LASZLO GARDONY ο ουγγρο-αμερικανός πιανίστας, γνωστός και στους φίλους της jazz στην Ελλάδα, σ’ ένα ακόμη σπουδαίο άλμπουμ

Όπως σημειώναμε και πριν από μερικά χρόνια, μεταφέροντας ένα παλαιότερο κείμενο στις σημερινές ανάγκες...
Για τον ούγγρο πιανίστα Laszlo Gardony έχουμε γράψει πολλές φορές στο blog. Για τα προσωπικά άλμπουμ του “Signature Time” (2011), “Clarity” (2013), “Life in a Real Time” (2015), “Serious Play” (2017) και “La Marseillaise” (2019), άπαντα στην Sunnyside Communications, όπως έχουμε υπενθυμίσει και την ελληνική άκρη του – την παρουσία του στο Jazz Club του Γιώργου Μπαράκου στην Πλάκα (στο fb είδα πως έμαθε για τον θάνατό του και συλλυπήθηκε), την συνεργασία του με τον ντράμερ Γιώργο Τρανταλίδη στις Debrecen Jazz Days του ’82 και βεβαίως το άλμπουμ που προέκυψε από ’κει, το “One, Two, Three, Four” [EMI/ Columbia, 1982].

Στο πιο νέο CD του, που αποκαλείται “Close Connection” [Sunnyside Communications, 2022] και που έρχεται μετά από μια μακριά περίοδο εγκλεισμού και live από το σπίτι, λόγω covid-19, ο Laszlo Gardony, που εκτός από πιάνο παίζει και μελόντικα σ’ ένα track, συνεργάζεται με τους φίλους του από τα παλιά John Lockwood ακουστικό μπάσο και Yoron Israel ντραμς, καλίμπα στην αποτύπωση δώδεκα συνθέσεων, που έχουν τη σημασία τους.
Ας πούμε λοιπόν από την αρχή πως οι συνθέσεις είναι... δύο ειδών. Οι μισές ανήκουν στον Laszlo Gardony, ενώ οι άλλες μισές έχουν προκύψει μέσα από διαδικασίες ομαδικού αυτοσχεδιασμού.
Στις συνθέσεις του Gardony επικρατούν διαφορετικά χαρακτηριστικά, από εκείνα που διαφαίνονται στις ομαδικές. Οι δικές του συνθέσεις είναι πιο έντονες, πιο δραματικές, με πολλά στοιχεία δανεισμένα όχι μόνον από την πιανιστική jazz, μα και από το progressive rock (του οποίου ο Gardony υπήρξε και είναι μεγάλος fan), μαζί βεβαίως με φολκλορικά περάσματα στις μελωδίες, που αντανακλούν τις επιρροές του συνθέτη και πιανίστα από τον Béla Bartók, όπως και με επιρροές από αφρικανικές ρυθμολογίες (την μουσική των Gnawa), στο κομμάτι “Savanna sunrise” (που διαθέτει μελόντικα και καλίμπα) και που είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα του άλμπουμ.
Με συνθέσεις σαν τις “Strong minds” και “Cedar tree dance” (μαζί βεβαίως με την «αφρικανική»), ο Laszlo Gardony κερδίζει πανεύκολα τις εντυπώσεις, φανερώνοντας για μιαν ακόμη φορά τις τρανές συνθετικές δυνατότητές του (το λέμε αυτί, γιατί έχουμε γράψει «ύμνους» παλαιότερα, για κάποια άλμπουμ του, όπως για το “Signature Time” του 2011).
Ας πούμε, περαιτέρω, πως στο δεύτερο μέρος του CD καταγράφονται τα ομαδικά θέματα (στο περίπου αυτό, γιατί στην πραγματικότητα είναι ελαφρώς διασκορπισμένα), μέσα από τα οποία διαφαίνονται άλλες ποιότητες, και σε σχέση με το piano-playing του Gardony, μα και σε σχέση με την συνεισφορά των άλλων δύο μουσικών.
Γενικώς, τα tracks αυτά είναι πιο ελεύθερα, χωρίς εμφανή όρια, καθώς στα patterns παρεισφρέουν στοιχεία από την «τζαρετική» πιανιστική jazz, τους τρόπους του Abdullah Ibrahim, χωρίς να απολείπουν και οι περισσότερο φολκλορικές επιρροές (“Cold Earth”), με τον John Lockwood να συνοδεύει με παιξίματα με δοξάρι και με τον Yoron Israel να δημιουργεί μια χαμηλότονη κρουστή συνοδεία στο background, αφήνοντας άπλετο χώρο στον Laszlo Gardony, μπροστά, ώστε να αναπτύξει τις μελωδικές ακολουθίες του.
Ένα εξαιρετικό άλμπουμ είναι το “Close Connection”, που φανερώνει για μιαν ακόμη φορά την αξία αυτού του ούγγρου-αμερικανού πιανίστα και των συνεργατών του.
Επαφή: www.lgjazz.com