«Ο Πάνος Μαλαχιάς
είναι κιθαριστής, συνθέτης-τραγουδοποιός, ενορχηστρωτής, με δισκογραφία,
καθηγητής κιθάρας με πολυετή εμπειρία, σεμινάρια, και συγγραφικό έργο στην
μουσική εκπαίδευση. Είναι επίσης διπλωματούχος του London College of Music
(ALCM) και πιστοποιημένος συνεργάτης (RGT Tutor), στην Ελλάδα, του Βρετανικού
εκπαιδευτικού οργανισμού Registry of Guitar Tutors (rgt.org) του London College
of Music. Έχουν κυκλοφορήσει προσωπικά CD του και με “συμμετοχές”, έχοντας
συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες (Μίλτος Πασχαλίδης, Γεράσιμος Ανδρεάτος,
Βιολέτα 'Ικαρη, Αναστασία Μουτσάτσου, Βασίλης Γισδάκης, Ασπασία Στρατηγού,
Βασίλης Προδρόμου, Μάκης Ψαραδέλλης, Νίκος Μπουρνέλης, Θεολόγος Κάππος κ.α.)».
Αυτά διαβάζουμε στο σάιτ του Πάνου Μαλαχιά, και είναι μάλλον λίγα, αν αναλογιστούμε όλες τις δραστηριότητές του (που καταγράφονται εκεί). Τέλος πάντων εμείς, εδώ, θα ασχοληθούμε με το τελευταίο CD (CD-book για την ακρίβεια) του συνθέτη-κιθαρίστα-τραγουδοποιού Π. Μαλαχιά, που έχει τίτλο «Περαστικοί & Ευγνώμονες» [Achordo Music, 2022] και που είναι το τέταρτό του, καθώς έχουν προηγηθεί τα «Ποια Ζωή δεν Έχει Λάθη» (2018), «Ο Βασιλιάς της Αυταπάτης» (2012) και το «Πορτραίτα από Συνήθεια» (2007).
Η γενική ερώτηση που τίθεται από την αρχή είναι η εξής. Τι χρειάζεται, ώστε ένας δίσκος να είναι άνετα «καλός», να έχει κατακτήσει από την αρχή ένα επίπεδο, ξεφεύγοντας στην πορεία προς κάτι το «πολύ καλό» ή και το «άριστο»; Η απάντηση είναι απλή. Τραγουδοποιητικό ταλέντο, δυνατές συνθέσεις, «τίμιοι» στίχοι, καλές / πολύ καλές ερμηνείες, ικανοποιητική ηχογράφηση-παραγωγή. Αν όλα αυτά, που δεν είναι λίγα, συνυπάρχουν σε μια δουλειά, τότε τα πράγματα... απλοποιούνται, για εμάς, που γράφουμε «κριτική». Δεν έχουμε πολλά να πούμε, και η δουλειά μας γίνεται εύκολη.
Το «Περαστικοί & Ευγνώμονες» είναι ένα πολύ καλό ελληνορόκ / εντεχνολαϊκό CD, με τραγούδια αληθινά και όχι δήθεν, τα οποία απογειώνουν οι άψογες πηγαίες μελωδίες, και στα οποία ακούς σωστά και ολοκληρωμένα ελληνικά. Για δε τις ερμηνείες; Άψογες γενικώς, αν και οι εννέα ερμηνευτές (Βασίλης Γισδάκης, Βιολέτα Ίκαρη, Μίλτος Πασχαλίδης, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Ασπασία Στρατηγού, Μιχάλης Πολυχρονάκης, Βασίλης Προδρόμου, Νίκος Μπουρνέλης, Μάκης Ψαραδέλλης) είναι πάρα πολλοί, για δεκατρία τραγούδια. Σίγουρα το άλμπουμ θα μπορούσε να είχε την ίδια ή και μεγαλύτερη λειτουργικότητα με μόνο δύο-τρεις φωνές, τον Γισδάκη και την Ίκαρη φερ’ ειπείν, δίχως μ’ αυτό που λέμε να υπονοούμε πως οι ερμηνείες των υπολοίπων είναι «λίγες» ή «ασήμαντες». Τέλος πάντων ο Μαλαχιάς αποφασίζει, όχι εμείς...
Τα τέσσερα πρώτα τραγούδια του δίσκου είναι περισσότερο δυτικότροπα, ροκ και ροκ μπαλάντες να τα πούμε, ενώ από το τραγούδι 5 και κάτω κυριαρχεί το λαϊκό και εντεχνολαϊκό στοιχείο ή και το κρητικό-δημοτικό.
Το θέμα είναι ότι ο Πάνος Μαλαχιάς τα καταφέρνει πολύ καλά σε όλα τα στυλ και τα δυτικότροπα και τα ημεδαπά – τόσο καλά, που σε κάνει, κομμάτι, να απορείς. Απορείς δηλαδή, όταν ο άνθρωπος αυτός κατορθώνει να γράψει τόσο καθαρά λαϊκά τραγούδια, όπως το «Ρόδο της αυγής μου», με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο (που θυμίζει τον καλύτερο Χρήστο Νικολόπουλο ή και Άκη Πάνου ακόμη) και το «Έντεκα του μήνα», με τον Βασίλη Προδρόμου.
Προσθέτοντας πως τα λόγια που ακούγονται στα δεκατρία τραγούδια ανήκουν σε πολλούς στιχουργούς (Νίκος Μαλαχιάς, Αργύρης Χατζηνάκης, Χαράλαμπος Χατζηνάκης, Άρης Παπαδόπουλος, Πάνος Μαλαχιάς, Βιολέτα Ίκαρη, Μάκης Ψαραδέλλης), λέγοντας πως στο «Περαστικοί & Ευγνώμονες» δεν υπάρχει ούτε ένα αδιάφορο κομμάτι (με τα τραγούδια που λένε ο Βασίλης Γισδάκης και η Βιολέτα Ίκαρη να είναι και αυτά από τα ωραιότερα του δίσκου), επισημαίνουμε και τούτο.
Το άλμπουμ, που κυκλοφορεί σε μορφή CD-book, περιλαμβάνει τους στίχους των τραγουδιών, τα πεντάγραμα των συνθέσεων (κάτι ασύνηθες) και ακόμη πίνακες του ζωγράφου Χρήστου Μπαλούκου.
Επαφή: www.achordomusic.gr
Αυτά διαβάζουμε στο σάιτ του Πάνου Μαλαχιά, και είναι μάλλον λίγα, αν αναλογιστούμε όλες τις δραστηριότητές του (που καταγράφονται εκεί). Τέλος πάντων εμείς, εδώ, θα ασχοληθούμε με το τελευταίο CD (CD-book για την ακρίβεια) του συνθέτη-κιθαρίστα-τραγουδοποιού Π. Μαλαχιά, που έχει τίτλο «Περαστικοί & Ευγνώμονες» [Achordo Music, 2022] και που είναι το τέταρτό του, καθώς έχουν προηγηθεί τα «Ποια Ζωή δεν Έχει Λάθη» (2018), «Ο Βασιλιάς της Αυταπάτης» (2012) και το «Πορτραίτα από Συνήθεια» (2007).
Η γενική ερώτηση που τίθεται από την αρχή είναι η εξής. Τι χρειάζεται, ώστε ένας δίσκος να είναι άνετα «καλός», να έχει κατακτήσει από την αρχή ένα επίπεδο, ξεφεύγοντας στην πορεία προς κάτι το «πολύ καλό» ή και το «άριστο»; Η απάντηση είναι απλή. Τραγουδοποιητικό ταλέντο, δυνατές συνθέσεις, «τίμιοι» στίχοι, καλές / πολύ καλές ερμηνείες, ικανοποιητική ηχογράφηση-παραγωγή. Αν όλα αυτά, που δεν είναι λίγα, συνυπάρχουν σε μια δουλειά, τότε τα πράγματα... απλοποιούνται, για εμάς, που γράφουμε «κριτική». Δεν έχουμε πολλά να πούμε, και η δουλειά μας γίνεται εύκολη.
Το «Περαστικοί & Ευγνώμονες» είναι ένα πολύ καλό ελληνορόκ / εντεχνολαϊκό CD, με τραγούδια αληθινά και όχι δήθεν, τα οποία απογειώνουν οι άψογες πηγαίες μελωδίες, και στα οποία ακούς σωστά και ολοκληρωμένα ελληνικά. Για δε τις ερμηνείες; Άψογες γενικώς, αν και οι εννέα ερμηνευτές (Βασίλης Γισδάκης, Βιολέτα Ίκαρη, Μίλτος Πασχαλίδης, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Ασπασία Στρατηγού, Μιχάλης Πολυχρονάκης, Βασίλης Προδρόμου, Νίκος Μπουρνέλης, Μάκης Ψαραδέλλης) είναι πάρα πολλοί, για δεκατρία τραγούδια. Σίγουρα το άλμπουμ θα μπορούσε να είχε την ίδια ή και μεγαλύτερη λειτουργικότητα με μόνο δύο-τρεις φωνές, τον Γισδάκη και την Ίκαρη φερ’ ειπείν, δίχως μ’ αυτό που λέμε να υπονοούμε πως οι ερμηνείες των υπολοίπων είναι «λίγες» ή «ασήμαντες». Τέλος πάντων ο Μαλαχιάς αποφασίζει, όχι εμείς...
Τα τέσσερα πρώτα τραγούδια του δίσκου είναι περισσότερο δυτικότροπα, ροκ και ροκ μπαλάντες να τα πούμε, ενώ από το τραγούδι 5 και κάτω κυριαρχεί το λαϊκό και εντεχνολαϊκό στοιχείο ή και το κρητικό-δημοτικό.
Το θέμα είναι ότι ο Πάνος Μαλαχιάς τα καταφέρνει πολύ καλά σε όλα τα στυλ και τα δυτικότροπα και τα ημεδαπά – τόσο καλά, που σε κάνει, κομμάτι, να απορείς. Απορείς δηλαδή, όταν ο άνθρωπος αυτός κατορθώνει να γράψει τόσο καθαρά λαϊκά τραγούδια, όπως το «Ρόδο της αυγής μου», με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο (που θυμίζει τον καλύτερο Χρήστο Νικολόπουλο ή και Άκη Πάνου ακόμη) και το «Έντεκα του μήνα», με τον Βασίλη Προδρόμου.
Προσθέτοντας πως τα λόγια που ακούγονται στα δεκατρία τραγούδια ανήκουν σε πολλούς στιχουργούς (Νίκος Μαλαχιάς, Αργύρης Χατζηνάκης, Χαράλαμπος Χατζηνάκης, Άρης Παπαδόπουλος, Πάνος Μαλαχιάς, Βιολέτα Ίκαρη, Μάκης Ψαραδέλλης), λέγοντας πως στο «Περαστικοί & Ευγνώμονες» δεν υπάρχει ούτε ένα αδιάφορο κομμάτι (με τα τραγούδια που λένε ο Βασίλης Γισδάκης και η Βιολέτα Ίκαρη να είναι και αυτά από τα ωραιότερα του δίσκου), επισημαίνουμε και τούτο.
Το άλμπουμ, που κυκλοφορεί σε μορφή CD-book, περιλαμβάνει τους στίχους των τραγουδιών, τα πεντάγραμα των συνθέσεων (κάτι ασύνηθες) και ακόμη πίνακες του ζωγράφου Χρήστου Μπαλούκου.
Επαφή: www.achordomusic.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου