ANATOLIAMA ENSEMBLE με αφορμή τα 100 χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής

Το φερώνυμο άλμπουμ (CD) τού Anatoliama Ensemble κυκλοφόρησε σ’ ένα πολύ ωραίο από εικαστικής πλευράς digipak, πριν από λίγο καιρό [Τεχνότροπον Artway, 2022], με αφορμή τα 100 χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής, περιέχοντας οκτώ tracks της μικρασιατικής μουσικής παράδοσης, συν ένα σύγχρονο επώνυμο του αυτού ύφους. 

Ηχογραφημένο στα Sierra Studios της Αθήνας, από ένα πολυεθνικό, ας το πούμε έτσι, σχήμα με μέλη τους Βασίλη Κώστα λαούτο, Burcu Güleç (Τουρκάλα) τραγούδι, Πάνο Αϊβαζίδη κανονάκι και Γιώργο Λέρνη (Κύπριος) κρουστά, το άλμπουμ “Anatoliama Ensemble” αποτελεί μία πολύ καλή προσπάθεια –μία ανάμεσα σε δεκάδες άλλες του πρόσφατου ή και του απώτερου παρελθόντος– ερμηνείας και απόδοσης αυτών των κλασικών, λίγο έως πολύ, σκοπών, που εξακολουθούν, εκατό και πλέον χρόνια αργότερα, να συγκινούν και να τέρπουν.

Μάλιστα, στην προσπάθεια του Anatoliama Ensemble συμβάλλουν και άλλοι μουσικοί, προσθέτοντας την δική τους «φωνή» σ’ αυτή την πολύ μελετημένη ηχογράφηση-έκδοση. Λέμε για τους Σωκράτη Σινόπουλο λύρα (δύο tracks), Μάνo Αχαλινωτόπουλο κλαρίνο (ένα track), Ειρήνη Δερέμπεη τραγούδι (τέσσερα tracks) και Θοδωρή Κοτωνιά τραγούδι (ένα track).
Οι τέσσερις βασικοί του Anatoliama Ensemble έχουν υπάρξει, όλοι, απόφοιτοι του Berklee College of Music, ενώ και η δική τους έδρα είναι η Βοστώνη (όπως και του κολλεγίου εξάλλου). Συνεπώς λέμε για ένα σχήμα της αλλοδαπής (δύο Έλληνες, μία Τουρκάλα κι ένας Ελληνοκύπριος), που θα βρεθεί για την ηχογράφηση του δίσκου του στην Αθήνα, ερμηνεύοντας τα «Τρεχαντηράκι», «Ολμάζ», «Μήλο μου και μανταρίνι», «Στο Καφέ Αμάν» και όλα τα υπόλοιπα, μ’ έναν τρόπο που παραμένει πιστός στα μικρασιάτικα «χρώματα», χωρίς εκπτώσεις και χωρίς εμφανείς και κυρίως προκλητικές ατασθαλίες – γιατί στο όριο της μη-πρόκλησης μπορείς ν’ ακούσεις ωραίους συνδυασμούς οργάνων και βασικά τις συνομιλίες και παραλληλίες λαούτου και κανονακίου, ενώ ιδιαίτερο είναι και το πρωτότυπο «Αγάπης φυλαχτό» του Βασίλη Κώστα, με τις φωνές των Κοτωνιά-Güleç και το κλαρίνο του Αχαλινωτόπουλου, να προσδίδουν στην σύνθεση ένα διαφορετικό ξεπέταγμα.
Μάλιστα, θα λέγαμε πως αν υπήρχαν περισσότερα πρωτότυπα tracks αυτού του επιπέδου τότε το άλμπουμ αυτό των Anatoliama Ensemble θα αντιμετωπιζόταν αλλιώς...
Όμως και τώρα η ποιότητά του, σε όλα τα επίπεδα, δεν μπορεί παρά να είναι και σαφής και προφανής.
Επαφή: www.artway.gr