχογραφημένο ζωντανά στο Freight & Salvage Coffeehouse στο Berkeley της California την 10/8/2011 φέρνει κοντά δύο γυναίκες μουσικούς, με ξεχωριστό παρελθόν η κάθε μία. Την 70χρονη (το 2011) πιανίστα Connie Crothers (στη σκηνή από την δεκαετία του ’60 και προστατευόμενη κατά μίαν έννοια του θρύλου πιανίστα Lennie Tristano – βρισκόταν σε περίοπτη θέση στο A memorial concert for Lennie Tristano και φυσικά στο 5απλό box-set που το αποτύπωσε, το 1980) και την τενόρο σαξοφωνίστα Jessica Jones, γνωστή από τις συνεργασίες της με μουσικούς τής παλαιότερης γενιάς (Ornette Coleman, Charles Moffett, Don Cherry…), αλλά και της πιο νέας (Peter Apfelbaum, Tony Jones…).

Στο “Live at the Freight” [New Artists, 2013] οι δύο γυναίκες προβάλλουν ένα «δικό τους» πρόγραμμα, αποτελούμενο από τρία στάνταρντ, τρεις αυτοσχεδιασμούς και μία σύνθεση της Jones. Άρα μπορούμε να τις «κρίνουμε» και στα τρία διαφορετικά «κεφάλαια» ενός τζαζ ρεπερτορίου. Στο πώς δηλαδή αντιμετωπίζουν γνωστά και καταξιωμένα κομμάτια (όπως το “In a sentimental mood” του Duke Ellington π.χ.), πώς επικοινωνούν σ’ ένα εντελώς «ελεύθερο» πλαίσιο και βεβαίως πώς ανταποκρίνονται σε μια δική τους πρωτότυπη σύνθεση.

Δεν χρειάζεται να πω πως το αποτέλεσμα είναι υπεράνω των προσδοκιών· των προσδοκιών που μπορεί να έχει ένας fan-ακροατής ακόμη και από δύο καταξιωμένες παίκτριες (όπως είναι η Crothers και η Jones). Ιδίως τα αυτοσχεδιαστικά κομμάτια αντανακλούν κάποια από τα διδάγματα τού πιο διάσημου ίσως και καινοτόμου δασκάλου στην ιστορία της jazz, του Lennie Tristano (ο πρώτος άνθρωπος που έπαιξε free jazz, σε γκρουπ, ήδη από το 1949), εκεί όπου οι δύο μουσικοί φαίνεται να μην έχουν προετοιμάσει κανένα «σχήμα», καμμία «συνταγή» σε μελωδία και αρμονία, πατώντας, απλώς, πάνω στις ρυθμικές βάσεις των αμέσως προηγούμενων κομματιών. 
Το 52λεπτο “Live at the Freight” είναι ένα μεστό, πλήρες και απολύτως ενδιαφέρον άλμπουμ, που φανερώνει πώς, με ποιον τρόπο, δύο παίκτριες (και κατ’ επέκτασιν δύο μόνον όργανα) δύναται να περιγράψουν το αισθητικό οπλοστάσιο της παντοτινής jazz. Λυρισμός, αίσθημα, μελωδία από την μια μεριά, «ελευθερία», σπάσιμο των κανόνων και δημιουργική φαντασία από την άλλη.

Επαφή: www.conniecrothers.net, www.jessicajonesmusic.com