Καναδή τραγουδοποιός από το Τορόντο, η Clara Engel έχει μιαν ενδιαφέρουσα
δισκογραφία που ξεκινά από 15ετίας. Το πιο πρόσφατο άλμπουμ της (CD) έχει πλήρη τίτλο “Where a City Once Drowned / The Bethlehem Tapes Volume II” [Private Pressing, 2019] και
περιλαμβάνει έξι τραγούδια της – αποτελεί, δε, συνέχεια του “Bethlehem Tapes”, που είχε κυκλοφορήσει
το 2010.
Σ’ αυτό το άλμπουμ η Engel εκτός από το να γράφει, μουσικές,
στίχους και να τραγουδά, παίζει κιόλας ηλεκτρικές και slide κιθάρες, guitalele (κάτι ανάμεσα σε κιθάρα και ukulele), hammond και
ηλεκτρικό κότο, ενώ δίπλα της, και ανά περίπτωση, βρίσκονται κι άλλοι μουσικοί
σε τσέλο, μπάντζο, κιθάρες, μπάσο, σύνθια και αρμόνιο.
Το άκουσμα έχει οπωσδήποτε ενδιαφέρον και εντάσσεται σ’ αυτό
το σύγχρονο folk, το
κάπως haunted και το
κάπως παγανιστικό, με την αργή, νωχελική ανάπτυξη, την έμφαση στην «ανοιχτή»
μελωδία, και γενικώς την κατάδειξη μιας... μυστήριας ωραιότητας, που ρίχνει άγκιστρα
(από την στιχουργική μεριά τώρα) προς το φυσικό στοιχείο – την επικοινωνία του
ανθρώπου με την φύση.
Στο discogs
διαβάζω πως το style
είναι “blues rock,
folk” και πως το genre είναι “rock, folk, world & country”.
Βασικά, απ’ όλα αυτά μόνο το folk
έχει νόημα εδώ. Ούτε το blues,
ούτε το rock έχουν θέση
στα τραγούδια της Clara Engel,
τα οποία είναι... αγνά, λευκά, αμόλυντα, καθαρά, μιας και στέκονται έξω από
κάθε επικοινωνία με οτιδήποτε που θα μπορούσε να διαταράξει τη γαλήνη και την
ηρεμία τους.
Σαν επιρροές της η ίδια η Clara Engel αναφέρει την ποίηση του Σέρβου Vasko Popa και του Αμερικανού Theodore Roethke, τις ταινίες του Jim Jarmusch και τις μουσικές των
Arvo Pärt, της Meredith Monk και του Jacques Brel.
Δεν κρύβει τις
αναφορές της η Clara Engel και τούτο επιβεβαιώνεται,
σε γενικές γραμμές, με την ακρόαση των τραγουδιών της, που έχουν τη δύναμη να
σε μεταφέρουν σε κόσμους, σε χώρους, σε τοπία... κάπως κενά από την ανθρώπινη
παρουσία, αλλά έμπλεα δυνατών συναισθημάτων.
Επαφή: www.claraengel.bandcamp.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου