LOGOUT – PLAYGROUND NOISE

Είχα πολύ καλή γνώμη για το προηγούμενο (πρώτο) άλμπουμ του LogOut, το “Paper Plane Flight Recorder” [Inner Ear, 2011], που περιείχε μπαλάντες βασικά, οι οποίες υποστηρίζονταν από κλασική κιθάρα και λίγα off ηλεκτρονικά. Μάλιστα, εκείνο το άλμπουμ το έβλεπα σαν μιαν αρχή, λίγο πριν την τελειωτική απογύμνωση των εκφραστικών μέσων του LogOut – κάτι τέλος πάντων, που θα τον οδηγούσε στον πυρήνα της τραγουδοποιίας του. Διαψεύστηκα· αν και δεν είναι αυτό το ζήτημα.

Το “Little Things Buried in Concrete” [Inner Ear, 2013] είναι ένας ενοργανωμένος δίσκος που ροκίζει κάπως αβαντ-γκαρντίστικα (ας θυμηθούμε, έστω και μακρόθεν, την πρώιμη τραγουδοποιία του Brian Eno), δίχως, να κάνει πάντα τη διαφορά. Έχω τη γνώμη δηλαδή πως η αφηγηματικότητα των στίχων του LogOut, που σχετίζονται, συχνά (οι στίχοι), με τα διάφορα αστικά ζόρια, θα εύρισκαν προσφορότερο πεδίο δράσης μέσα από την απλοποιημένη φόρμα (μια κιθάρα, ένα πιάνο…) και την γυμνή-ξερή τραγουδιστική απόδοση. Παρά ταύτα ακούγοντας το άλμπουμ τρεις φορές σ’ ένα απόγευμα (δεν ξεπερνά εξάλλου τα 35 λεπτά) διαπίστωσα πως έχει γίνει καλή δουλειά στην παραγωγή (Χρήστος Λαϊνάς) και πως κάποιες φορές, π.χ. στα “Censored title”, “Hymn to concrete” και “Last prayer”, το πράγμα «ξεφεύγει» προς ενδιαφέρουσες ηχητικές κατευθύνσεις (ιδίως στην περίπτωση του τρίτου κομματιού, με το κάπως μηχανιστικό ψυχεδελικό παραλήρημα στο τέλος). Άλμπουμ που έχει τις (καλές) στιγμές του είναι το “Little Things Buried in Concrete” – ας μην μας διαφεύγει αυτό.

Από τα πατρινά συγκροτήματα που ξεχώρισαν την τελευταία πενταετία, οι Playground Noise, τρία χρόνια μετά το παρθενικό long play τους (έχουν γράψει και δύο 45άρια – το ένα πέρυσι), επανέρχονται στα πράγματα μέσω ενός καινούριου άλμπουμ που περιλαμβάνει οκτώ τραγούδια. Το “8 Songs” [Inner Ear, 2013] δείχνει το προφανές. Το γκρουπ βρίσκεται σε πλήρη δημιουργική κίνηση, έχοντας κατακτήσει τρόπο γραφής και στυλ. Με τις κιθάρες να πρωταγωνιστούν (δίχως τούτο να σημαίνει πως έχουμε να κάνουμε με μια προφανή κιθαριστική pop, αφού οι παρεμβάσεις των πλήκτρων και κυρίως της τρομπέτας και των εγχόρδων είναι και συχνές και καθοριστικές), με το rhythm section να ρολάρει με ακρίβεια, τις μελωδίες να «κρύβονται» πίσω από τα επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μοτίβο, και με τη γενικότερη διάθεση να σχετίζεται με μιαν ας-την-αποκαλέσω-έτσι αστικού τύπου μελαγχολία (διακριτή στους fans των Playground Noise κι από ’κείνο το πρώτο άλμπουμ), το “8 Songs” είναι ένα LP, που χωρίς να... τραντάζει, δείχνει τη σταθερή προοπτική των Πατρινών στο εγχώριο πυκνοκατοικημένο ροκ σκηνικό. Πολλά και καλά τα τραγούδια των Playground Noise, αλλά το “Bodies (Like empty houses)” είναι μάλλον το καλύτερο· σε συνεπαίρνει με το μπροστά τοποθετημένο ρυθμικό τμήμα και τις δυνατές κιθάρες (είτε βρίσκονται εκείνες σε πρώτο πλάνο, είτε πίσω οδηγώντας κατά βάση τη φωνή).

Επαφή: www.inner-ear.gr