Για μια πολύ μεγάλη μορφή της μουσικής του 20ου αιώνα, και
λίγο από τον 21ο, είναι λογικό να υπάρχει πέρα από τη δισκογραφία και η ανάλογη
βιβλιογραφία. Δεν νοείται, δηλαδή, για τέρατα μουσικής γνώσης και παραγωγής,
όπως ο Ennio Morricone
(1928-2020), να μην έχουν γραφτεί ποικίλων ειδών πονήματα, που να επιχειρούν να
αποκρυπτογραφήσουν όψεις της ιδιοφυΐας του.
Μέσα σ’ αυτά τα βιβλία λοιπόν, που υπάρχουν κι είναι κάμποσα, δεν μπορεί παρά το “Ennio Morricone / inseguendo quel suono – la mia musica, la mia vita” (2016) του Alessandro De Rosa να ξεχωρίζει. Αυτό ακριβώς το απίστευτο βιβλίο μεταφράζεται στα ελληνικά από την Άννα Νούση και ως «Ennio Morricone / αναζητώντας εκείνον τον ήχο / η μουσική μου, η ζωή μου / συζητήσεις με τον Alessandro De Rosa» (2022) κυκλοφορεί, τώρα, από τις εκδόσεις Μετρονόμος.
Το πόσο σημαντική είναι η παρούσα έκδοση το αντιλαμβάνεσαι
αμέσως, ενόσω την ξεφυλλίζεις, πριν αρχίσεις να διαβάζεις και πριν ολοκληρώσεις
την ανάγνωση – και μάλιστα δίχως να είναι απαραίτητο να γνωρίζεις ό,τι έχει
γραφτεί για τον θεϊκό ιταλό συνθέτη.
Εξάλλου ήταν και ο ίδιος ο Ennio Morricone, που είχε την ίδια γνώμη, για το συγκεκριμένο πόνημα, οπότε όλα τα υπόλοιπα περιττεύουν. Όπως διαβάζουμε στην αρχή του βιβλίου (με τα δικά του λόγια):
«Πρόκειται, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, για το καλύτερο βιβλίο που με αφορά, το πιο αυθεντικό, το πιο λεπτομερές και προσεγμένο. Το πιο αληθινό».
Οφείλουμε, όμως, να εξάρουμε και την πρωτοβουλία του «Πολιτιστικού Συλλόγου Φίλων Μουσικής Ennio Morricone Ελλάδος» να προωθήσει την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου στη γλώσσα μας, μέσα απ’ όλες τις απαραίτητες κινήσεις και επαφές (επικοινωνία με τον συγγραφέα, όπως και με την οικογένεια του συνθέτη, που θα παραχωρούσε τα «δικαιώματα»), γιατί το θέμα δεν ήταν απλό. Δεν ήταν απλή η επιλογή. Και θα πούμε τι εννοούμε.
Χωρίς να έχει υπάρξει άλλη προγενέστερη έκδοση, στην Ελλάδα, για το έργο τού Ennio Morricone, το βιβλίο αυτό έρχεται να καλύψει το υπάρχον κενό μ’ έναν, οπωσδήποτε, ολοκληρωμένο τρόπο. Με την διαφορά πως ο τρόπος αυτός είναι ταυτοχρόνως... βαρύς και ασήκωτος. Το βιβλίο δεν είναι εύκολο και δεν απευθύνεται στους πάντες, καθώς πρόκειται για μια πολύ σύνθετη «κατασκευή», που βασικά αφορά σ’ ένα μυημένο κοινό.
Αν δεν γνωρίζεις, σ’ ένα καλό βαθμό, το έργο του ιταλού συνθέτη, όπως και τις ταινίες των σκηνοθετών, με τους οποίους συνεργάστηκε, το βιβλίο παρακολουθείται δύσκολα, καθώς σε ρίχνει κατ’ ευθείαν στα βαθιά. Στα πολύ βαθιά. Θα το αποκαλούσαμε δε «ανελέητο», στον τρόπο, που διεισδύει και από ’κει και πέρα αναδεικνύει το έργο του μεγάλου Μαέστρου.
Και δεν είναι μόνον τα μουσικολογικά στοιχεία, που και αυτά είναι αρκετά, και που αφορούν πρωτίστως στον επιστήμονα, είναι κάθε τι που λέει εδώ αυτός ο σοφός άνθρωπος.
Το βιβλίο, δηλαδή, αποτελεί παράλληλα κι ένα φιλοσοφικό δοκίμιο, που περιστρέφεται γύρω από τις σκέψεις και τις απόψεις του Morricone, που «πιάνουν» πολλά και διαφορετικά ζητήματα. Υπαρξιακά, πολιτικά, κοινωνικά, αισθητικά... τα πάντα.
Φυσικά, ο Morricone στάθηκε τυχερός, να το πούμε έτσι, γιατί είχε απέναντί του έναν τεράστιο fan του έργου του, τον 37χρονο, σήμερα, συνθέτη Alessandro De Rosa.
Βασικά το βιβλίο είναι μία 300 σελίδων συνέντευξη-συζήτηση (ολάκερο το βιβλίο αποτελείται από 445 σελίδες) του Ennio Morricone στον Alessandro De Rosa, με τις συναντήσεις, ανάμεσα στους δύο, να ξεκινούν τον Ιανουάριο του 2013, όταν ο De Rosa ήταν 28 ετών και να περατώνονται σχεδόν δυόμισι χρόνια αργότερα, στις 8 Μαΐου 2015 – με το βιβλίο να τυπώνεται στην ιταλική γλώσσα το 2016.
Αν ο Ennio Morricone ήταν αυτός που ήταν, και αυτός που χονδρικώς αναμέναμε να αναδειχθεί μέσα από το βιβλίο (αν και οι εκπλήξεις, και σ’ αυτό το επίπεδο, είναι άπειρες, καθώς η μνήμη του ανθρώπου, πρώτα-πρώτα, σπάει τα κοντέρ!), η μεγάλη έκπληξη θα λέγαμε πως είναι ο De Rosa, ο οποίος σε μια τόσο νεαρή ηλικία καταφέρνει να διεισδύσει μ’ έναν μοναδικά οξυδερκή τρόπο στο τεράστιο έργο του συνθέτη – ένα γεγονός, που, από μόνο του, σε κάνει ν’ απορείς!
Νοιώθεις ανά πάσα στιγμή, εννοούμε, πως αυτός που βρίσκεται απέναντι στον 85χρονο Morricone δεν είναι ένας 28χρονος, μα κάποιος δημοσιογράφος της γενιάς τού μεγάλου Ιταλού. Και είναι σίγουρο, και πέραν πάσης αμφιβολίας, πως χωρίς την παρουσία του νεαρού De Rosa, δεν θα μπορούσε με τίποτα, και με κανέναν τρόπο, να μιλήσει έτσι όπως μίλησε (για τις ανάγκες αυτού του βιβλίου), ο Ennio Morricone.
Ξεκάθαρα πράγματα... ο Morricone ήταν, είναι και θα είναι πάντα τεράστιος, αλλά εδώ είχε δίπλα του έναν το ίδιο πολύ μεγάλο συνομιλητή, καθώς οι κουβέντες των δύο, μέσα σ’ εκείνα τα δυόμισι χρόνια, υπήρξαν, απλώς, συγκλονιστικές – και αυτό είναι το πιο μεγάλο δώρο, αμφοτέρων, προς εμάς τους αναγνώστες, οι οποίοι θα πρέπει να οπλιστούμε με υπομονή, καλή διάθεση και εσωτερική γαλήνη, προκειμένου να απολαύσουμε το βιβλίο στην ολότητά του.
Δεν ξέρουμε αν πρέπει να το πούμε από τώρα... πως το βιβλίο αξίζει να το διαβάσουν, πρώτοι όλων, οι έλληνες συνθέτες, που έχουν ασχοληθεί ή ασχολούνται τώρα με το σάουντρακ. Φυσικά, οι μουσικοί που αγαπούν και τιμούν το έργο του Μαέστρου, βεβαίως οι άνθρωποι που ασχολούνται με το σάουντρακ ειδικότερα, και με τη μουσική γενικότερα, από όποιο πόστο, και εννοείται όλοι οι φανατικοί μουσικόφιλοι και κινηματογραφόφιλοι (ανεξαρτήτως ειδικότερων ενδιαφερόντων).
Ξαναλέγοντας πως το «Ennio Morricone / αναζητώντας εκείνον τον ήχο / η μουσική μου, η ζωή μου / συζητήσεις με τον Alessandro De Rosa» δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο και πως απαιτεί την πολυποίκιλη προπαρασκευή του αναγνώστη, προχωράμε τώρα σε ορισμένες λεπτομέρειες.
Το βιβλίο, στο κομμάτι των συνεντεύξεων-συζητήσεων, αποτελείται από τέσσερα μεγάλα μέρη...
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/enio-morikone-oristiko-biblio-gia-ton-megalo-maestro-tora-kai-sta-ellinika
Μέσα σ’ αυτά τα βιβλία λοιπόν, που υπάρχουν κι είναι κάμποσα, δεν μπορεί παρά το “Ennio Morricone / inseguendo quel suono – la mia musica, la mia vita” (2016) του Alessandro De Rosa να ξεχωρίζει. Αυτό ακριβώς το απίστευτο βιβλίο μεταφράζεται στα ελληνικά από την Άννα Νούση και ως «Ennio Morricone / αναζητώντας εκείνον τον ήχο / η μουσική μου, η ζωή μου / συζητήσεις με τον Alessandro De Rosa» (2022) κυκλοφορεί, τώρα, από τις εκδόσεις Μετρονόμος.
Εξάλλου ήταν και ο ίδιος ο Ennio Morricone, που είχε την ίδια γνώμη, για το συγκεκριμένο πόνημα, οπότε όλα τα υπόλοιπα περιττεύουν. Όπως διαβάζουμε στην αρχή του βιβλίου (με τα δικά του λόγια):
«Πρόκειται, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, για το καλύτερο βιβλίο που με αφορά, το πιο αυθεντικό, το πιο λεπτομερές και προσεγμένο. Το πιο αληθινό».
Οφείλουμε, όμως, να εξάρουμε και την πρωτοβουλία του «Πολιτιστικού Συλλόγου Φίλων Μουσικής Ennio Morricone Ελλάδος» να προωθήσει την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου στη γλώσσα μας, μέσα απ’ όλες τις απαραίτητες κινήσεις και επαφές (επικοινωνία με τον συγγραφέα, όπως και με την οικογένεια του συνθέτη, που θα παραχωρούσε τα «δικαιώματα»), γιατί το θέμα δεν ήταν απλό. Δεν ήταν απλή η επιλογή. Και θα πούμε τι εννοούμε.
Χωρίς να έχει υπάρξει άλλη προγενέστερη έκδοση, στην Ελλάδα, για το έργο τού Ennio Morricone, το βιβλίο αυτό έρχεται να καλύψει το υπάρχον κενό μ’ έναν, οπωσδήποτε, ολοκληρωμένο τρόπο. Με την διαφορά πως ο τρόπος αυτός είναι ταυτοχρόνως... βαρύς και ασήκωτος. Το βιβλίο δεν είναι εύκολο και δεν απευθύνεται στους πάντες, καθώς πρόκειται για μια πολύ σύνθετη «κατασκευή», που βασικά αφορά σ’ ένα μυημένο κοινό.
Αν δεν γνωρίζεις, σ’ ένα καλό βαθμό, το έργο του ιταλού συνθέτη, όπως και τις ταινίες των σκηνοθετών, με τους οποίους συνεργάστηκε, το βιβλίο παρακολουθείται δύσκολα, καθώς σε ρίχνει κατ’ ευθείαν στα βαθιά. Στα πολύ βαθιά. Θα το αποκαλούσαμε δε «ανελέητο», στον τρόπο, που διεισδύει και από ’κει και πέρα αναδεικνύει το έργο του μεγάλου Μαέστρου.
Και δεν είναι μόνον τα μουσικολογικά στοιχεία, που και αυτά είναι αρκετά, και που αφορούν πρωτίστως στον επιστήμονα, είναι κάθε τι που λέει εδώ αυτός ο σοφός άνθρωπος.
Το βιβλίο, δηλαδή, αποτελεί παράλληλα κι ένα φιλοσοφικό δοκίμιο, που περιστρέφεται γύρω από τις σκέψεις και τις απόψεις του Morricone, που «πιάνουν» πολλά και διαφορετικά ζητήματα. Υπαρξιακά, πολιτικά, κοινωνικά, αισθητικά... τα πάντα.
Φυσικά, ο Morricone στάθηκε τυχερός, να το πούμε έτσι, γιατί είχε απέναντί του έναν τεράστιο fan του έργου του, τον 37χρονο, σήμερα, συνθέτη Alessandro De Rosa.
Βασικά το βιβλίο είναι μία 300 σελίδων συνέντευξη-συζήτηση (ολάκερο το βιβλίο αποτελείται από 445 σελίδες) του Ennio Morricone στον Alessandro De Rosa, με τις συναντήσεις, ανάμεσα στους δύο, να ξεκινούν τον Ιανουάριο του 2013, όταν ο De Rosa ήταν 28 ετών και να περατώνονται σχεδόν δυόμισι χρόνια αργότερα, στις 8 Μαΐου 2015 – με το βιβλίο να τυπώνεται στην ιταλική γλώσσα το 2016.
Αν ο Ennio Morricone ήταν αυτός που ήταν, και αυτός που χονδρικώς αναμέναμε να αναδειχθεί μέσα από το βιβλίο (αν και οι εκπλήξεις, και σ’ αυτό το επίπεδο, είναι άπειρες, καθώς η μνήμη του ανθρώπου, πρώτα-πρώτα, σπάει τα κοντέρ!), η μεγάλη έκπληξη θα λέγαμε πως είναι ο De Rosa, ο οποίος σε μια τόσο νεαρή ηλικία καταφέρνει να διεισδύσει μ’ έναν μοναδικά οξυδερκή τρόπο στο τεράστιο έργο του συνθέτη – ένα γεγονός, που, από μόνο του, σε κάνει ν’ απορείς!
Νοιώθεις ανά πάσα στιγμή, εννοούμε, πως αυτός που βρίσκεται απέναντι στον 85χρονο Morricone δεν είναι ένας 28χρονος, μα κάποιος δημοσιογράφος της γενιάς τού μεγάλου Ιταλού. Και είναι σίγουρο, και πέραν πάσης αμφιβολίας, πως χωρίς την παρουσία του νεαρού De Rosa, δεν θα μπορούσε με τίποτα, και με κανέναν τρόπο, να μιλήσει έτσι όπως μίλησε (για τις ανάγκες αυτού του βιβλίου), ο Ennio Morricone.
Ξεκάθαρα πράγματα... ο Morricone ήταν, είναι και θα είναι πάντα τεράστιος, αλλά εδώ είχε δίπλα του έναν το ίδιο πολύ μεγάλο συνομιλητή, καθώς οι κουβέντες των δύο, μέσα σ’ εκείνα τα δυόμισι χρόνια, υπήρξαν, απλώς, συγκλονιστικές – και αυτό είναι το πιο μεγάλο δώρο, αμφοτέρων, προς εμάς τους αναγνώστες, οι οποίοι θα πρέπει να οπλιστούμε με υπομονή, καλή διάθεση και εσωτερική γαλήνη, προκειμένου να απολαύσουμε το βιβλίο στην ολότητά του.
Δεν ξέρουμε αν πρέπει να το πούμε από τώρα... πως το βιβλίο αξίζει να το διαβάσουν, πρώτοι όλων, οι έλληνες συνθέτες, που έχουν ασχοληθεί ή ασχολούνται τώρα με το σάουντρακ. Φυσικά, οι μουσικοί που αγαπούν και τιμούν το έργο του Μαέστρου, βεβαίως οι άνθρωποι που ασχολούνται με το σάουντρακ ειδικότερα, και με τη μουσική γενικότερα, από όποιο πόστο, και εννοείται όλοι οι φανατικοί μουσικόφιλοι και κινηματογραφόφιλοι (ανεξαρτήτως ειδικότερων ενδιαφερόντων).
Ξαναλέγοντας πως το «Ennio Morricone / αναζητώντας εκείνον τον ήχο / η μουσική μου, η ζωή μου / συζητήσεις με τον Alessandro De Rosa» δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο και πως απαιτεί την πολυποίκιλη προπαρασκευή του αναγνώστη, προχωράμε τώρα σε ορισμένες λεπτομέρειες.
Το βιβλίο, στο κομμάτι των συνεντεύξεων-συζητήσεων, αποτελείται από τέσσερα μεγάλα μέρη...
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/enio-morikone-oristiko-biblio-gia-ton-megalo-maestro-tora-kai-sta-ellinika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου