Ο ολλανδός τρομπετίστας Eric Vloeimans και ο αμερικανός ακορντεονίστας
Will Holshouser δεν
είναι χθεσινοί μουσικοί.
Ο Vloeimans, που πλησιάζει στα 60 του, έχει μακριά πορεία στην τζαζ σκηνή της πατρίδας του, με δισκογραφία που ξεκινά από τα μέσα των 80s και με αμέτρητες συνεργασίες (Mercer Ellington, John Taylor, Peter Erskine, Wayne Horvitz, Pierre Courbois, Chris Hinze, Jasper Van’t Hofs Pili-Pili κ.ά.), ενώ και ο Holshouser, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ γνωστός και σ’ ένα πιο ευρύ κοινό, ας το πούμε ποπ, καθώς έχει συνεργαστεί με τους Antony and The Johnsons, την Suzanne Vega, τον Loudon Wainwright III κ.ά.
Τα κομμάτια αυτά είναι δώδεκα στον αριθμό – έντεκα πρωτότυπα
και μία version, στο “Rainbow connection” (των Kenny Ascher-Paul Williams) από το “The Muppet Movie” του 1979.
Τρομπέτα και ακορντεόν λοιπόν, δύο όργανα, που άνετα μπορούν να συνυπάρξουν, καθώς δύναται να επικοινωνήσουν τόσο ρυθμικά, όσο και μελωδικά. Και υπ’ αυτήν την έννοια το σετ που παρουσιάζεται, εδώ, από τον ολλανδό και τον αμερικανό μουσικό είναι και πλήρες, και πρωτότυπο στο μέτρο του δυνατού, και, κυρίως αυτό, αισθητικώς γεμάτο.
Μουσική όμορφη, λυρική, με καθαρές μελωδικές γραμμές και με έντονο το συναισθηματικό στοιχείο είναι αυτή που ακούμε στο “Two for the Road” – ένα άλμπουμ «γυμνό», λιτό και κυρίως ουσιώδες, που απαρτίζεται από έξοχα κομμάτια σαν τα “Redbud winter” (του Holshouser), “Innermission 9” (του Vloeimans, από μιαν ευρύτερη σειρά συνθέσεών του υπό αυτήν την ονομασία), “To Louis” (επίσης του Vloiemans, που είναι ένα καταπληκτικό blues) και “Innermission II” (του Vloeimans βεβαίως, που σε συνεπαίρνει με την ζωηρή και έντονη γραμμή του).
Ένα απλό και ουσιαστικό άλμπουμ είναι το “Two for the Road”, προερχόμενο από μεγάλους μουσικούς, που δεν έχουν ανάγκη απολύτως τίποτα, ούτε την τεχνολογία, για να αποδείξουν εκείνο που, στ’ αλήθεια, είναι.
Ο Vloeimans, που πλησιάζει στα 60 του, έχει μακριά πορεία στην τζαζ σκηνή της πατρίδας του, με δισκογραφία που ξεκινά από τα μέσα των 80s και με αμέτρητες συνεργασίες (Mercer Ellington, John Taylor, Peter Erskine, Wayne Horvitz, Pierre Courbois, Chris Hinze, Jasper Van’t Hofs Pili-Pili κ.ά.), ενώ και ο Holshouser, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ γνωστός και σ’ ένα πιο ευρύ κοινό, ας το πούμε ποπ, καθώς έχει συνεργαστεί με τους Antony and The Johnsons, την Suzanne Vega, τον Loudon Wainwright III κ.ά.
Τρομπέτα και ακορντεόν λοιπόν, δύο όργανα, που άνετα μπορούν να συνυπάρξουν, καθώς δύναται να επικοινωνήσουν τόσο ρυθμικά, όσο και μελωδικά. Και υπ’ αυτήν την έννοια το σετ που παρουσιάζεται, εδώ, από τον ολλανδό και τον αμερικανό μουσικό είναι και πλήρες, και πρωτότυπο στο μέτρο του δυνατού, και, κυρίως αυτό, αισθητικώς γεμάτο.
Μουσική όμορφη, λυρική, με καθαρές μελωδικές γραμμές και με έντονο το συναισθηματικό στοιχείο είναι αυτή που ακούμε στο “Two for the Road” – ένα άλμπουμ «γυμνό», λιτό και κυρίως ουσιώδες, που απαρτίζεται από έξοχα κομμάτια σαν τα “Redbud winter” (του Holshouser), “Innermission 9” (του Vloeimans, από μιαν ευρύτερη σειρά συνθέσεών του υπό αυτήν την ονομασία), “To Louis” (επίσης του Vloiemans, που είναι ένα καταπληκτικό blues) και “Innermission II” (του Vloeimans βεβαίως, που σε συνεπαίρνει με την ζωηρή και έντονη γραμμή του).
Ένα απλό και ουσιαστικό άλμπουμ είναι το “Two for the Road”, προερχόμενο από μεγάλους μουσικούς, που δεν έχουν ανάγκη απολύτως τίποτα, ούτε την τεχνολογία, για να αποδείξουν εκείνο που, στ’ αλήθεια, είναι.
Επαφή: www.v-flow.nu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου