Τραγουδίστρια και τραγουδοποιός, με jazz και folk αναφορές,
γεννημένη στην Ελβετία, με χρόνια παραμονής στην Βοστόνη (για σπουδές και όχι
μόνο) και εγκαταστημένη από το 2021 στο Άμστερνταμ, η Gabriela Martina έχει καινούριο CD, που αποκαλείται “Homage to Grämlis” [Private Pressing, 2020/2023]. Λέμε «καινούριο», επειδή τον
Απρίλιο του 2016 είχαμε γράψει, εδώ στο blog, για το άλμπουμ της “No White Shoes”, που, κατά πάσα πιθανότητα, ήταν το προηγούμενό της.
Στο “Homage to Grämlis” (ένας φόρος τιμής στο μέρος που μεγάλωσε η τραγουδοποιός,
στις ελβετικές Άλπεις) η Gabriela Martina
παρουσιάζει έντεκα tracks,
που είναι βασικά πρωτότυπα, γράφοντας μουσικές και στίχους. Το λέμε, γιατί οκτώ
απ’ αυτά είναι δικά της, ενώ τα υπόλοιπα τρία ανήκουν στους ελβετούς συνθέτες Jakob Ummel (1895-1992) και Hans Aregger (γενν. 1930), όπως
και στον Duke Ellington
(“Heaven”).
Στο άλμπουμ αυτό η Gabriela Martina συνοδεύεται από ένα πλήρες συγκρότημα το οποίον αποτελούν οι Kyle Miles μπάσο, Maxim Lubarsky πιάνο, Jussi Reijonen κιθάρες, Vancil Cooper ντραμς και Ben Rosenblum ακορντεόν, ενώ σ’ ένα κομμάτι (“Narcissus”) ακούγεται και alphorn (Gus Sebring).
Παρότι η ελβετίδα τραγουδοποιός έχει τον πρώτο λόγο στο “Homage to Grämlis” είναι, παραλλήλως, και οι συνοδοιπόροι της, που προσφέρουν τα μέγιστα με τα παιξίματά τους, προκειμένου να δημιουργηθεί εκείνο το κατάλληλο περιβάλλον, εντός του οποίου θα απλωθούν τα συγκεκριμένα τραγούδια.
Οι επιρροές εννοούμε της Martina από το ελβετικό folk, με το τραγούδισμα με yodeling, για παράδειγμα στο “Mother Mary”, στο “Four siblings” ή στο “D'heimat rüeft (Home calls)”, είναι πολύ σοβαρές, με τους μουσικούς να δείχνουν επιπλέον εξοικειωμένοι με τις συγκεκριμένες μελωδίες, τις οποίες υποστηρίζουν έχοντας σαν ενορχηστρωτικό άξονα το folk-rock.
Εξαιτίας αυτού ακριβώς του προσανατολισμού (της επίδρασης, δηλαδή, του folk των Άλπεων στην τραγουδοποιία της Martina) το “Homage to Grämlis” αποκτά μια ξεχωριστή ομορφιά, που καταδεικνύεται σε κάθε μικρό ή μεγαλύτερο κομμάτι, που ακούγεται εδώ και βεβαίως στο τελευταίο track του άλμπουμ, το “Narcissus”, εκεί όπου το κόρνο των Άλπεων πρωταγωνιστεί.
Απλό, ωραίο και σίγουρα διαφορετικό άλμπουμ από μια τραγουδοποιό με αδιαμφισβήτητες και πολλαπλές ικανότητες.
(Στο back cover είναι σημειωμένο το «2020», όμως το άλμπουμ κυκλοφορεί κανονικά στις 14 Ιουλίου τρέχοντος).
Επαφή: www.gabrielamartina.com
Στο άλμπουμ αυτό η Gabriela Martina συνοδεύεται από ένα πλήρες συγκρότημα το οποίον αποτελούν οι Kyle Miles μπάσο, Maxim Lubarsky πιάνο, Jussi Reijonen κιθάρες, Vancil Cooper ντραμς και Ben Rosenblum ακορντεόν, ενώ σ’ ένα κομμάτι (“Narcissus”) ακούγεται και alphorn (Gus Sebring).
Παρότι η ελβετίδα τραγουδοποιός έχει τον πρώτο λόγο στο “Homage to Grämlis” είναι, παραλλήλως, και οι συνοδοιπόροι της, που προσφέρουν τα μέγιστα με τα παιξίματά τους, προκειμένου να δημιουργηθεί εκείνο το κατάλληλο περιβάλλον, εντός του οποίου θα απλωθούν τα συγκεκριμένα τραγούδια.
Οι επιρροές εννοούμε της Martina από το ελβετικό folk, με το τραγούδισμα με yodeling, για παράδειγμα στο “Mother Mary”, στο “Four siblings” ή στο “D'heimat rüeft (Home calls)”, είναι πολύ σοβαρές, με τους μουσικούς να δείχνουν επιπλέον εξοικειωμένοι με τις συγκεκριμένες μελωδίες, τις οποίες υποστηρίζουν έχοντας σαν ενορχηστρωτικό άξονα το folk-rock.
Εξαιτίας αυτού ακριβώς του προσανατολισμού (της επίδρασης, δηλαδή, του folk των Άλπεων στην τραγουδοποιία της Martina) το “Homage to Grämlis” αποκτά μια ξεχωριστή ομορφιά, που καταδεικνύεται σε κάθε μικρό ή μεγαλύτερο κομμάτι, που ακούγεται εδώ και βεβαίως στο τελευταίο track του άλμπουμ, το “Narcissus”, εκεί όπου το κόρνο των Άλπεων πρωταγωνιστεί.
Απλό, ωραίο και σίγουρα διαφορετικό άλμπουμ από μια τραγουδοποιό με αδιαμφισβήτητες και πολλαπλές ικανότητες.
(Στο back cover είναι σημειωμένο το «2020», όμως το άλμπουμ κυκλοφορεί κανονικά στις 14 Ιουλίου τρέχοντος).
Επαφή: www.gabrielamartina.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου