Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2022

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 476

4/12/2022
Κάποιος πολύξερος έγραψε, για να τα χώσει υποτίθεται στην Μποφίλιου... υπάρχει μόδα στις σοσιαλιστικές χώρες; (1966)

3/12/2022
ΕΣΥ σου λέει. Τι να το κάνεις το ΕΣΥ; Έχουμε ακουμπήσει την υγεία μας σε σίγουρα χέρια...

3/12/2022
Ρε γιατί τρελαίνεστε με τη διάλυση του ΕΣΥ; Αφού σε 5-6 μήνες θα γίνουν εκλογές και θα έρθει ο Σύριζας με το Πασόκ, για να τα διορθώσουν όλα.
Δηλαδή αν δεν πιστεύετε κι εσείς που τα γράφετε όλα αυτά, ότι σε 5-6 μήνες θα αλλάξουνε τα πράματα, και θα είμαστε και πάλι όπως πριν, τότε τι περιμένετε από τις μάζες;
Ευχή, να μην αρρωστήσει κανείς μέχρι το καλοκαίρι. Μετά θα πέσουμε όλοι μαζί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και θα πίνουμε το αθάνατο νερό με τους κουβάδες...

1/12/2022
>>Ο χωρισμός των McVies μαζί με τον χωρισμό της Stevie Nicks και του Lindsey Buckingham καταγράφηκε περίφημα στην κυκλοφορία του “Rumours” το 1977, ένα από τα άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών.<<
Η βασική αιτία των πωλήσεων του “Rumours” ήταν η δυνατότητα που είχε κάποιος, οπουδήποτε, στον κόσμο, το 1977, να αγοράσει ένα στερεοφωνικό συγκρότημα.
Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα φυσικά – όταν μετά το ’75 και βασικά με την επέλαση της ντίσκο άρχισαν οι Έλληνες να αγοράζουν, μαζικά, στερεοφωνικά. Αυτό το αντιλαμβάνεσαι και από τα επιτυχημένα μουσικο-ηχητικά περιοδικά της εποχής («Ήχος & Hi-Fi», «Οπτικοακουστική», «Στερεοφωνία» κ.λπ.).
Το λέω, γιατί και μέσα στην εποχή του βινυλίου δεν μπορείς να συγκρίνεις πωλήσεις του 1964 ας πούμε, με πωλήσεις του 1977 και με πωλήσεις του 1983.
Αυτό, το πολύ βασικό, το παραβλέπουν όλοι – και κανένας απ' όσους ασχολούνται με αυτά τα θέματα (Πετρίδηδες κ.λπ.) δεν έχει επιχειρήσει ποτέ να παραμετροποιήσει τα νούμερά του.

1/12/2022
Λεφτά (έχουμε δώσει) για Christine Perfect / McVie μόνο για blues με Chicken Shack, early Fleetwood Mac και για το πολύ καλό πρoσωπικό LP της από το 1970. Τα υπόλοιπα, μπορεί να είναι καλά για το στυλ τους, αλλά... ούτε για να μας τα χαρίσουν.
Λέμε "λεφτά", γιατί σημασία έχει το τι έχεις πληρώσει τελικά και όχι το τι ακούς από δω κι από κει...
https://www.youtube.com/watch?v=qoL3dgk8lOE

30/11/2022
Του Αγιαντρεός σήμερα. Γιορτάζει η Πάτρα.
Τα διαφημιστικά είναι από τα μέσα των σίξτις (από την ομάδα με παλιές φωτογραφίες των Πατρινιών). Και τα δύο αυτά μαγαζιά τα είχα επισκεφθεί, αλλά κάποια χρόνια αργότερα...
Ρίχνουμε και το... ροκ απολυτίκιο της πόλης, για τα Χρόνια Πολλά.
https://www.youtube.com/watch?v=vxoiz3arqzY

30/11/2022
Στο νέο 16ο τεύχος του περιοδικού Yellow Box, που κυκλοφορεί στα περίπτερα, γράφουμε, στα Κινηματογραφικά Θέματα, για το "M*A*S*H" του Robert Altman, όπως και για το "Πρόσωπο με Πρόσωπο" του Ροβήρου Μανθούλη, με αφορμή τον πρόσφατο θάνατό του.

29/11/2022
Όταν η Χρυσή Αυγή έδινε κι έπαιρνε, πριν καμιά δεκαετία, μέλη της είχαν επιτεθεί με σπρέι πιπεριού στην τραγουδίστρια Σοφία Παπάζογλου, στο σταθμό του Μετρό της Κατεχάκη.
Η Παπάζογλου είχε ρίξει ένα φυλλάδιό τους, που είχε πάρει κατά λάθος, στα σκουπίδια και τότε οι ψευτοπαλικαράδες θεώρησαν πως έπρεπε να της ρίξουν το σπρέι στα μάτια. Προσέξτε τι λέει στη συνέχεια η ίδια σε μια χθεσινή συνέντευξή της:
>>Με πήραν μετά από τα κανάλια από όλες τις εκπομπές να βγω να μιλήσω. Δεν βγήκα πουθενά. Όχι από φόβο αλλά από εγωισμό! Λέω, τόσα χρόνια τραγουδάω, κάνω χίλια-δυο, μια φορά ένας δε με κάλεσε να εμφανιστώ, να πω δύο κουβέντες για τη δουλειά μου. Τώρα που θέλουν να βγάλουν είδηση, 4 μέρες πριν τις εκλογές, όχι, δε θα τους κάνω τη χάρη. Ούτε θα εκμεταλλευτώ ένα δυσάρεστο γεγονός για να με δει ο κόσμος ως θύμα της Χρυσής αυγής. Ήθελα να κρατήσω την αξιοπρέπειά μου.<<
Μεγάλη μαγκιά αυτό που έκανε!
To 1999 o Νίκος Μαμαγκάκης είχε κυκλοφορήσει το πολύ καλό άλμπουμ «Πικρό Έπος για τον Ανδρέα Ροδινό», τον θρύλο ρεθυμνιώτη λυράρη, που πέθανε 22 χρονών, το 1934. Εκεί, σ’ εκείνο το δίσκο, τραγουδούσε και η Σοφία Παπάζογλου, την οποία είχε βγάλει λίγα χρόνια νωρίτερα ο Μαμαγκάκης στην δισκογραφία. Είχα γράψει πολύ καλά λόγια για ’κείνο το δίσκο (στο Jazz & Tζαζ τότε) και ειδικώς είχα γράψει τα καλύτερα για την παρουσία της Παπάζογλου. Τέλος πάντων είχα κάνει εκείνο που έπρεπε να κάνω... Προσέξτε τώρα...
Μετά από λίγες μέρες θα λάβαινα ένα γράμμα στο περιοδικό (το έχω ακόμη φυσικά), σταλμένο από την Παπάζογλου, στο οποίο με ευχαριστούσε για την κριτική! Δηλαδή η γυναίκα κάθισε κι έγραψε, πήγε στο ταχυδρομείο και ταχυδρόμησε επιστολή, αντί ή να... αδιαφορήσει όπως θα ήταν το αναμενόμενο ή στην καλύτερη περίπτωση να έπαιρνε ένα τηλέφωνο.
Και τώρα υπάρχει επικοινωνία με τους καλλιτέχνες, και ευχαριστίες δέχομαι, όπως και παράπονα φυσικά. Βεβαίως υπάρχουν και κάποιοι που με έχουν βρίσει... απ’ όλα έχει ο μπαξές, αλλά, και σε κάθε περίπτωση, η επικοινωνία είναι άμεση. Σου στέλνει ο άλλος στο fb, στο messenger, στο e-mail. Χωρίς κόπο. Εύκολα. Κανείς δεν θα πάει στο ταχυδρομείο, για να σου στείλει γράμμα.
Εντάξει, τώρα τα γράμματα είναι «πασέ», αλλά και το 1999, που δεν ήταν και τόσο, επίσης κανένας δεν έστελνε...
https://www.youtube.com/watch?v=IbVqc0CI1hw

29/11/2022
Έγραψα κάτι για τον Χιώτη προχθές, για να τονίσω πως μετά την επιστροφή του από την Αμερική είχε πέσει σε δυσμένεια, και δεν του δόθηκαν οι ευκαιρίες να κάνει όσα μπορούσε και είχε στο μυαλό του να κάνει και άρχισαν οι διάφοροι να γράφουν τη μια μ@λακία πίσω από την άλλη. Και αφού «τρώμε» τόσα χρόνια το γελοίο παραμύθι με την υποτιθέμενη συνάντηση Χιώτη-Χέντριξ, τώρα θα πρέπει να φάμε και το άλλο παραμύθι, πως τον Χιώτη τον «δολοφόνησε» η χούντα.
Αυτή η νέα μπαρούφα (θα είναι μπαρούφα μέχρι αυτοί που την υποστηρίζουν να αποδείξουν με αδιάσειστα στοιχεία ότι δεν είναι) είναι πρόσφατη και προέκυψε μέσα από μια ηθελημένα διαστρεβλωμένη αντιμετώπιση ενός κειμένου του Μίκη Θεοδωράκη από το «Το Χρέος / Αυτοβιογραφία» (όταν ο Χιώτης πήγε να συμπαρασταθεί στον Θεοδωράκη στον Ωρωπό) και μιας παραγράφου του Αλτή από το βιβλίο του για τον Χιώτη, εκεί όπου αποτυπώνει τα ήξεις-αφήξεις λόγια του Κώστα Χατζηδουλή:
«Έφαγε πολύ ξύλο ο Χιώτης. Του είπανε άμα ξαναπάς θα σε σκοτώσουμε. Δεν τον πιάσανε το ίδιο βράδυ, την άλλη μέρα τον πιάσανε. Βασανιστήρια και ξύλο. Υπήρχε και μια ιατροδικαστική έκθεση για τα τραύματα που είχε, αλλά χάθηκε. Εγώ δεν την βρήκα, αλλά μου το είπανε δύο άνθρωποι που ξέρανε. Έφαγε πολύ ξύλο, όχι όμως στη μούρη, για να μη φαίνεται».
Κανένα αδιάσειστο στοιχείο δεν υπάρχει που να αποδεικνύει αυτά τα πράματα. Και του Χατζηδουλή του τα είπανε άλλοι και την ιατροδικαστική έκθεση δεν την βρήκε.
Η Μπέμπα Κυριακίδου, η τελευταία γυναίκα του Χιώτη, είχε μιλήσει πολλές φορές για τον Χιώτη. Ποτέ δεν είπε ή έστω υπαινίχθηκε ότι ο άντρας της έφαγε ξύλο, βασανίστηκε κ.λπ. Γιατί να μην το πει αυτό μέσα στα χρόνια; Παράσημο θα ήταν, για τον Χιώτη, δεν θα ήταν ντροπή.
Απεναντίας λέει πως όταν είχε μπει στο νοσοκομείο ο Χιώτης, γιατί έμπαινε από τις αρχές Γενάρη (Μάρτη πέθανε), φύλαγε καραούλι απ’ έξω για να μην μπει κανένας μέσα, επειδή ο Χιώτης δεν γούσταρε να τον βλέπουνε άρρωστο. Τώρα, όμως, ακούμε πως η χούντα ήταν εκείνη που δεν άφηνε κανέναν να πάει να τον δει!
Εν τω μεταξύ οι αυτοσχέδιοι ερευνητές λένε πως η χούντα είχε κλείσει στον Ευαγγελισμό τον Χιώτη, μετά το περιστατικό με τον Θεοδωράκη, και πάλι φρουρούμενο, με τον Χιώτη να πεθαίνει αμέσως μετά.
Μόνο που ο Χιώτης πέθανε στο Ιπποκράτειο, όπως είχαν γράψει τότε οι εφημερίδες και όχι στον Ευαγγελισμό. Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος της έρευνάς τους... .
Ο γελοίος τίτλος που βλέπετε στην δεύτερη φωτό ντροπιάζει και τον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος ποτέ δεν μαρτύρησε, ούτε καν υπαινίχθηκε πως ο Χιώτης δολοφονήθηκε από τη χούντα.
[Λοιπόν το λέω ξεκάθαρα. Όποιος υποστηρίξει σε σχόλια, χωρίς στοιχεία, ότι... γιατί να μην έγιναν έτσι τα πράγματα, όπως τα λένε οι αυτοσχέδιοι ερευνητές, τα σχόλια θα σβήνονται και αν επιμένει θα τρώει μπλοκ]

22 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb στο ποστ "Έγραψα κάτι για τον Χιώτη προχθές, για να τονίσω πως μετά την επιστροφή του από την Αμερική είχε πέσει σε δυσμένεια"...

    Michalis Papadakis
    Γεια σου ρε Φώντα!!! Αντε γιατί μπαφιάσαμε με αρλούμπες

    Stathis Nikokavouras
    Σωστος

    Mike Beles
    Ετσι ειναι....

    Γεώργιος Ζγούρας
    * Αυτά είχα διαβάσει και γνώριζα κι εγώ: ότι είχε θέματα με την του, λόγω τού ότι ήταν ξεχασμένος από τον κόσμο / η εποχή τον...προσπέρασε!!!
    ** Όσο θυμάμαι ο Μίκης είχε πει πως λίγες ώρες μετά την καντάδα ο Χιώτης πέθανε! - (το έμαθε / διάβασε( ; ) την επομένη)

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ούτε αυτό ισχύει γιατί ο Χιώτης ήταν από την Πέμπτη στο νοσοκομείο και πέθανε Παρασκευή προς Σάββατο.

    Γεώργιος Ζγούρας
    * Ο χρόνος γι αρκετούς ανθρώπους είναι...σχετικός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb στο ποστ "Όταν η Χρυσή Αυγή έδινε κι έπαιρνε, πριν καμιά δεκαετία"...

    Irini Pitsoli
    Φωνάρα και πολύ σοβαρή καλλιτέχνης

    Thanasis Rompotis
    Αξιοπρεπέστατη η στάση της, μπράβο της.

    Vassilis Serafimakis
    Όντως μεγάλη.

    Soulkas Bobtsis
    Σπουδαια μουσικος με ήθος. Επισης, νιώθω ότι δεν έχει την προβολή που του αντιστοιχεί το σημαντικό έργο που άφησε ο Νίκος Μαμαγκάκης. Θυμάμαι τον συνθέτη να παραπονιέται ότι το έργο του δεν το υποστήριζαν στις ζωντανές εμφανίσεις τους ούτε οι τραγουδιστές με τους οποίους συνεργάστηκε.

    Jimmy Musicfan
    γεμισανε μαϊντανους και υμέτερους στα κανάλια, χρόνια τώρα.

    Γιώργος Φρατζεσκάκης
    Μπράβο της και για την στάση της τότε,και για την κίνηση να σου στείλει γραπτώς ευχαριστίες!Τι ωραία τραγουδίστρια!

    Stylianos Gabriel
    Εξαιρετική η κα Σοφία και με βαρύ ονομα σαν ιστορία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια από το fb στο ποστ "Στο νέο 16ο τεύχος του περιοδικού Yellow Box, που κυκλοφορεί στα περίπτερα"...

    Kostas Makris
    Καλησπέρα αληθεύει ότι ο ελληνικός τίτλος του MASH ήταν ΚΙΜΑΣ δηλαδή (κινητές ιατρικές μονάδες αμερικανικού στρατού);

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Κατά βάση αυτό είναι στα ελληνικά.

    Kostas Makris
    Ναι Mobile army surgical hospital είναι αλλά το ΚΙΜΑΣ σαν τίτλος πέτυχε … καλο βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σχόλια από το fb στο ποστ "Του Αγιαντρεός σήμερα. Γιορτάζει η Πάτρα"...

    Giorgos Stamatopoulos
    Του Αγιαντρεός ...εντελώς πατρινή έκφραση!!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ε ναι, τι θα 'λεγα, του Αγίου Ανδρέα;
    Δεν ξέρω μήπως έπρεπε να το γράψω και με ωμέγα... του Αγιαντρεώς.

    Giorgos Stamatopoulos
    τ'Αγιαντρεος ειναι πιο σωστα

    Anastassios Anastassiou
    Η Παριζιάνα, μάλλον, λίγο αργότερα...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Λογικά είναι μετά την ταινία με την Βλαχοπούλου (1969)

    Anastassios Anastassiou
    Πάντοτε εύστοχος! Το καταγράφω...

    Stathis Androutsakis
    Χρόνια πολλά στο πανηγύρι σας..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σχόλια από το fb στο ποστ "Λεφτά (έχουμε δώσει) για Christine Perfect / McVie μόνο για blues"...

    Kostas Mouk
    έτσι ακριβώς

    Stylianos Tziritas
    Tο Bare Trees του 72 είναι αριστουργηματικός δίσκος, και το γράφω ως απόλυτος οπαδός της πρώτης περιόδου της μπάντας. Οι δίσκοι τους μεταξύ 71-74 με τις όποιες αστοχίες τους (όπως κάθε καλλιτεχνική κατάθεση) στάθηκαν ευαγγέλιο για την εξέλιξη του American Songbook στα 70s και 80s, χωρίς σε καμία περίπτωση να έχουμε το δικαίωμα να παραλείψουμε τις στούντιο επινοήσεις και πρωτοποριακές λογικές στη μίξη που κυριολεκτικά επέβαλλαν αυτές οι κυκλοφορίες.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Εντάξει Στυλιανέ, δεκτά όλα αυτά, αλλά εγώ δεν αγόρασα ποτέ αυτούς τους δίσκους, τους ποπ εννοώ. Και το "Bare Trees" που καντρίζει έντονα, κι έχει καλά τραγούδια, δεν το αγόρασα ποτέ. Προτιμούσα τα πιο original, αμερικάνικα country rock της εποχής.

    Stylianos Tziritas
    κατά τη γνώμη μου δεν είναι pop, είναι η μετεξέλιξη μίας μπάντας η οποία έφυγε από τον πυρήνα του αγγλικού blues μετά την αναχώρηση του Green Manalishi από το σχήμα και την προσθήκη νέων μελών που έφεραν τη δική τους πινελιά στον τελικό ήχο. Η αγγλική σχολή του blues δεν μπορούσε να στηρίξει πια το όραμα της μπάντας για το μέγεθος της. Και αναφορικά με τις country επιρροές, αυτές ακριβώς έχουν αξία διότι έχουν να κάνουν με ηχητική ζύμωση, αυτή η ζεύξη εξάλλου έδωσε εξαίσιες μπάντες όπως οι Μπουριτο, οι Μπερνταδες και οι Μπάφαλο μερικά χρόνια πιο πριν. Δεκτή σαφώς και σεβαστή η προτίμηση του καθενός σχετικά με τα τραγούδια της κάθε μπάντας αλλά προσωπικά διαφωνώ με τον όρο pop που έδωσες, όχι επειδή η pop θεωρώ ότι είναι κάτι ευτελές (το αντίθετο μάλιστα) αλλά επειδή φρονώ ότι ακούγεται περιοριστικό σχετικά με τα απότοκα των Μακ αυτής της περιόδου που ανέφερα.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Καθαρή ποπ φάση είναι η δεύτερη των Fleetwoods, με επιτυχίες στα charts κ.λπ. και ποπ-ροκ το στυλ τους. Δεν είναι κακό να είναι κάτι ποπ. Απλά εγώ δεν αγοράζω ποπ (μετά το '70). Την ακούω ολούθε. Δηλαδή την άκουγα τότε. Και μπορώ φυσικά να εκτιμήσω αν κάτι είναι καλό σαν ποπ, αλλά ποτέ δεν θα το αγόραζα. Όπως ποτέ δεν αγόρασα Madonna, Michael Jackson κ.λπ.
    Και στο αμερικάνικο ποπ-ροκ στυλ προτιμώ ασυζητητί τους Steely Dan ας πούμε, που είχαν κι άλλα στοιχεία βέβαια (και όχι μόνο ποπ-ροκ), παρά τους Fleetwoods. Και Steely Dan έχω αγοράσει. Γιατί, για μένα, το τι έχω αγοράσει, μέσα στα χρόνια, αποτελεί και είναι το μέγιστο κριτήριο. Δηλαδή το πού δίνει κάποιος τα λεφτά του.

    Stylianos Tziritas
    στον Michael Jackson τοτες έχεις με το συμπάθειο την εξέλιξη της αμερικανικής παραγωγής.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Προφανές είναι αυτό, σαν ποπ ήχος εκεί στις αρχές του '80. Μα όλα τα τεχνικά συμπυκνώνονται στην ποπ - αν και κάπου πιο πριν έχουν εμφανιστεί (ακόμη και στο underground καμιά φορά) και τα τσιμπάνε από κει οι ανοιχτόμυαλοι επιτήδειοι.

    Konstantin Mixos
    Πες τα! μα τον Πήτερ Γκρην μου

    Aggeliki Marinou
    Εισαι γκρινιαρης

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Καθόλου. Απλά είμαι fan του blues και όχι της ποπ και του ποπ-ροκ των Fleetwood Mac. Γκρινιάρης θα ήμουνα αν έψαχνα να βρω μειονεκτήματα στο blues των Fleetwood Mac.

    Aggeliki Marinou
    νομιζω οτι με ακαδημαικο βλεμμα εισαγωγικα παντα, εχει ενα ενδιαφερον το πως οι fm εγιναν γεφυρα απο τα blues των 60ς στην pop των 70ς 80ς. Και μενα δεν ειναι το καλυτερο μου ΟΚ. Aπο την αλλη και οτι ηταν σχεδον απαγορευμενοι απο τους διαφορους ροκαδες τοτε, μαλλον το βρισκω συναρπαστικο. Δεν καθορισαν κατι οι fm αλλα και το να εισαι σχεδον τα παντα μουσικα σε 3 δεκαετιες δεν ειναι λιγο και αυτο δεν ειναι ανεξαρτητο απο το οτι ηταν οικογενειακο γκρουπ κατα την ταπεινη μου γνωμη παντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Κααλοί ήταν για το αμερικάνικο στυλ τους, "στρογγυλοί". Κάποιος, όμως, που άκουγε κλασικό ροκ late 60s-early 70s θα του φαίνονταν μουσικά αδιάφοροι και θα 'χε δίκιο. Σ' αυτό το ποπ-ροκ στυλ υπήρχαν άλλα πολύ καλύτερα γκρουπ όπως οι Steely Dan ας πούμε ή και οι America ακόμη. Εγώ τους έβαζα πάντα στην ίδια κατηγορία με τους άλλους τους ψιλο-αντιπαθητικούς, τους Foreigner. Γκρουπ που συμβολίζουν την παρακμή του ροκ.

      Aggeliki Marinou
      οπως το λες ειναι, ομως οι america ή steely dan οπως και αλλοι δεν εγιναν η γεφυρα μεταξυ 60ς και 80ς οπως οι fm. Στο σχολειο τους βαριομουν τρελα , τωρα βλεπω μια διαδρομη που αν θες ειναι και η ιστορια hippy yiappy , αφαιρετικα το λεω. Τελος παντων συμφωνουμε οτι αλλα συγκροτηματα ηταν τεραστια σε σχεση με αυτους, ταυτοχρονα δεν ηταν/ ειναι αμελητεοι. Ειναι κεφαλαιο με τα ποπ ολα του.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Εγώ τώρα εδώ πέρα μιλάω σαν φαν, όχι σαν κριτικός. Σαν κριτικός θα τους έβαζα "καλό" βαθμό γι' αυτό που έκαναν (ούτε "πολύ καλό", ούτε "άριστο"), σαν φαν όμως τους απορρίπτω. Δεν μ' ενδιαφέρουν καθόλου. Ποτέ δεν αγόρασα τέτοιους δίσκους. Δεν μ' ενδιαφέρει το τι έπαιζαν τα ραδιόφωνα π.χ. ή το τι άκουγα από δω κι από κει. Αξία, σαν φαν, δίνω μόνο σε αυτά που αγόραζα. Αποχωρώ τώρα, γιατί έχω δουλειά...

      Aggeliki Marinou
      σε αγαπαμε ως φαν, γι αυτο σε ειπα γκρινιαρη ομως, οπως θα σε ελεγα στο σχολειο. Οι fm δεν ειναι συγκροτημα αγοριλας αλλωστε

      Σταύρος Καρτσωνάκης
      ποτέ δεν το βαρέθηκα αυτό το τραγούδι από τα 18 μου που το πρωτάκουσα (40 χρόνια!!!!)

      Διαγραφή
    2. Συμφωνώ και εγώ με τον Φωντα. Μεταξύ των άλμπουμ Then play on και του Rumours δεν έχουν κάτι ξεχωριστό να επιδείξουν, εκτός από τα κομμάτια που έγραψε ο Danny Kirwan. Σίγουρα η blues φάση τους επισκιάζει ότι και να έκαναν μετά από αυτην. Ομως η Cristine Perfect είχε μια εκπληκτική φωνή με ξεχωριστή χροιά που την έκανε μοναδική ακόμα και στο Tango in the night.

      Διαγραφή
  6. Σχόλια από το fb στο ποστ ">>Ο χωρισμός των McVies μαζί με τον χωρισμό της Stevie Nicks και του Lindsey Buckingham καταγράφηκε περίφημα στην κυκλοφορία του “Rumours”"...

    Vassilis Serafimakis
    Η υλιστική εξέταση τής Ιστορίας γενικά φωτίζει.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Είμαστε μαρξιστές και το δείχνουμε με κάθε ευκαιρία…

    Vassilis Serafimakis
    δεν είμαι αλλά ψάχνω χωρίς προκατάληψη και χωρίς φόβο.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Πλάκα έκανα. Το τι είμαι ή δεν είμαι ούτε εγώ το ξέρω

    Nickos Ventouras
    Αυτό ισχύει για όλα τα albums του 1975 και μετά όμως (και λίγο πιο πριν για εξωτερικό)
    Οπότε το μεγαλύτερο δυνητικό κοινό αγοραστών ναι μεν είναι λόγος που τα album που βγήκαν τότε έχουν ένα boost στις πωλήσεις σε σχέση με παλιότερα albums, αλλά δεν εξηγεί γιατί αυτό ειδικά είναι στο τοπ 10 διαχρονικών πωλήσεων σε σχέση με πάμπολλα άλλα σύγχρονα του και μεταγενέστερα που είχαν το ίδιο πλεονέκτημα...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Καλά, αυτό το προωθήσανε περισσότερο. Είναι προφανές αυτό. Είναι του μέσου γούστου. Άλμπουμ χωρίς γωνίες - για όλο τον κόσμο, παντού στον κόσμο. Για να μη σου πω ότι το βγάλανε έτσι, για να πουλάνε (και) στερεοφωνικά μαζί. Αγόραζες στερεοφωνικό και σου προτείνανε όλοι ν' ακούσεις το "Rumours".

    Nickos Ventouras
    Ποτέ δεν κατάφερα να ακούσω κανένα δίσκο/τραγούδι τους με ενδιαφέρον μετά τον Green

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Προφανώς. Πρόκειται για τελείως άλλο συγκρότημα. Δεν έχει καμιά συνάφεια το πριν με το μετά τους. Στους Pink Floyd π.χ. του '83 αναγνώριζες τους Pink Floyd του '73, στους Fleetwoods ανάμεσα στο πριν και το μετά τους υπάρχει χάος.

    Nickos Ventouras
    Eίναι ίδια φάση με τους U2 μετά την άφιξη του Bono
    (δηλαδή από την αρχή)

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Εγώ, στην ίδια μεγάλη ομάδα του pop-rock βάζω και τους Steely Dan ας πούμε - Aμερικάνοι της ίδιας εποχής (και) με το Rumours. Δεν γνώρισαν ποτέ τέτοια επιτυχία, γιατί τα άλμπουμ τους είχαν "γωνίες", δεν ήταν για όλους. Και φυσικά 50 Rumours δεν κάνουν 1 Pretzel Logic.

    Vagelis Avgidis
    πολυ καλο! χαχα!

    Νίκος Σούρσος
    Το 1978-79 δούλευα σε μαγαζί με Hi-Fi. (Ο θείος). Εκεί το είχαμε σαν δίσκο επίδειξης μαζί με Thin Lizzy και Coltrane-Ballads μεταξύ άλλων.

    Makis Kontizas
    Mονο η Νιγηρία που ήταν στα δέντρα επί βινυλίου και φτώχεια επί Σι Ντι μένοντας πιστή στην κασέτα είναι παραμετροποιημενη.Πεντε άλμπουμ τον χρόνο βγάζει σε κασέτα ο Γιουσουενντουρ και μονο ένα άλμπουμ βινύλιο Σίντι στην Δύση κάθε πέντε χρόνια και βάλε.Η μπάλα στην αναπαράσταση ακουστικού γεγονότος χάθηκε με το βίντεο κλιπ.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Eίχε πολύ βινύλιο η Νιγηρία στα σέβεντις, μην το λές. Χαμός γίνεται. Αλλά δεν βγάζανε μόνο ροκ, φανκ και τέτοια, βγάζανε και δικά τους (afro / afrobeat, highlife κ.λπ.).
    https://www.youtube.com/watch?v=k0njSZGwapI
    SJOB Movement - Stone Funk
    Bέβαια βγαίνανε σε μικρές ποσότητες και δεν τα πρόσεχαν καθόλου. Δεν υπήρχε η αίσθηση πως αγόραζες κάτι που έπρεπε και να το φυλάξεις. Γι' αυτό και είναι όλα σπάνια και διαλυμένα, και πανάκριβα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Andreas Frogoudakis
      και η Κολούμπια εδώ τυπώνε νιγηριανα βινύλια, έχω ένα των mono mono του joni haastrup

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Τι, γράφει πάνω made in greece?
      Έχω κι εγώ Monomono, αλλά αμερικάνικο

      Andreas Frogoudakis
      Ναι

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Κάνε ένα σκαν / φωτό με τη σφραγίδα της ελληνικής Κολούμπια ή με το Made in Greece ρε φίλε!

      Andreas Frogoudakis
      το είχε φέρει ο Τάσος Φαληρέας στο ποπ11 όταν ήταν στη ΕΜΙ, το παίζαμε συχνά στο μαγαζί, ήταν χωρίς εξώφυλλο, η ετικέτα ήταν μπλε ΕΜΙ με μαύρα γράμματα, η χρονιά κυκλοφορίας ήταν 1973 η 1974,ειχε μέσα το Tira Loma και το awareness is.. Θα ψάξω και όταν το βρω θα στο στειλω

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ναι τον ξέρω τον δίσκο. Είναι αυτός που έχω αμερικάνικος. Αν υπάρχει αυτό το LP, με Made in Greece πάνω, πέφτω απ' τα σύννεφα.

      Andreas Frogoudakis
      εκείνη τη εποχή ή Κολούμπια τυπώνε και για άλλες χώρες..
      έχω δίσκο της ουμ κουλσουμ στη καιροφον τυπωμένο στον περισσό..

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ναι, αιθιοπικά, λιβανέζικα, αιγυπτιακά και λυβικά είναι γνωστό, έχω κάνει και άρθρο, αλλά για νιγηριανά πρώτη φορά ακούω! https://diskoryxeion.blogspot.com/2015/01/seventies.html
      ΕΛΛΑΣ – ΑΝΑΤΟΛΗ οι χρυσές δισκογραφικές εποχές των seventies

      George Nikolopoulos
      Μου φαίνεται ότι αν το "Rumors" δεν είχε πουλήσει εκατομμύρια, πολλοί μουσικοκριτικοι και "γνώστες", θα μιλούσαν για παραγνωρισμενο αριστούργημα!

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Αυτοί οι... πολλοί μουσικοκριτικοί και "γνώστες" μιλάνε και τώρα.

      Akis Perdikis
      Ωραία σκέψη αλλά η disco, όπως κι αργότερα η techno, ήταν μουσική που ακουγόταν στα κλαμπ. Αυτό τουλάχιστον μου δίδαξε η Αμερική - δεν θυμάμαι να έχω συναντήσει ντισκόβιο με συλλογή δίσκων! Απεναντίας, ο καλός μουσικόφιλος αγόραζε άλμπουμ ακόμα κι αν είχε ένα φτηνό ραδιοπικάπ (π.χ. εγώ) απ' όπου περνούσαν δίσκοι με εκατομμύρια πωλήσεις - Sgt Pepper's, Sticky Fingers, Dark Side, κλπ...

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Στην Ελλάδα την ντίσκο την αγόραζαν για τα σπίτια. Οι ντισκοτέκ δεν ήταν και τόσες πολλές. Στα σπίτια γίνονταν τα πάρτυ. Είχα βρεθεί σε κάμποσα ως πιτσιρικάς. Δεν είναι ότι έκαναν συλλογή. Όταν δε βγήκε η ελληνική ντίσκο (Φλωρινιώτης, Περράκης) την άκουγες παντού. Σε σπίτια και πάρτυ. Όλα τα στερεοφωνικά των λαϊκών γειτονιών έπαιζαν ντίσκο. Κανένας πιτσιρικάς και καμιά λαϊκή οικογένεια δεν άκουγαν Sgt Pepper's, Sticky Fingers, Dark Side, κλπ... το 1977, '78 και ΄79. La Bionda και "Back to Music" Theo Vaness άκουγες παντού.

      Akis Perdikis
      Ακάκιε, τα μακαρόνια να είναι Ντίσκο! Μάλλον γνωρίζεις καλύτερα την ελληνική πραγματικότητα, στη Νέα Υόρκη ήταν αλλιώς... Studio 54, κοκ...

      Vasilis Spyropoulos
      Τότε πώς έγινε χρυσό το Dark side of the moon, αφού δε το άκουγε κανείς; (50.000 αντίτυπα

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Σε πόσα χρόνια μέσα έγινε χρυσό; Δεν έγινε το '73. Η μάζα των νέων κάθε εποχή ακούει την μουσική της εποχής της. Σήμερα ακούνε τραπ. Στα τέλη των 70s η μάζα άκουγε ντίσκο, αυτή ήταν η λαϊκή μουσική εκείνης της εποχής. Κάποιοι ακούγανε και ροκ ή και πανκ κάποιοι πολύ λιγότεροι, αλλά η ντίσκο κυριαρχούσε. Για κάθε 1 Sticky Fingers που πουλιόταν το 1979 πουλιόνταν 50 Born to be alive.

      Akis Perdikis
      Η μάζα άκουγε disco? Όχι στη Νέα Υόρκη πάντως. Χριστούγεννα '76 μετακόμισα εκεί, τρια είδη υπήρχαν: rock, punk/new wave, disco. Είδα τους Led Zeppelin το '77 στο Madison Square Garden και δεν χωρούσε κουνούπι. Η disco δεν είχε συναυλίες, τα περισσότερα σχήματα έβγαιναν να τραγουδήσουν με playback. Σε κλαμπ, για τους "λαϊκούς" του Μπρονξ & Κουίνς που ντύνονταν σαν τον John Travolta. Χορευτικό trend? Ναι. Μαζικό κίνημα? Όχι. Ήμουν στην κατάλληλη πόλη όταν γεννήθηκε και όταν έπνεε τα λοίσθια.

      Διαγραφή
    2. Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      >>Η μάζα άκουγε disco?<<
      Για Ελλάδα λέμε. Στην Ελλάδα ακούγονταν πράγματα, που δεν τα ήξεραν στην Αμερική - euro disco. Εδώ ο κόσμος άκουγε Τσερόνε, Λα Μπιόντα, Ραφαέλα Καρά, Μαντλήν Κέιν, Μπόνει Εμ, Μπάκαρα, Αμάντα Ληρ, Κουήν Σαμάνθα, Πατρίκ Χερναντέζ και τέτοια. Εντάξει την Αμάντα Ληρ την ξέρανε, αλλά εδώ ακούγαμε γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, γερμανικά και σουηδικά ντίσκο. Δηλαδή τα άκουγες παντού αυτά. Και από τους ερασιτεχνικούς και από τηλεόραση, ραδιόφωνο και βεβαίως στις ντίσκο και στα πάρτυ. Μ' αυτά διασκέδαζε ο κόσμος. Ζέπελιν ακούγανε οι ροκάδες. Αλλά ήταν οι λιγότεροι. Είκοσι ντισκοτέκ, ένα ροκ κλαμπ. Αυτή ήταν η αναλογία. Εντάξει υπήρχαν και ντίσκο, που ρίχνανε και κάποια ροκ. Για λίγο όμως.

      Akis Perdikis
      I rest my case...

      Vasilis Spyropoulos
      έγινε το 77 νομίζω κι ήρθε και κάποιος απο τους floyd να τον παραλάβει

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Μπορεί, ίσως... Πάντως σίγουρα το '77 ο Τάσος Φαληρέας έδινε χρυσό δίσκο στη Ραφαέλα Καρά... https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02zATZsmzW3ERMiro9PR5y1arwCJ8EuEqUPsbAFGXxPUEeR84GT1pysWsGK9iYiTKvl&id=100014406333349

      Jimmy Musicfan
      χαχα, άκουγα και pink floyd το 1971 αλλά φυσικά δεν είχα αίσθηση τι άκουγα ακριβως! Ειχα ενα 'μουρλάρα' συμμαθητή-σήμερα γνωστό μουσικό- που του έστελνε βινύλια απο αμερική ο αδελφός του που σπούδαζε εκεί και μου τ αέβαζε ν'ακούσω! τότε πικαπ είχα μόνο ένα για 45αρια στο αυτοκίνητο του πατέρα μου(!!!) που ακουγαμε κυρίως ποπ και εντεχνα και ενα μικρο κομπακτ στο σπιτι.
      το 78 ημουν στην Αγγλία, στο δρόμο θυμάμαι τους πανκ, σε κλαμπ δυστυχως ουτε που θυμαμαι τι ακουγα τις λιγες φορες που πηγα!

      Διαγραφή
    3. μπορεί στα τέλη των 70ς με αρχές των 80ς οι ντισκοτέκ να ήταν πολλές και τα ροκ κλαμπ ελάχιστα, δεν ισχύει η ίδια αναλογία μεταξύ ντίσκο και κοινού ούτε φυσικά στις πωλήσεις δίσκων.
      Αντίθετα σε αυτή την εποχή έμαθε κυρίως το ροκ στην Ελλάδα ο κόσμος ,τυπώθηκαν χιλιάδες δίσκοι που λίγο πολύ πούλησαν και θησαύρησαν εισαγωγείς πχ Κερασιώτης. Μπουρτζίκος κλπ
      Ποιός Τεό Βανές και ποιά Κέιν τώρα, Ποιός τους αγόραζε για το σπίτι..

      Διαγραφή
    4. Όλοι τα αγοράζανε στις λαϊκές γειτονιές. Εγώ τα άκουγα παντού. Και στα σπίτια, και στα πάρτυ, και στις καφετέριες, παντού. Και όχι μόνο στις ντισκοτέκ. Όλος ο κόσμος άκουγε Ραφαέλα Καρά και Περικλή Περράκη, La Bionda και Ottawan. Σιγά μην ακούγανε Van der Graaf Generator και Camel, επειδή τους εκθείαζε ο Κωνσταντέας. Ο πολύς κόσμος δεν ασχολιόταν μ’ αυτά.

      Διαγραφή
    5. Ακούγονταν σίγουρα...ποιός τα αγόραζε λέω εγώ. Θυμάμαι μια συνέντευξη του Μίκη Κορίνθιου που έπαιζε το χοντρό παιχνίδι με τις καρεκλιές στην Ελλάδα που παραπονιόταν για χαμηλές πωλήσεις λόγω λέει παράνομων κασετών κλπ
      Επειδή είμαστε συνομήλικοι δλδ τα 80ς ήταν η εφηβεία μας θυμάμαι στην Αθήνα τουλάχιστον σε μεσοαστικές δισκοθήκες υπήρχαν συνήθως Πάριος,Νταλάρας, Saturday Night Fever, Dire Straits, Pink Floyd. άντε και καμμία ντισκοσυλλογή,
      Ούτε VDGG αλλά ούτε και Τσερόνε.
      Το ίδιο ίσχυε και για το ιταλοντίσκο. Τόσες γκόμενές μου το χόρευαν ΚΑΜΜΙΑ δεν το αγόραζε,
      Και όπως σωστά λες σημασία έχει τι αγοράζουμε όχι τι ακούμε συχνά χωρίς να το επιλέγουμε

      Διαγραφή
    6. Κατ' αρχάς εγώ μιλάω για 1977-78, όχι για 1982-83. Έπειτα αυτό με τις κασέτες ήταν αλήθεια για τις εταιρείες. Το έλεγε και ο Πατσιφάς ήδη από το 1972-73.

      Διαγραφή
    7. Αναφέρομαι και στο 1980. όταν είχε σκάσει μύτη το WALL όλη η Αθήνα το άκουγε, ακόμη κι αυτοί που δεν άκουγαν ροκ.
      Για να μη μιλήσουμε για την περίπτωση των CITY.
      Πόσοι από αυτούς που αναφέρεις είχαν τις πωλήσεις αυτών των περίεργων γερμανών και για πόσους θα πλήρωναν εισητήριο οι δεκάδες χιλιάδες που στριμώχτηκαν το 1980 και 1981 για να δουν τους Police και το Rory.
      Άλλωστε η Μαρία Κώνστα ήταν πολύ καλύτερη κι από την Κέιν και τις Μπάκαρα
      Βεβαια αυτά που λέω ισχύουν για Αθήνα .
      Η επαρχία τότε ήταν πολύ υποβαθμισμένη και το θυμάμαι από τις σχολικές διακοπές μου

      Διαγραφή
    8. Το Wall το άκουγαν ακόμη και σαν ντίσκο, και στις ντισκοτέκ το βάζανε. Σιγά μην το ακούγανε ολόκληρο - δυο κομμάτια παίζανε μόνο. Και με τους City, το ίδιο συνέβαινε, σαν "καρέκλα" το ακούγανε. Και πολλοί που ακούγανε ροκ αυτά τα φτύνανε. Όταν ο άλλος άκουγε Led Zep και Black Sabbath σιγά μην άκουγε City. Πιο πολύ οι καρεκλάδες τους ακούγανε και οι ψιλο-άσχετοι. Λέω τι συνέβαινε, δεν λέω ότι έτσι έπρεπε να συμβαίνει.
      Το LP της Κώνστα είναι της πλάκας, σαν weird έχει αξία. Μουσικά οι Baccara ήταν δέκα κλάσεις πάνω.
      To 77-78 o κόσμος άκουγε Space "Magic fly", Santa Esmeralda, Belle Epoque (γινόταν χαμός με το Black is black), Village People, Donna Summer (το "I feel love"), Tina Charles, Boney M και τέτοια. Μ' αυτά γινόταν το παιγνίδι. Μη με πηγαίνεις στο 1980, όταν σιγά-σιγά η ντίσκο ξεψυχούσε.
      Τέλος πάντων, δεν έχει νόημα άλλο η κουβέντα από δω πέρα. Τα 'παμε.

      Διαγραφή
    9. ΥΓ Προφανώς αναφέρθηκα στην εμφάνιση της Κώνστα σε σχέση με τις κακάσχημες Μπάκαρα,
      Μουσικά ...όλα αυτα ανήκουν στο βόθρο της μουσικής κι απορώ γιατί μπαίνεις στον κόπο.
      Είναι σα να ασχοληθούν μετά από 40 χρόνια με την καλλιτεχνική αξία του Τρανού ή του Τους
      Αλλού είναι η όποια αξία τους

      Διαγραφή
    10. Μια χαρά κορίτσια ήταν οι Μπακαρά. Και προσωπικά δεν θεωρώ "βόθρο της μουσικής" την euro-disco.

      Διαγραφή
    11. H συζήτηση τελειώνει εδώ, γιατί εκτρέπεται. Εγώ δεν μέμφομαι κανέναν για τα μουσικά γούστα του. Κι έγραψα για πράγματα που και τα έζησα, και τα θυμάμαι καλά, και που ίσχυαν, έτσι όπως τα έγραψα (και μπορώ να το αποδείξω).

      Διαγραφή
  7. Σχόλια από το fb στο ποστ "Ρε γιατί τρελαίνεστε με τη διάλυση του ΕΣΥ;"...

    Spyros Chiras
    Έχω μια κούτα Νερό Καματερού.. δεν με σκιάζει τίποτα

    Vassos Georgas
    μη το πιείς - είναι μπαγιάτικο

    Nikos Athanassiu
    γι'αυτό ειναι αλλιώς

    Kirki Kiskira
    Γιατί θα βγει ο Σύριζα; Δεν ειναι δεδομένο αυτό

    Mike Beles
    Οπως εσκισε το μνημονιο ο Αλεξης.....χαχα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σχόλια από το fb στο ποστ "ΕΣΥ σου λέει. Τι να το κάνεις το ΕΣΥ; Έχουμε ακουμπήσει την υγεία μας σε σίγουρα χέρια..."...

    Kwstas Agas
    !!!!!! https://youtu.be/fE20p83Gg1g
    Εγχείρηση πάνω από τα ρούχα

    Δημοσθένης Ταχταλίδης
    https://youtu.be/RFzzjP1k2l8
    Το ποτάμι - Αντώνης Καλογιάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σχόλια από το fb στο ποστ "Κάποιος πολύξερος έγραψε, για να τα χώσει υποτίθεται στην Μποφίλιου"...

    το Κουτοί μη Τόποι
    «Πλούτος και Ευτυχία» – Διήγημα του Γρηγορίου Ξενόπουλου

    Giorgos Katsampas
    για τον Ρώσο σχεδιαστή είχα διαβάσει προ ετών
    https://slavazaitsev.com/en/slava-zaitsev
    Slava Zaitsev. Brand history

    ΑπάντησηΔιαγραφή