η latin jazz του WAYNE WALLACE

Χαίρομαι, γιατί μετά από 3-4 χρόνια «ξανασυναντώ» –και μάλιστα εις διπλούν– τον αφροαμερικανό τρομπονίστα, συνθέτη και ενορχηστρωτή Wayne Wallace. Το τελευταίο CD του που είχε φθάσει στα χέρια μου, και για το οποίον είχα γράψει λόγια θερμά (και) εδώ στο δισκορυχείον (31/3/2010) ήταν το “¡Bien Bien!” [Patois, 2009], ένα έξοχο latin jazz άλμπουμ, με ήχο πηγαίο και καθαρό… σαν τον παλιό καλό καιρό. Το 2013-14 φαίνεται πως είναι/θα είναι η χρονιά του Wayne Wallace, ο οποίος τόσο μ’ ένα καινούριο προσωπικό CD, όσο και μ’ ένα ευρύτερο/ μεγαλεπήβολο μουσικο-κινηματογραφικό project, που αφορά στην salsa και την latin jazz σκηνή της Bay Area, θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή του σχετικού ενδιαφέροντος. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Το Wayne Wallace Latin Jazz Quintet στο “Latin Jazz/ Jazz Latin” [Patois, 2013] είναι το προσωπικό σχήμα του Wayne Wallace, αποτελούμενο από τον ίδιο στο τρομπόνι, τον Murray Low στο πιάνο, τον David Belove στο μπάσο, τον Colin Douglas στα trap drums και τον Michael Spiro στα κρουστά (από την εποχή του “¡Bien Bien!” δηλαδή το μόνο καινούριο όνομα είναι εκείνο του ντράμερ Douglas, ο οποίος αντικατέστησε τον Paul Van Wageningen που πέθανε πέρυσι). Όμως δεν είναι μόνον αυτό/αυτοί, καθότι αν προσμετρηθούν και οι special guests (ένας τρομπετίστας, ένας τενορίστας, δύο φλαουτίστες, τρεις βιολιστές, ένας τιμπαλίστας, τρεις τραγουδιστές) τότε το πράγμα φουσκώνει πολύ, και καθώς γίνεται επικίνδυνο η χορευτική πανδαισία αγγίζει τα ύψη. Και τούτο γιατί ο Wallace δεν είναι απλώς ένας δυνατός συνθέτης (και δεινός εκτελεστής), που μπορεί να οικειοποιείται songo, cha-cha-cha και rumba ρυθμούς, προτείνοντας τα δικά του latin και latin jazz διαμάντια, αλλά ακόμη κι ένας ιδιαίτερος διασκευαστής, υπό την μπαγκέτα του οποίου διαπλάθονται λατινικώς συνθέσεις των Mercer και Duke Ellington, του Coleman Hawkins, του Thelonious Monk, μα ακόμη και του John Coltrane. Να για παράδειγμα το “Giant steps”, που μετατρέπεται σε merengue, πριν εκτοξευθεί στο αχανές μέσω ενός 12/8 κρουστού groove, πάνω στο οποίο απλώνει φοβερό σόλο ο Masura Koga στο τενόρο σαξόφωνο. Απίθανο και το “Things ain’t what they used to be” των Mercer Ellington/ Ted Persons, που αποκτά έναν blues-καραϊβικό χαρακτήρα, με την τρομπέτα, το τρομπόνι, το βιολί, το φλάουτο και τα φωνητικά να προσφέρουν στο κομμάτι έναν διαφορετικό αέρα. Τα δε τρία κομμάτια στη σειρά που ολοκληρώνουν το άλμπουμ (άπαντα συνθέσεις του Wallace, με το ένα καλύτερο από τ’ άλλο) αποτελούν και το επιστέγασμα της προσπάθειας τού άσσου τρομπονίστα να παρουσιάσει τη δική του latin jazz άποψη, διατηρώντας το πνεύμα και το χρώμα των μεγάλων ορχηστρών του ’70. Ιδίως στο έσχατο “Pasando el tiempo” το πάθος και ο λυρισμός της ορχήστρας (με προεξάρχοντες την 17χρονη φλαουτίστα Elena Pinderhughes και τον πιανίστα Murray Low) είναι ανομολόγητα.

Η latin μουσική (και δεν εννοώ, σώνει και καλά, το latin rock) αναπτυσσόταν ιδιαιτέρως στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ (και όχι μόνο στην Ανατολική) ήδη από τη δεκαετία του ’50. Κυρίως στην San Francisco Bay Area, που αποτέλεσε ορμητήριο για τον Cal Tjader, αλλά και για διαφόρους άλλους οργανοπαίκτες που στάθηκαν δίπλα στον διακεκριμένο βιμπραφωνίστα εκείνα τα παλαιά χρόνια (Bayardo Velarde, Armando Peraza, Mongo Santamaria, Willie Bobo κ.ά.). Να υπενθυμίσω, εδώ, πως ένα από τα άλμπουμ-εμβλήματα της latin jazz στα fifties, το περίφημο “Mambo with Tjader” του Cal Tjader’s Modern Mambo Quintet, κυκλοφόρησε το 1954 στην Fantasy του San Francisco, και πως δίπλα στον Tjader είχαν συνταχθεί οι Edgard Rosales congas, Manuel Duran πιάνο, Carlos Duran μπάσο και Bayardo Velarde timbales. Γεννημένος εκείνη περίπου την εποχή (1952) στην ίδια πόλη, ο Wayne Wallace μεγάλωσε, έζησε και ζει με την latin μουσική, επιχειρώντας να προβάλλει όχι μόνο το σύγχρονο πρόσωπό της αλλά και την ιστορία του ήχου που αγαπάει μέσα από ποικίλες κυκλοφορίες της δικής του εταιρείας Patois Records. Προσφάτως, ο Wallace συνεργάστηκε με την Rita Hargrave, μία φανατική salsera και «ψυχή» πίσω από το ντοκυμαντέρ The Last Mambo, επιμελούμενος το σχετικό soundtrack. Κάπως έτσι προέκυψε το 2CD “Salsa de la Bahia/ A Collection of SF Bay Area Salsa and Latin Jazz, Vol.1” [Patois, 2013] το οποίον περιλαμβάνει 22 κομμάτια συνολικώς της latin αφρόκρεμας της περιοχής. Με πρωτότυπα θέματα, που γράφτηκαν ειδικώς για το εν λόγω project (“Cante, clave y candela” με τους Estrellas De La Bahia –μέσα και ο Benny Velarde, μέσα και ο Pete Escovedo, μέσα και ο Wayne Wallace–, “Ponme a gozar” με τους The John Santos Sextet, “Rumba para Paul” πάλι με τους Estrellas εις μνήμην του ντράμερ Paul Van Wageningen) και βεβαίως με tracks προηγουμένων κυκλοφοριών από «ονόματα» της περιοχής (Anthony Blea y Su Charanga, Avance, Louie Romero y Su Grupo Mazacote, Orquesta la Moderna Tradición…), το “Salsa de la Bahia” είναι ένα… θανατηφόρο 2CD, με μεράκι επιμελημένο σε κάθε λεπτομέρειά του (triple-folded digipak cover, συν 24σέλιδο booklet). Αναμένεται και το σχετικό DVD την άνοιξη του ’14…

Επαφή: www.patoisrecords.com