JOE LOVANO / TRIO TAPESTRY: Our Daily Bread
[ECM Records, 2023]
Πρόκειται για το τρίτο άλμπουμ ενός αναγνωρισμένου, πλέον, trio, του Trio Tapestry, το οποίον αποκαλείται “Our Daily Bread”. Το trio αυτό, που το αποτελούν ο Joe Lovano (τενόρο σαξόφωνο, tarogato, gongs), η Marilyn Crispell (πιάνο) και ο Carmen Castaldi (ντραμς, gong, temple bells), εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2019, με το άλμπουμ του “Trio Tapestry” (υπάρχει review στο blog), ακολούθησε το 2021 το CD “Garden of Expression”, για να τριτώσει τώρα το καλό με του “Our Daily Bread”. Το άλμπουμ αυτό περιλαμβάνει οκτώ συνθέσεις του Joe Lovano και είναι ηχογραφημένο στο Auditorio Stelio Molo RSI, του Λουγκάνο.
Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα... η μουσική του Joe Lovano είναι ιδιόμορφη.
Γενικώς θα την αποκαλούσαμε προχωρημένη jazz, contemporary
δηλαδή, αλλά όχι προς την κατεύθυνση της avant-jazz,
κυρίως γιατί ο λυρισμός των συνθέσεων του Lovano είναι δραστικός, πέρα από
πασιφανής. Είναι όμως και cool,
συγχρόνως, οι συνθέσεις του Lovano.
Υπάρχει, δηλαδή, συναίσθημα, αλλά αυτό φαίνεται να περιορίζεται μέσα σε κάποια
πλαίσια. Υπάρχει έλεγχος, όπως υπάρχει και ισχυρό παιγνίδι (όχι ως «ένταση»)
από τα κρουστά του Castaldi,
που δρουν σε πίσω πλάνο, αλλά αν τα απομονώσεις ακούγονται εκκωφαντικά.
Αντιθέτως, το πιάνο της Crispell
ακολουθεί τούς αυτούς μελωδικούς δρόμους με τα πνευστά του Lovano, καθώς ορμά μέσα από λίγες νότες
και αργά tempi,
δημιουργώντας ναι μεν άπλετες, αλλά κάπως abstract μελωδικές καταστάσεις.
Γενικώς οι χαμηλής εξωτερικής έντασης τόνοι κυριαρχούν και στο “Our Daily Bread”, γιατί «εσωτερικά» οι συνθέσεις του Lovano πάλλονται από δυναμικά χαρακτηριστικά (ιδίως στα πιο μεγάλα σε διάρκεια tracks, όπως είναι το 9λεπτο “Grace notes”, που είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του CD).
Μπορεί η jazz του Trio Tapestry να μην είναι τόσο «εύκολη» για το «μέσο αυτί», είναι όμως, σίγουρα, ενδιαφέρουσα, με αμετάκλητη υπόγεια δύναμη.
ZSÓFIA
BOROS: El Último Aliento [ECM
New Series, 2023]
Ουγγαρέζα κιθαρίστρια, η Zsófia Boros (γενν. 1980) έχει έτοιμο, τώρα, ένα τρίτο άλμπουμ της, για τις ECM New Series, που αποκαλείται “El Último Aliento”. Στο CD αυτό η Boros χειρίζεται κλασική κιθάρα στα δέκα από τα έντεκα tracks, ενώ σε ένα χειρίζεται ronroco (έγχορδο από την Βολιβία).
Πρόκειται για το τρίτο άλμπουμ ενός αναγνωρισμένου, πλέον, trio, του Trio Tapestry, το οποίον αποκαλείται “Our Daily Bread”. Το trio αυτό, που το αποτελούν ο Joe Lovano (τενόρο σαξόφωνο, tarogato, gongs), η Marilyn Crispell (πιάνο) και ο Carmen Castaldi (ντραμς, gong, temple bells), εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2019, με το άλμπουμ του “Trio Tapestry” (υπάρχει review στο blog), ακολούθησε το 2021 το CD “Garden of Expression”, για να τριτώσει τώρα το καλό με του “Our Daily Bread”. Το άλμπουμ αυτό περιλαμβάνει οκτώ συνθέσεις του Joe Lovano και είναι ηχογραφημένο στο Auditorio Stelio Molo RSI, του Λουγκάνο.
Γενικώς οι χαμηλής εξωτερικής έντασης τόνοι κυριαρχούν και στο “Our Daily Bread”, γιατί «εσωτερικά» οι συνθέσεις του Lovano πάλλονται από δυναμικά χαρακτηριστικά (ιδίως στα πιο μεγάλα σε διάρκεια tracks, όπως είναι το 9λεπτο “Grace notes”, που είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του CD).
Μπορεί η jazz του Trio Tapestry να μην είναι τόσο «εύκολη» για το «μέσο αυτί», είναι όμως, σίγουρα, ενδιαφέρουσα, με αμετάκλητη υπόγεια δύναμη.
Ουγγαρέζα κιθαρίστρια, η Zsófia Boros (γενν. 1980) έχει έτοιμο, τώρα, ένα τρίτο άλμπουμ της, για τις ECM New Series, που αποκαλείται “El Último Aliento”. Στο CD αυτό η Boros χειρίζεται κλασική κιθάρα στα δέκα από τα έντεκα tracks, ενώ σε ένα χειρίζεται ronroco (έγχορδο από την Βολιβία).
Το ζήτημα είναι τι ακριβώς ρεπερτόριο αποδίδει εδώ η Zsófia Boros... και αυτό είναι δύο ειδών (ας το πούμε
έτσι). Από την μια μεριά υπάρχουν έξι συνθέσεις ενός κάπως νεότερου γάλλου
δημιουργού, του Mathias Duplessy (γενν. 1972), ενώ
από την άλλη καταγράφονται πέντε συνθέσεις αργεντινών μουσικών, και πιο
συγκεκριμένα των Joaquín Alem (γενν. 1975), Quique Sinesi (γενν. 1960), Alberto Ginastera (1916-1983) και Carlos Moscardini (γενν. 1959).
Η εισαγωγή, με το “De rêve et de pluie” του Duplessy είναι εντυπωσιακή, αναγκάζοντάς σε να παρακολουθείς την Boros κάπως με... ανοιχτό το στόμα, ενώ και η συνέχεια είναι εξ ίσου ιδιαίτερη, με την κιθαρίστρια να αποδίδει άλλοτε με βαθιά συγκίνηση κομμάτια που βρίθουν λυρικών διαθέσεων, και άλλοτε με περισσότερο παιγνιώδη τρόπο – τονίζοντας, πάντα, τον μελωδικό και συναισθηματικό πλούτο των εκάστοτε συνθέσεων.
JACOB YOUNG / MATS EILERTSEN / AUDUN KLEIVE:
Eventually [ECM Records, 2023]
Τρεις νορβηγοί μουσικοί συνασπίζονται εδώ, ο κιθαρίστας Jacob Young, ο κοντραμπασίστας Mats Eilertsen και ο ντράμερ Audun Kleive, προκείμενου να ηχογραφήσουν το “Eventually”, ένα άλμπουμ εννέα contemporary jazz συνθέσεων (όλες του Young).
Όλα αυτά φαίνονται βεβαίως και στα τρία προηγούμενα CD του νορβηγού κιθαρίστα για την ECM, δηλαδή τα “Evening Falls” (2004), “Sideways” (2007) και “Forever Young” (2014), με το παρόν “Eventually” να ολοκληρώνει προς ώρας αυτή την διαδρομή (που απαρτίζεται όχι μόνο από προσωπικούς δίσκους, μα και από συμμετοχές).
Φυσικά, ανάλογη πορεία, στα σύγχρονα τζαζ πράγματα, έχουν καταγράψει και οι άλλοι δύο μουσικοί, και κάπως έτσι δεν θα ήταν άστοχο αν λέγαμε πως εδώ συνευρίσκεται μια τριάδα, με μεγάλη παρουσία και προσφορά την τελευταία πάνω-κάτω 20ετία.
Κιθάρα, μπάσο, ντραμς λοιπόν –ένα κλασικό στο σχήμα του κιθαριστικό τρίο δηλαδή–, με «όπλο» συνθέσεις που δεν κρύβουν άλλοτε τα κάπως πιο ροκ χαρακτηριστικά στην ανάπτυξή τους (“Schönstedtstrasse”), άλλοτε τα περισσότερο bluesy-μπαλαντικά (“Northbound”, “The meaning of joy”), μεταπίπτοντας ενίοτε και σε πιο groovy καταστάσεις (“The dog ate my homework”).
Η ποικιλία δεν απολείπει από τις συνθέσεις του Jacob Young εννοούμε, μαζί φυσικά με τα τέλεια παιξίματα και την άψογη παραγωγή, δημιουργώντας έτσι την πρώτη και πιο απαραίτητη συνθήκη, ώστε να ευχαριστηθείς και να απολαύσεις το “Eventually”.
DOMINIC MILLER: Vagabond [ECM Records, 2023]
Ο κιθαρίστας Dominic Miller, που είναι γεννημένος στην Αργεντινή, από αμερικανό πατέρα και ιρλανδή μητέρα, είναι βασικά γνωστός ως κιθαρίστας του Sting (καθώς εμφανίζεται σε αρκετά άλμπουμ του). Στην ECM παρουσιάστηκε με προσωπικό άλμπουμ για πρώτη φορά το 2017 (“Silent Light”), το 2019 κυκλοφόρησε το “Absinthe”, ενώ τώρα έχει έτοιμο το “Vagabond”, το τρίτο άλμπουμ του για την γερμανική εταιρεία.
Ο Miller είναι ένας λεπταίσθητος συνθέτης. Αυτό διαφαίνεται σε όλα τα προηγούμενα άλμπουμ του και βεβαίως σε αυτό το τελευταίο, που περιστρέφεται γύρω από μια σειρά οκτώ πρωτότυπων συνθέσεων, που ηχούν με μαγικό τρόπο.
Βεβαίως προς αυτό συμβάλλουν τα παιξίματα (Dominic Miller κιθάρα, Jacob Karlzon πιάνο, πλήκτρα, Nicolas Fiszman μπάσο, Ziv Ravitz ντραμς), ασυζητητί η παραγωγή του Manfred Eicher, αλλά βασικά είναι οι συνθέσεις αυτές καθ’ αυτές, που διαθέτουν πολλά ελκυστικά χαρακτηριστικά.
Το ύφος του Dominic Miller μοιάζει κάπως μ’ εκείνο του René Aubry, αλλά είναι πιο σοφιστικέ και λιγότερο... κινηματογραφικό. Η απλότητα στο setting και στα παιξίματα είναι κάτι πασιφανές εδώ, όπως και το πολύ καλό πρωτογενές υλικό – το οποίον υλικό, με άλλη ενορχήστρωση, πιο πλουμιστή, θα φάνταζε πολύ light, ενώ εδώ η ελαφρότητά του είναι κρυμμένη και ταυτοχρόνως στιβαρή και σοβαρή.
Αν υπάρχουν δύσκολα πράγματα, που να μπορεί να ειπωθούν με εύκολο και κατανοητό τρόπο, τότε ο Dominic Miller έχει καταφέρει να κάνει κάτι τέτοιο με τις συνθέσεις του, δηλαδή με την μουσική.
Ο αργεντινός συνθέτης έχει «εκπαιδεύσει» και τους συνεργάτες του, εν τω μεταξύ, ώστε να κινηθούν προς την ίδια κατεύθυνση, με αποτέλεσμα το “Vagabond” να ακούγεται, εν τέλει και σε μόνιμη βάση, γάργαρο και πεντακάθαρο.
DANISH STRING QUARTET: Beethoven, Webern, Bach
/ Prism V [ECM New Series, 2023]
Για την περίπτωση του Danish String Quartet (Rune Tonsgaard Sørensen βιολί, Frederik Øland βιολί, Asbjørn Nørgaard βιόλα, Fredrik Schøyen Sjölin βιολοντσέλο) έχουμε γράψει κι άλλες φορές στο blog. Μάλιστα, υπάρχουν παρουσιάσεις για όλα τα προηγούμενα Prisms, δηλαδή το “I – Beethoven / Shostakovich / Bach” [ECM New Series, 2018], το “II – Bach / Schnittke / Beethoven” [ECM New Series, 2019], το “III – Beethoven / Bartók / Bach” [ECM New Series, 2021] και το “IV – Beethoven / Mendelssohn / Bach” [ECM New Series, 2022]… κι εκείνο που παρατηρούμε είναι πως σε κάθε δίσκο υπάρχουν δύο «σταθερές αξίες», ο Ludwig van Beethoven και ο Johann Sebastian Bach, με μία, κάθε φορά, διαφορετική προσθήκη, που τούτη την φορά, την “V”, είναι ο Anton Webern.
Η εγγραφή προέρχεται από τον Ιούνιο του 2021, πραγματοποιήθηκε στην Festsal, KFUM/KFUK της Κοπεγχάγης έχοντας βεβαίως την ηχογραφική «ζεστασιά» των ανάλογων εκδόσεων των ECM New Series.
Η εισαγωγή, με το “De rêve et de pluie” του Duplessy είναι εντυπωσιακή, αναγκάζοντάς σε να παρακολουθείς την Boros κάπως με... ανοιχτό το στόμα, ενώ και η συνέχεια είναι εξ ίσου ιδιαίτερη, με την κιθαρίστρια να αποδίδει άλλοτε με βαθιά συγκίνηση κομμάτια που βρίθουν λυρικών διαθέσεων, και άλλοτε με περισσότερο παιγνιώδη τρόπο – τονίζοντας, πάντα, τον μελωδικό και συναισθηματικό πλούτο των εκάστοτε συνθέσεων.
Τρεις νορβηγοί μουσικοί συνασπίζονται εδώ, ο κιθαρίστας Jacob Young, ο κοντραμπασίστας Mats Eilertsen και ο ντράμερ Audun Kleive, προκείμενου να ηχογραφήσουν το “Eventually”, ένα άλμπουμ εννέα contemporary jazz συνθέσεων (όλες του Young).
Όλα αυτά φαίνονται βεβαίως και στα τρία προηγούμενα CD του νορβηγού κιθαρίστα για την ECM, δηλαδή τα “Evening Falls” (2004), “Sideways” (2007) και “Forever Young” (2014), με το παρόν “Eventually” να ολοκληρώνει προς ώρας αυτή την διαδρομή (που απαρτίζεται όχι μόνο από προσωπικούς δίσκους, μα και από συμμετοχές).
Φυσικά, ανάλογη πορεία, στα σύγχρονα τζαζ πράγματα, έχουν καταγράψει και οι άλλοι δύο μουσικοί, και κάπως έτσι δεν θα ήταν άστοχο αν λέγαμε πως εδώ συνευρίσκεται μια τριάδα, με μεγάλη παρουσία και προσφορά την τελευταία πάνω-κάτω 20ετία.
Κιθάρα, μπάσο, ντραμς λοιπόν –ένα κλασικό στο σχήμα του κιθαριστικό τρίο δηλαδή–, με «όπλο» συνθέσεις που δεν κρύβουν άλλοτε τα κάπως πιο ροκ χαρακτηριστικά στην ανάπτυξή τους (“Schönstedtstrasse”), άλλοτε τα περισσότερο bluesy-μπαλαντικά (“Northbound”, “The meaning of joy”), μεταπίπτοντας ενίοτε και σε πιο groovy καταστάσεις (“The dog ate my homework”).
Η ποικιλία δεν απολείπει από τις συνθέσεις του Jacob Young εννοούμε, μαζί φυσικά με τα τέλεια παιξίματα και την άψογη παραγωγή, δημιουργώντας έτσι την πρώτη και πιο απαραίτητη συνθήκη, ώστε να ευχαριστηθείς και να απολαύσεις το “Eventually”.
Ο κιθαρίστας Dominic Miller, που είναι γεννημένος στην Αργεντινή, από αμερικανό πατέρα και ιρλανδή μητέρα, είναι βασικά γνωστός ως κιθαρίστας του Sting (καθώς εμφανίζεται σε αρκετά άλμπουμ του). Στην ECM παρουσιάστηκε με προσωπικό άλμπουμ για πρώτη φορά το 2017 (“Silent Light”), το 2019 κυκλοφόρησε το “Absinthe”, ενώ τώρα έχει έτοιμο το “Vagabond”, το τρίτο άλμπουμ του για την γερμανική εταιρεία.
Ο Miller είναι ένας λεπταίσθητος συνθέτης. Αυτό διαφαίνεται σε όλα τα προηγούμενα άλμπουμ του και βεβαίως σε αυτό το τελευταίο, που περιστρέφεται γύρω από μια σειρά οκτώ πρωτότυπων συνθέσεων, που ηχούν με μαγικό τρόπο.
Βεβαίως προς αυτό συμβάλλουν τα παιξίματα (Dominic Miller κιθάρα, Jacob Karlzon πιάνο, πλήκτρα, Nicolas Fiszman μπάσο, Ziv Ravitz ντραμς), ασυζητητί η παραγωγή του Manfred Eicher, αλλά βασικά είναι οι συνθέσεις αυτές καθ’ αυτές, που διαθέτουν πολλά ελκυστικά χαρακτηριστικά.
Το ύφος του Dominic Miller μοιάζει κάπως μ’ εκείνο του René Aubry, αλλά είναι πιο σοφιστικέ και λιγότερο... κινηματογραφικό. Η απλότητα στο setting και στα παιξίματα είναι κάτι πασιφανές εδώ, όπως και το πολύ καλό πρωτογενές υλικό – το οποίον υλικό, με άλλη ενορχήστρωση, πιο πλουμιστή, θα φάνταζε πολύ light, ενώ εδώ η ελαφρότητά του είναι κρυμμένη και ταυτοχρόνως στιβαρή και σοβαρή.
Αν υπάρχουν δύσκολα πράγματα, που να μπορεί να ειπωθούν με εύκολο και κατανοητό τρόπο, τότε ο Dominic Miller έχει καταφέρει να κάνει κάτι τέτοιο με τις συνθέσεις του, δηλαδή με την μουσική.
Ο αργεντινός συνθέτης έχει «εκπαιδεύσει» και τους συνεργάτες του, εν τω μεταξύ, ώστε να κινηθούν προς την ίδια κατεύθυνση, με αποτέλεσμα το “Vagabond” να ακούγεται, εν τέλει και σε μόνιμη βάση, γάργαρο και πεντακάθαρο.
Για την περίπτωση του Danish String Quartet (Rune Tonsgaard Sørensen βιολί, Frederik Øland βιολί, Asbjørn Nørgaard βιόλα, Fredrik Schøyen Sjölin βιολοντσέλο) έχουμε γράψει κι άλλες φορές στο blog. Μάλιστα, υπάρχουν παρουσιάσεις για όλα τα προηγούμενα Prisms, δηλαδή το “I – Beethoven / Shostakovich / Bach” [ECM New Series, 2018], το “II – Bach / Schnittke / Beethoven” [ECM New Series, 2019], το “III – Beethoven / Bartók / Bach” [ECM New Series, 2021] και το “IV – Beethoven / Mendelssohn / Bach” [ECM New Series, 2022]… κι εκείνο που παρατηρούμε είναι πως σε κάθε δίσκο υπάρχουν δύο «σταθερές αξίες», ο Ludwig van Beethoven και ο Johann Sebastian Bach, με μία, κάθε φορά, διαφορετική προσθήκη, που τούτη την φορά, την “V”, είναι ο Anton Webern.
Η εγγραφή προέρχεται από τον Ιούνιο του 2021, πραγματοποιήθηκε στην Festsal, KFUM/KFUK της Κοπεγχάγης έχοντας βεβαίως την ηχογραφική «ζεστασιά» των ανάλογων εκδόσεων των ECM New Series.
Οι ECM και ECM New Series εισάγονται από την AN Music
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου