Πέρυσι τον Οκτώβριο είχαμε γράψει για το άλμπουμ του Emiliano D’Auria Quartet “In-Equilibrio” στην νορβηγική Losen, ενώ τώρα ένα δεύτερο άλμπουμ του ίδιου καλλιτέχνη (κάπως
περισσότερο προσωπικό) στρίβει στο player.
Λέμε για το “First Rain”
[Losen
Records, 2023], που
μπορεί να έχει τον πιανίστα Emiliano D’Auria σε
πρώτο ρόλο, αλλά ταυτοχρόνως στέκονται δίπλα του και τα τέσσερα μέλη του προηγούμενου
συγκροτήματός του, δηλαδή οι Giacomo Ancillotto ηλεκτρική κιθάρα, Luca Aquino τρομπέτα, φλούγκελχορν, τρομπόνι, Dario Miranda κοντραμπάσο και Ermanno Baron ντραμς. Να
προσθέσουμε, δε, πως σε επίπεδο setting η μόνη διαφορά, σε σχέση με το “In-Equilibrio”, είναι πως εδώ ο D’Auria
χειρίζεται μόνο πιάνο, και όχι και άλλα πλήκτρα.
Το άκουσμα είναι αυτό που χοντρικώς αναμένεις από ένα
ιταλικό συγκρότημα, ακόμη και όταν αυτό ηχογραφεί σ’ έναν μαγικό τόπο της
κεντρικής Νορβηγίας (Giske).
Θέλουμε να πούμε πως ο μεσογειακός λυρισμός υπερισχύει σε κομμάτια σαν το εισαγωγικό “First rain” ή τα αμέσως επόμενα “Dead ice” και “Momento”, με την τρομπέτα / φλούγκελχορν του Aquino, το πιάνο του D’Auria και την κιθάρα του Ancillotto να καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις μελωδίες αυτές καθ’ αυτές, όπως και τις αναπτύξεις τους, όμως στο track list συναντάς και κάτι περίεργα δίλεπτα, σαν τα “Entr’act #1”, “#2” και “#3”, που παίζουν ρόλο υπονομευτικό μέσα στο συνολικό πλαίσιο της εγγραφής.
Στο πρώτο ακούς πειραγμένο πιάνο, στο δεύτερο noises και πειραματισμούς, και στο τρίτο avant-jazz, με παράξενα παιξίματα και «ελεύθερη» λογική.
Φυσικά, υπάρχει και rock εδώ, όπως στο “Social melancholy”, ένα καταπληκτικό μινόρε κομμάτι, με indie άκρες, και με την κιθάρα του Ancillotto να συμπρωταγωνιστεί, ενώ δεν θα πρέπει να μας διαφύγει και το τελευταίο κομμάτι του CD, το 10λεπτο “The storm around stillness”, που συμπυκνώνει πολλά από τα τζαζ γνωρίσματα του ιταλικού γκρουπ (έτσι πρέπει να το εκλάβουμε εν τέλει), που για μια δεύτερη φορά αποδεικνύεται υπερπλήρες σε όλες τις θέσεις.
Επαφή: www.losenrecords.no
Θέλουμε να πούμε πως ο μεσογειακός λυρισμός υπερισχύει σε κομμάτια σαν το εισαγωγικό “First rain” ή τα αμέσως επόμενα “Dead ice” και “Momento”, με την τρομπέτα / φλούγκελχορν του Aquino, το πιάνο του D’Auria και την κιθάρα του Ancillotto να καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις μελωδίες αυτές καθ’ αυτές, όπως και τις αναπτύξεις τους, όμως στο track list συναντάς και κάτι περίεργα δίλεπτα, σαν τα “Entr’act #1”, “#2” και “#3”, που παίζουν ρόλο υπονομευτικό μέσα στο συνολικό πλαίσιο της εγγραφής.
Στο πρώτο ακούς πειραγμένο πιάνο, στο δεύτερο noises και πειραματισμούς, και στο τρίτο avant-jazz, με παράξενα παιξίματα και «ελεύθερη» λογική.
Φυσικά, υπάρχει και rock εδώ, όπως στο “Social melancholy”, ένα καταπληκτικό μινόρε κομμάτι, με indie άκρες, και με την κιθάρα του Ancillotto να συμπρωταγωνιστεί, ενώ δεν θα πρέπει να μας διαφύγει και το τελευταίο κομμάτι του CD, το 10λεπτο “The storm around stillness”, που συμπυκνώνει πολλά από τα τζαζ γνωρίσματα του ιταλικού γκρουπ (έτσι πρέπει να το εκλάβουμε εν τέλει), που για μια δεύτερη φορά αποδεικνύεται υπερπλήρες σε όλες τις θέσεις.
Επαφή: www.losenrecords.no
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου