EPI K. PARADOX blues ελληνικό από την Βρετανία

Να ένα απρόσμενο άλμπουμ, που έλαβα πριν από λίγο καιρό – να μην πω από πού (γιατί και αυτό είναι ψιλο-απρόσμενο). Απρόσμενο, γιατί αφορά περαιτέρω σ’ ένα blues CD, που ανήκει σ’ έναν τραγουδοποιό από τα Χανιά, τον Επιμενίδη Κουτσαυτάκη, άλλως Epi K. Paradox, ο οποίος ηχογράφησε τούτα τα τραγούδια και τα ορχηστρικά του στο Λονδίνο (με το mastering να γίνεται στα Abbey Road Studios). Περί τίνος πρόκειται; Μα είπαμε ήδη τα βασικά.

Το “I’ll Take the Long Road” [Private Pressing, 2019] είναι ένα από εκείνα τα… white blues-rock CD, που κρατούν επαφή, βαθιά και σκληρή επαφή, με το βρετανικό blues-boom των sixties. Να μην αρχίσουμε να λέμε ονόματα, γιατί θα ξημερώσουμε. Αλλά ας πούμε τουλάχιστον ένα, τους Savoy Brown, για να καθαρίσουμε.

Τα κομμάτια του Epi K. Paradox είναι αρκετά καλά. Υιοθετούν με γνώση, με σεβασμό και με-δίχως-κόμπλεξ όλα τα γνωστά διδάγματα του στυλ, και σε συνδυασμό με την εξαιρετική εγγραφή-παραγωγή τους αναδίνουν και όλο εκείνο το γνωστό και αγαπημένο feeling τού κλασικού blues-rock. Έχουν, επίσης, σκόρπιες εδώ κι εκεί, και τις κρυμμένες «αξίες» τους από άλλα τινά (εμένα μου άρεσε ιδιαιτέρως π.χ. το κάπως oriental τελείωμα στο “Change your mind”, όπως και το α λα Γιάννη Σπάθα και “Mountains” κλείσιμο με το “Midnight hour blues”), ενώ δεν λαθεύουν και σε φωνές και φωνητικά, που ακολουθούν και αυτά τις σωστές και ταιριαστές, γενικώς, γραμμές.

Φυσικά, στο “I’ll Take the Long Road” ο Epi K. Paradox, που παίζει κιθάρες και τραγουδά δεν είναι μόνος του. Δίπλα του βρίσκονται και οι Δημήτρης Δημόπουλος όργανο, rhodes, πιάνο, Ryan Windross και Jon Mapp μπάσο, Ally McDougal και Lorenzo Riessler ντραμς, κρουστά και ακόμη οι Keely Bremner και David A. Manning φωνητικά, όπως δίπλα του βρίσκεται κι ένα τεχνικό team, που δίνει στα τραγούδια του το κάτι παραπάνω.

Ωραία προσπάθεια!

Επαφή: www.epikparadox.bandcamp.com/album/ill-take-the-long-road-2