24/12/2019
Καλά Χριστούγεννα!
 |
Jane Lyle -
Bob Behling [Island of Death, 1976]
|
24/12/2019
Χριστός γεννάται δοξάσατε...
“Said Santa to a boy child ‘What have you been longing for?’
“All I want for Christmas is a Rock and Roll electric guitar’”
“Said Santa to a boy child ‘What have you been longing for?’
“All I want for Christmas is a Rock and Roll electric guitar’”
23/12/2019
Ντοκουμέντο. Το ανέβασε χθες ο Γιάννης Μανιάτης. Οι Metro
Decay σαπόρτ στους Birthday Party, τον Σεπτέμβριο του '82 στο Σπόρτιγκ...
22/12/2019
Θρασύτατος δυνάστης, παντελώς κενός περιεχομένου, που
μπήκε στο δοβλέτι κληρονομικώ δικαιώματι, καθώς απευθύνεται αδιάντροπα στους
υπηκόους του...
21/12/2019
Διαβάζω λίστες με τα «καλύτερα της χρονιάς» και από ξένα
σάιτ και από ελληνικά. Ιδίως από τα ξένα σάιτ πολλά ονόματα τα αγνοώ (κι ούτε
έχω κάποια ιδιαίτερη καΐλα για να τα μάθω). Λέμε, κυρίως, για καλλιτέχνες που
στριμώχνονται στα τσαρτ, ή στις πρώτες θέσεις ή λίγο χαμηλότερα, και που
αντιπροσωπεύουν τα «νέα ρεύματα» στην ποπ.
Εγώ συνειδητά ποπ δεν άκουγα ποτέ – ούτε στα έιτις. Ποτέ δεν αγόρασα Michael Jackson και Madonna, ούτε Rick Astley, ούτε Billy Ocean, ούτε Sandra. Τους ήξερα όμως όλους, γιατί τους ακούγαμε παντού. Και στα ραδιόφωνα, και στις τηλεοράσεις, και στις καφετέριες, και στα γήπεδα, και στα διαλείμματα των σινεμάδων, και στα λεωφορεία, και στα πάρτυ, και στα μπαρ, και στα κλαμπ, και στους γάμους και στα βαφτίσια και παντού. Έτσι, δεν υπήρχε κανένας λόγος, πρακτικά, να αγοράσεις το “Bad” ή το “Like a Virgin”. Είχες γνώμη γι’ αυτό, γιατί το άκουγες, οπουδήποτε, ήθελες δεν-ήθελες.
Τώρα δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Για ν’ ακούσεις κάτι θα πρέπει να το θέλεις, αλλιώς μπορεί να μην το συναντήσεις ποτέ στη ζωή σου. Μπορεί να το ακούνε, κατά μόνας, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι, αλλά εσύ να μην το πάρεις ποτέ χαμπάρι.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Έχω διάφορες σκέψεις επ’ αυτού, που είναι αντικρουόμενες. Είναι όμως κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, από εκείνο που συνέβαινε παλιά.
Το έχουμε πει πολλές φορές. Η πληροφόρηση είναι πλέον... λέιζερ. Έχει κατεύθυνση προς το άτομο. Είναι εξατομικευμένη. Κι έτσι κανένας δεν έχει πια τον τρόπο να γνωρίζει, από σπόντα (όπως συνέβαινε παλιά), τι είναι επιτυχία και τι όχι.
Εγώ συνειδητά ποπ δεν άκουγα ποτέ – ούτε στα έιτις. Ποτέ δεν αγόρασα Michael Jackson και Madonna, ούτε Rick Astley, ούτε Billy Ocean, ούτε Sandra. Τους ήξερα όμως όλους, γιατί τους ακούγαμε παντού. Και στα ραδιόφωνα, και στις τηλεοράσεις, και στις καφετέριες, και στα γήπεδα, και στα διαλείμματα των σινεμάδων, και στα λεωφορεία, και στα πάρτυ, και στα μπαρ, και στα κλαμπ, και στους γάμους και στα βαφτίσια και παντού. Έτσι, δεν υπήρχε κανένας λόγος, πρακτικά, να αγοράσεις το “Bad” ή το “Like a Virgin”. Είχες γνώμη γι’ αυτό, γιατί το άκουγες, οπουδήποτε, ήθελες δεν-ήθελες.
Τώρα δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Για ν’ ακούσεις κάτι θα πρέπει να το θέλεις, αλλιώς μπορεί να μην το συναντήσεις ποτέ στη ζωή σου. Μπορεί να το ακούνε, κατά μόνας, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι, αλλά εσύ να μην το πάρεις ποτέ χαμπάρι.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Έχω διάφορες σκέψεις επ’ αυτού, που είναι αντικρουόμενες. Είναι όμως κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, από εκείνο που συνέβαινε παλιά.
Το έχουμε πει πολλές φορές. Η πληροφόρηση είναι πλέον... λέιζερ. Έχει κατεύθυνση προς το άτομο. Είναι εξατομικευμένη. Κι έτσι κανένας δεν έχει πια τον τρόπο να γνωρίζει, από σπόντα (όπως συνέβαινε παλιά), τι είναι επιτυχία και τι όχι.
Σχόλια από το fb περί λιστών "καλυτέρων της χρονιάς" κ.λπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήVassilis Serafimakis
Tεράστιο θέμα άγγιξες!...
"Η πληροφόρηση...πλέον... έχει κατεύθυνση προς το άτομο. Είναι εξατομικευμένη."
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Το έχω ξαναγγίξει...��
Nikos Gkikas
Μόνο ο χρόνος κρίνει τι είναι επιτυχημένο και τι όχι.
(ταπεινά)
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Και αυτό δεν ισχύει. Ο Χρόνος δεν έχει πάρει χαμπάρι το τι γίνεται στη μουσική.
Nikos Gkikas
Μα δεν γίνεται κάτι, (ιδιαίτερο) τι χαμπάρι να πάρει?
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Γίνονται πολλά ιδιαίτερα, αλλά έχει μπερδευτεί.
Nikos Gkikas
ναι, σ αυτό ίσως έχεις δίκιο. Ένα από τα άσχημα της εποχής μας : η πολυφωνία, ειδικά όταν συνοδεύεται από αφωνία. Πώς να "ακουστεί" οτιδήποτε άξιο?
Etepna Teppa Band
Νομίζω ότι καταλαβαίνω τί εννοεί ο Νίκος και δη ότι τραγούδια με ποιότητα θα ακουστούν και θα αγαπηθούν κι από τις επόμενες γενιές. Εσύ τί εννοείς, Φώντα; Φιλικά.
Xaris Symvoulidis
Επιβεβαιώνεται πλήρως και στην ψηφοφορία που καταμετρώ κάθε χρόνο στο Avopolis αυτό που γράφεις, Φώντα. Σταθερές πλέον οι αποκλίσεις από τις συγκλίσεις: δίσκοι που ένας βάζει στο 1 του ή στο 2 του άλλος τους έχει στο 30 ή και στο καθόλου. Κάνω κι εγώ διάφορες σκέψεις, αλλά δεν έχω καταλήξει. Σίγουρα πάντως έχει χαθεί εκείνο το κοινό υπέδαφος εμπειριών που υπήρχε παλιότερα, όπου, πράγματι, είχες γνώμη για τη Sandra π.χ. είτε την προτιμούσες, είτε όχι.
Ferris Costas
Όπως λέει κι εκείνος (ο πως τον λένε) του Napster στην ταινία γιά τον Ζούκερμπεργκ, "από τότε ξαναγόρασες CD ; " Οι καιροί αλλάζουν ραγδαία, και θα γελάω τελευταίος όταν καταρρεύσει σαν το χρηματιστήριο το NetFlix.
Akis Kapranos
Ενας σιγουρος τροπος ειναι να εχεις παιδι - ολα τα παιδια ακουν τα ίδια 'σουξε' (από τη κόρη μου εμαθα την Billie Eilish για παράδειγμα). Φυσικά, είναι μια μέθοδος που δεν προτείνω σε κανέναν.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΊσως να οφείλεται στην μεγιστοποίηση της μουσικής παραγωγης είτε λόγω μειωσης του κόστους, είτε λόγω παγκοσμιοποίησης της προέλευσης της μουσικής, ενώ παλια οι πυλώνες ήταν κυρίως οι ΗΠΑ και η Ευρώπη. Η πληρωμή των πνευματικών δικαιωμάτων για κάθε χρήση εμποδίζει τη δημόσια εκτέλεση και τα μπαρ, κλαμπ παίζουν άγνωστα. Το ίντερνετ που βοηθά στην χωρίς κόστος μετάδοση της μουσικής σαν πληροφορία, αυξάνει την πολυφωνία που δεν διαχέεται αλλά δρα στοχευμένα . Σκέψεις ατάκτως εριγμενες..... Ό συγχωρεμένος ο Φώτης Ιακωβιδης έλεγε κάτι παρεμφερές, πως για να κάνεις δίσκο στην Αγγλία έπρεπε να ήσουν πραγματικά καλός, ενώ στην στην Αμερική που είχε μεγάλη παραγωγή δεν χρειάζονταν να ήσουν τόσο ξεχωριστός. Συγγνώμη για την επαναφορά . Χρόνια πολλά με υγεία
ΑπάντησηΔιαγραφή