Δεν είχε τύχει μέχρι σήμερα να γράψουμε κάτι στο blog για τον μεγάλο αμερικανό
κιθαρίστα της σύγχρονης jazz,
τον John Pizzarelli (γενν. 1960), τον γιο του θρυλικού, και επίσης κιθαρίστα, Bucky Pizzarelli (1926-2020). Χαιρόμαστε
λοιπόν, γιατί το πράττουμε τώρα με αφορμή το τελευταίο CD του, ένα πραγματικά σπουδαίο και
συνάμα απολαυστικό άλμπουμ, που έχει τίτλο “Stage & Screen”
[Seven String, 2023].
Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Ο τίτλος τα λέει όλα. Δώδεκα κλασικές
συνθέσεις, επιλεγμένες μέσα από αυτό που ονομάζουμε great american songbook. Θρυλικά κομμάτια,
δηλαδή, από το θέατρο και τον κινηματογράφο – τραγούδια, με άλλα λόγια, των Vincent Youmans, Leonard Bernstein, Rodgers & Hart, Rodgers & Hammerstein,
Cahn & Styne, Herman Hupfeld και
άλλων, τα οποία ο Pizzarelli
αποδίδει όχι μόνο με την κιθάρα του, μα και με την φωνή του.
Τρίο είναι το σχήμα, που ηχογράφησε αυτά τα διαμάντια. Ο John Pizzarelli σε θέση πρώτη, και κοντά του ο άσσος και με ταχύτητα ανερχόμενος πιανίστας Isaiah J. Thompson, και ακόμη ο κοντραμπασίστας Michael Karn.
Ένα σχήμα χωρίς ντραμς λοιπόν, με δύο lead όργανα, συν το μπάσο, μοιάζει υπερ-αρκετό, προκειμένου να αποτυπωθεί με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια, μα κυρίως με την πειστικότητα που απαιτείται όλο αυτό το απείρως καταξιωμένο υλικό, το οποίο (υλικό) αποκτά και μιαν άλλη οντότητα από τον John Pizzarelli και τους συνεργάτες του.
Γιατί έχει κι αυτό σημασία. Να μπορεί να παρουσιαστούν κομμάτια σαν τα “Too close for comfort”, “I love Betsy”, “Tea for two”, “Oklahoma suite”, “You’re all the world to me”, “As time goes by” κ.λπ. μ’ έναν τρόπο σημερινό, από ένα τρίο μεγάλων μουσικών – οι οποίοι πανεύκολα αποδεικνύουν πως όλο αυτό το υλικό το έχουν στο τσεπάκι τους.
Υπό την έννοια πως όλα τούτα τα κομμάτια αποτελούν την ζωντανή παράδοσή τους – μια παράδοση, που ξέρουν πώς να την μεταχειριστούν και πώς ακριβώς να την κάνουν ν’ ακούγεται τολμηρή και ζωντανή.
Με τρομερό δέσιμο σαν ομάδα, με (κιθαριστικές) ακολουθίες ακόρντων που δημιουργούν φλογερό swinging, με το πιάνο να «γεμίζει» συνεχώς, «παίζοντας» με αυτές τις καταπληκτικές μελωδίες, με το μπάσο να κάνει, μόνο του αυτό, έξοχη ρυθμική δουλειά και με τον Pizzarelli να αποδεικνύει, προσέτι, πόσο σπουδαίος τραγουδιστής και βοκαλίστας είναι (τα σκατ του σε κομμάτια σαν το “I love Betsy” ή το “You’re all the world to me” είναι, σίγουρα, εντυπωσιακό), το “Stage & Screen” δεν μπορεί να είναι τίποτ’ άλλο από το εν πολλοίς αναμενόμενο.
Ένα μεγάλο, σύγχρονο, σουινγκάτο (αλλά και με bluesy στιγμές) άλμπουμ!
Επαφή: www.johnpizzarelli.com
Τρίο είναι το σχήμα, που ηχογράφησε αυτά τα διαμάντια. Ο John Pizzarelli σε θέση πρώτη, και κοντά του ο άσσος και με ταχύτητα ανερχόμενος πιανίστας Isaiah J. Thompson, και ακόμη ο κοντραμπασίστας Michael Karn.
Ένα σχήμα χωρίς ντραμς λοιπόν, με δύο lead όργανα, συν το μπάσο, μοιάζει υπερ-αρκετό, προκειμένου να αποτυπωθεί με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια, μα κυρίως με την πειστικότητα που απαιτείται όλο αυτό το απείρως καταξιωμένο υλικό, το οποίο (υλικό) αποκτά και μιαν άλλη οντότητα από τον John Pizzarelli και τους συνεργάτες του.
Γιατί έχει κι αυτό σημασία. Να μπορεί να παρουσιαστούν κομμάτια σαν τα “Too close for comfort”, “I love Betsy”, “Tea for two”, “Oklahoma suite”, “You’re all the world to me”, “As time goes by” κ.λπ. μ’ έναν τρόπο σημερινό, από ένα τρίο μεγάλων μουσικών – οι οποίοι πανεύκολα αποδεικνύουν πως όλο αυτό το υλικό το έχουν στο τσεπάκι τους.
Υπό την έννοια πως όλα τούτα τα κομμάτια αποτελούν την ζωντανή παράδοσή τους – μια παράδοση, που ξέρουν πώς να την μεταχειριστούν και πώς ακριβώς να την κάνουν ν’ ακούγεται τολμηρή και ζωντανή.
Με τρομερό δέσιμο σαν ομάδα, με (κιθαριστικές) ακολουθίες ακόρντων που δημιουργούν φλογερό swinging, με το πιάνο να «γεμίζει» συνεχώς, «παίζοντας» με αυτές τις καταπληκτικές μελωδίες, με το μπάσο να κάνει, μόνο του αυτό, έξοχη ρυθμική δουλειά και με τον Pizzarelli να αποδεικνύει, προσέτι, πόσο σπουδαίος τραγουδιστής και βοκαλίστας είναι (τα σκατ του σε κομμάτια σαν το “I love Betsy” ή το “You’re all the world to me” είναι, σίγουρα, εντυπωσιακό), το “Stage & Screen” δεν μπορεί να είναι τίποτ’ άλλο από το εν πολλοίς αναμενόμενο.
Ένα μεγάλο, σύγχρονο, σουινγκάτο (αλλά και με bluesy στιγμές) άλμπουμ!
Επαφή: www.johnpizzarelli.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου