ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 517

2/7/2023
Τη γελοιότητα της κατάστασης, να θέλουν ορισμένοι να σερβίρονται μέσα στη θάλασσα, την έχει δείξει από το 1972 ο Ερρίκος Ανδρέου στην «Αναζήτησις...».
Η επιθυμία να έχει κάποιος ένα σερβιτόρο-υπηρέτη όπου γουστάρει (σε στεριά, αέρα ή θάλασσα) είναι εντελώς παρακμιακή και συνδέεται μόνο με την λίμπιντο της εξουσίας.

2/7/2023
>>Ρόδος: Παρέμβαση Γεωργιάδη για το εξοργιστικό βίντεο με τον σερβιτόρο που πάει παραγγελία σχεδόν... κολυμπώντας - Παρέμβαση Βαρβιτσιώτη για το περιστατικό με τον σερβιτόρο στη Ρόδο<<

Βασικά, η εντολή που έχουνε δώσει είναι... τον τουρίστα και τα μάτια σας. Και πάνω σ’ αυτό το μοτίβο, και σε συμπαιγνία με τις τοπικές «αρχές», έχουν διαλύσει πόλεις, χωριά, παραλίες, θάλασσες, φύση, τα πάντα.

1/7/2023
Συναγωνίζεται την ανάλογη χατζιδακική κινηματογραφική αφέλεια και ίσως να την ξεπερνά. Στέλιος Καλαθόπουλος & Audrey Gray. Ιούλιος...
https://www.youtube.com/watch?v=NYZLgbLCII4

30/6/2023
>>«Οι γονείς να αναλάβουν τις ευθύνες τους», προειδοποιεί ο Μακρόν<<
Βασικά δεν διαφέρει από αυτόν εδώ...
>>Ο Μητροπολίτης Σερβιών και Κοζάνης επιχείρησε να κάνει έναν λόγο με «κοινωνικά» μηνύματα και κατέληξε σε παραλήρημα λέγοντας «είδα κορίτσια, 13 – 14 χρόνων, μεθυσμένα, ημίγυμνα και ξυπόλυτα. Μάνα δεν έχουν;<<

30/6/2023
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, το 1965 και το 1966, το Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, αλλάζει πρόσωπο. Γίνεται περισσότερο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού και λιγότερο Ελαφρού. Το Νέο Κύμα κυριαρχεί στο μη-λαϊκό ελληνικό τραγούδι και κάπως έτσι, εκείνα τα δυο χρόνια, θα «μετακόμιζε» (το Νέο Κύμα) σύσσωμο σχεδόν στη Θεσσαλονίκη. Αυτό δεν ήταν άμοιρο της πολιτικής κατάστασης της εποχής, και βασικά της Ένωσης Κέντρου και από κεκτημένη ταχύτητα και των κυβερνήσεων της «αποστασίας».
Το 1965-66 θα πέρναγαν από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης οι Νότης Μαυρουδής, Γιάννης Κακουλίδης, Σούλα Μπιρμπίλη, Γιώργος Κουρουπός, Γιώργος Ζωγράφος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Αλέξης Γεωργίου, Γιώργος Ρωμανός, Γιάννης Σπανός, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Καίτη Χωματά, Μαίρη Δαλάκου, Γιώργος Κοντογιώργος, Γιώργος Παπαστεφάνου, Πόπη Αστεριάδη, Πάνος Σαββόπουλος, Αλέκα Μαβίλλη κ.ά. Χαμός...
Το 1967 η χούντα ρίχνει το σήμα πως το Φεστιβάλ πρέπει να ξαναβρεί τον «ελαφρό» του χαρακτήρα, να κυριαρχήσει δηλαδή το τραγούδι που απευθυνόταν στις ηλικίες των πραξικοπηματιών, κοινώς στους 50άρηδες της εποχής, χάνοντας αυτή τη νεανική ορμή, που του είχαν προσδώσει πρόσκαιρα οι νεοκυματικοί. (Το Φεστιβάλ θα ξαναγινόταν νεανικό, όταν, επί χούντας πάλι, το 1972, θα έμπαιναν μέσα και θα αλώνιζαν τα ποπ-ροκ συγκροτήματα κι οι καλλιτέχνες).

Τέλος πάντων το 1967 ήταν η χρόνια της Άντζελας Ζήλεια (πρώτο βραβείο στο... γεροντικό φεστιβάλ εκείνης της χρονιάς), μιας σπουδαίας τραγουδίστριας του ελαφρού (και ηθοποιού), που θα έφευγε χθες από τη ζωή, στα 88 χρόνια της.
Φίλοι γράψανε χθες σωρηδόν για τον χαμό του Τόλη Μαστρόκαλου (του μπασίστα της Σπυριδούλας) κι έβαλα πολλά λάικ. Όμως ούτε το 1/20 αυτών δεν πόσταρε κάτι για την Άντζελα Ζήλεια...
Για την ισορροπία λοιπόν κι επειδή ως... μεσόκοποι κι εμείς πλέον καλωσορίζουμε τον έρωτα απ’ όπου κι αν προέρχεται.
https://www.youtube.com/watch?v=VoZxc_r24KI

29/6/2023
Παραπονιούνται οι Συριζαίοι για τον τρόπο που τους αντιμετώπισαν τα μίντια. Μάλλον δεν έχουνε υπ’ όψη τους τι τράβηξε η κομμουνιστική αριστερά, και στο επίπεδο του καθημερινού διαλόγου στα χρόνια του ’60 (αφήνουμε κατά μέρος τις εξορίες και τις διώξεις – δεν μιλάμε γι’ αυτά). Οι διαφορές με το σήμερα είναι στις λεπτομέρειες...

[οι νεροκουβαλητές του Μητσοτάκ θα τον έχουν εικόνισμα τον Σάββα Κωνσταντόπουλο – τρομερό βιβλίο πάντως]

29/6/2023
Ο Τσίπρας παρότι προσκύνησε γονατιστός υπήρξε παρίας για το σύστημα – το οποίο σύστημα τον κατέστησε εχθρό του, όχι γιατί το έβλαψε, αλλά γιατί διανοήθηκε να το βλάψει. Την απόφασή του για την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος δεν θα του την συγχωρήσουν ποτέ. Η απαξίωσή του δε υπήρξε συντριπτική –κάτι πρωτοφανές αυτό, σε όλη την μεταπολίτευση– όχι μόνο από τους «ανήκομεν εις την Δύσην», αλλά και από την πλειονότητα εκείνων που τον πίστεψαν.

28/6/2023
Ίσως η καλύτερη εισαγωγή σε δίσκο ever. Στο prog rock σίγουρα. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι ανώτερο...
https://www.youtube.com/watch?v=CqajTLTYvlU

27/6/2023
Τη βγάζει σπαρτιάτικα...

27/6/2023

Το 2009 τον είχα δει στο Θέατρο Βράχων. Σίγουρα μία από τις 5-10 ωραιότερες συναυλίες που έχω δει και οπωσδήποτε η καλύτερη με afrobeat. Συγκλονιστικό live. Σειόταν το θέατρο. Ήταν κάπως έτσι...
https://www.youtube.com/watch?v=ZXaHizVLSmo

26/6/2023
Ο Πανούσης έλεγε πως από την σάτιρα δεν εξαιρείται κανένας. Ούτε ο κουτσός, ούτε ο μαύρος, ούτε ο γκέι, ούτε ο μετανάστης, ούτε ο αδύναμος, ούτε, ούτε, ούτε... Προσωπικά διαφωνώ μ’ αυτό. Η σάτιρα έχει νόημα, για μένα, μόνο όταν στοχεύει στην εξουσία. Όταν μάλιστα κάνει την εξουσία να δυσανασχετεί και να αντιδρά, τότε η σάτιρα είναι και με την βούλα επιτυχημένη. Σάτιρα έκανε η Μαλβίνα Κάραλη κατά του Σημίτη, που τον έκανε έξω φρενών. Ο Χάρρυ Κλυνν κατά του γέρου-Καραμανλή, του Αντρέα και του Σαρτζετάκη κ.λπ.
Το να σατιρίζεις τον Πρέκα, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο ή σήμερα την Πόπη Τσαπανίδου συνιστά αποπροσανατολισμό (ενίοτε επικίνδυνο), μοχθηρία που άγεται από μικροπολιτικούς και παραπολιτικούς λόγους, ενώ δείχνει και ευτελές γούστο, και επί του προκειμένου και μισογυνισμό (τα βέλη πιάνουν και τον Σουγκαράτο).

Είναι όμως γνωστό πως το γούστο του Χατζηλάουλάου –ενός ανθρώπου που έχει μαύρα μεσάνυχτα σε σχέση με το τι μπορεί να σημαίνει αισθητικό γεγονός, όντας παντελώς ανίκανος να το αξιολογήσει (δικιά του πρέπει να είναι η γελοία φράση «ο παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος») και που έχει κάνει τις πιο απαράδεκτες συνεντεύξεις με καλλιτέχνες, από καταβολής τηλεόρασης– είναι επιπέδου 18χρονου δαπίτη.