Είναι το τρίτο άλμπουμ των Claudio Scolari Project, για το οποίο γράφουμε
στο «δισκορυχείον», καθώς έχουν προηγηθεί τα “Don’t Know” [Principal Records,
2022] και “Cosmology” [Principal Records, 2021] – δύο CD, που μας προσδιόρισαν αρκετά
καλά τις τζαζ διαθέσεις αυτού του ιταλικού σχήματος της σύγχρονης τζαζ.
Αποτελούμενοι εκ των Claudio Scolari πρώτο drum set, προγραμματισμός, Daniele Cavalca δεύτερο drum set, live synths, fender rhodes, πιάνο, Simone Scolari τρομπέτα και Michele Cavalca ηλεκτρικό μπάσο, οι Claudio Scolari Project είναι πάντα ένα γκρουπ ιδιόμορφου setting (βασικά δύο ντράμερ, ένας μπασίστας κι ένας τρομπετίστας), που επιχειρεί, και αυτή τη φορά, πάνω σε πρωτότυπο, δικό του υλικό.
Οι ιταλοί μουσικοί ασκούνται και στο “Intermission” [Principal Records, 2023] (έτσι
αποκαλείται το πιο νέο CD
τους) μ’ ένα είδος προχωρημένης jazz,
που έχει μιαν ιδιομορφία. Ιδιομορφία, που, σε γενικές γραμμές, καθορίζεται από
το ρυθμικό τμήμα, που είναι υπερτονισμένο και πάντως έτοιμο να ανταποκριθεί στα
υψηλά στάνταρντ, που απαιτούν οι συνθέσεις των δύο ντράμερ Scolari-D. Cavalca.
Στις άμεσες επιρροές του γκρουπ θα λέγαμε, τώρα, πως ανήκουν ο ύστερος Miles Davis, των δεκαετιών του ’70 και του ’80, όπως και το jazz-funk της ίδιας εποχής, αλλά από ’κει και πέρα θα συναντήσεις και άλλα στοιχεία που σχετίζονται, βασικά, με την χρήση των ηλεκτρονικών στην jazz (ας θυμηθούμε π.χ. το άλμπουμ των Paul Bley Synthesizer Show από τις αρχές των 70s), με τους τέσσερις μουσικούς να παίρνουν πρωτοβουλίες πολύ συχνά, διαμορφώνοντας, κάθε φορά, τις δικές τους προϋποθέσεις, προκειμένου να αναπτυχθούν στην διαδρομή οι συνθέσεις.
Βλέπουμε, έτσι, πόσο καθοριστικό αποδεικνύεται το μπάσο του Michele Cavalca στο “Rainbow mirror” (ένα από τα πιο υποχθόνια κομμάτια του “Intermission”) και ακόμη τα πλήκτρα του Daniele Cavalca και βασικά το πιάνο, όπως και η τρομπέτα του Simone Scolari στο “Seven four”, ένα από τα πιο «δυνατά» κομμάτια του CD (που ανακαλεί στη μνήμη μας κάτι από Toshinori Kondo).
Φοβερό track είναι και το αμέσως επόμενο “Damn funk”, και είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του, ένα... αναθεματισμένο funk, με συνεχή breaks από τα πλήκτρα και την τρομπέτα και με φοβερό δόσιμο (και) από τους τέσσερις μουσικούς, που, κοντολογίς, παίζουν δαιμονισμένα. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ακολουθεί και το περισσότερο jazz-ambient “Come with me”, προκειμένου να καλμάρει κάπως το κλίμα… πριν ολοκληρωθεί αυτό το έξοχο άλμπουμ μ’ ένα από τα πιο «ελεύθερα» tracks, που ακούγονται εδώ, το “Pullulation”.
Μεγάλη ποικιλία και άνεση, σε κάθε τομέα, από τους τέσσερις ιταλούς μουσικούς, που για μιαν ακόμη φορά αποδεικνύουν πως είναι μεγάλοι μάστορες.
Επαφή: https://claudioscolariproject.bandcamp.com/album/intermission
Αποτελούμενοι εκ των Claudio Scolari πρώτο drum set, προγραμματισμός, Daniele Cavalca δεύτερο drum set, live synths, fender rhodes, πιάνο, Simone Scolari τρομπέτα και Michele Cavalca ηλεκτρικό μπάσο, οι Claudio Scolari Project είναι πάντα ένα γκρουπ ιδιόμορφου setting (βασικά δύο ντράμερ, ένας μπασίστας κι ένας τρομπετίστας), που επιχειρεί, και αυτή τη φορά, πάνω σε πρωτότυπο, δικό του υλικό.
Στις άμεσες επιρροές του γκρουπ θα λέγαμε, τώρα, πως ανήκουν ο ύστερος Miles Davis, των δεκαετιών του ’70 και του ’80, όπως και το jazz-funk της ίδιας εποχής, αλλά από ’κει και πέρα θα συναντήσεις και άλλα στοιχεία που σχετίζονται, βασικά, με την χρήση των ηλεκτρονικών στην jazz (ας θυμηθούμε π.χ. το άλμπουμ των Paul Bley Synthesizer Show από τις αρχές των 70s), με τους τέσσερις μουσικούς να παίρνουν πρωτοβουλίες πολύ συχνά, διαμορφώνοντας, κάθε φορά, τις δικές τους προϋποθέσεις, προκειμένου να αναπτυχθούν στην διαδρομή οι συνθέσεις.
Βλέπουμε, έτσι, πόσο καθοριστικό αποδεικνύεται το μπάσο του Michele Cavalca στο “Rainbow mirror” (ένα από τα πιο υποχθόνια κομμάτια του “Intermission”) και ακόμη τα πλήκτρα του Daniele Cavalca και βασικά το πιάνο, όπως και η τρομπέτα του Simone Scolari στο “Seven four”, ένα από τα πιο «δυνατά» κομμάτια του CD (που ανακαλεί στη μνήμη μας κάτι από Toshinori Kondo).
Φοβερό track είναι και το αμέσως επόμενο “Damn funk”, και είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του, ένα... αναθεματισμένο funk, με συνεχή breaks από τα πλήκτρα και την τρομπέτα και με φοβερό δόσιμο (και) από τους τέσσερις μουσικούς, που, κοντολογίς, παίζουν δαιμονισμένα. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ακολουθεί και το περισσότερο jazz-ambient “Come with me”, προκειμένου να καλμάρει κάπως το κλίμα… πριν ολοκληρωθεί αυτό το έξοχο άλμπουμ μ’ ένα από τα πιο «ελεύθερα» tracks, που ακούγονται εδώ, το “Pullulation”.
Μεγάλη ποικιλία και άνεση, σε κάθε τομέα, από τους τέσσερις ιταλούς μουσικούς, που για μιαν ακόμη φορά αποδεικνύουν πως είναι μεγάλοι μάστορες.
Επαφή: https://claudioscolariproject.bandcamp.com/album/intermission
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου