Οι Storyville Ragtimers
είναι ένα ελληνικό τζαζ συγκρότημα, που αποτελείται από γνωστούς και καλούς
μουσικούς. Να τους αναφέρουμε: Γιάννης Καραγιαννάκης κορνέτα, Κωστής Βαζούρας
σοπράνο σαξόφωνο, Βασίλης Παναγιωτόπουλος τρομπόνι, Βασίλης Τζαβάρας πιάνο,
φωνή, Μελέτης Πόγκας κιθάρα, μπάντζο, φωνή, Μάνος Λούτας κοντραμπάσο και Theo Christo (Θοδωρής
Χριστοδούλου) ντραμς.
Από την ονομασία και μόνον του συγκροτήματος αντιλαμβάνεσαι αμέσως με τι είδους jazz καταπιάνονται οι Storyville Ragtimers – κάτι που φυσικά επιβεβαιώνεται με το που βλέπεις το εικαστικό του CD τους και φυσικά με το που ακούς τις πρώτες νότες τους από το “Live at Almagesti” [Private Pressing, 2023].
Προπολεμική jazz λοιπόν τους ύφους Dixieland / Νέας Ορλεάνης και μάλιστα ζωντανά ηχογραφημένη στο Almagesti Jazz / Blues Bar, στο Μεταξουργείο στις 31 Οκτωβρίου 2022. Περαιτέρω; H ηχογράφηση δεν έχει υποστεί ιδιαίτερη στούντιο επεξεργασία, και βασικά δεν έχουν χρησιμοποιηθεί auto-tune και overdubs (όπως διαβάζουμε στις liner notes). Έχουμε λοιπόν έναν ήχο «καθαρό» ούτως ειπείν, που επιχειρεί να μεταφέρει στο CD την δύναμη και τον παλμό του live. Το κατορθώνει; Απολύτως, αφού το “Live at Almagesti” κρίνεται ως απολαυστικό και από την τεχνική πλευρά του.
Το υλικό βεβαίως που αποδίδουν, εδώ, οι Storyville Ragtimers είναι το κλασικό. Κομμάτια, με άλλα λόγια, που τοποθετούνται χρονικώς στο διάστημα 1902-1936, πέραν εννοείται των δύο παραδοσιακών “St. James infirmary” και “When the saints go marching in”, που είναι... άχρονα.
Δεν χρειάζεται να πούμε πως τα κομμάτια που επιλέγονται, από το ελληνικό συγκρότημα, είναι κλασικά και πασίγνωστα στους φίλους της παλαιάς jazz (συνθέσεις των Jelly Roll Morton, Duke Ellington, Fats Waller, W.C. Handy, Nick LaRocca κ.ά., ερμηνευμένες από τα διασημότερα ονόματα), αν και όχι μόνον σ’ αυτούς, αφού ορισμένα μπορεί να είναι οικεία από τις ροκ διασκευές τους κ.λπ.
Οι ενορχηστρώσεις είναι πολύ καλές και όχι αναγκαστικώς ταυτόσημες ή κοντά στα παλαιά πρότυπα, καθώς το setting των Storyville Ragtimers προσφέρεται για πολλές και διαφορετικές καταδείξεις (είτε στη φάση των soli είτε στα ομαδικά μέρη), με το αίσθημα να είναι το σωστό, και με τον ωραίο ήχο να δημιουργεί όλα εκείνα τα ζωντανά συναισθήματα της μέθεξης και της απόλαυσης. Το αντιλαμβάνεσαι αυτό και από τα χειροκροτήματα των παρευρισκομένων, αλλά το εισπράττεις κιόλας (και) από τα ηχεία σου – καθώς ο ήχος του γκρουπ είναι «ζεστός» και γεμάτος, προκαλώντας τα ανάλογα συναισθήματα.
Το γεγονός πως έλληνες μουσικοί μπορούν και αποδίδουν τόσο τέλεια αυτό το κλασικό αμερικάνικο ρεπερτόριο δείχνει πολλά και κυρίως πως η μουσική δεν έχει σύνορα, ούτε εποχές, αρκεί να στέκεσαι απέναντί της με το ταλέντο, τη μελέτη και τις γνώσεις σου. Ό,τι πράττουν οι Storyville Ragtimers δηλαδή.
Επαφή: www.facebook.com/TheStoryvilleRagtimers
Από την ονομασία και μόνον του συγκροτήματος αντιλαμβάνεσαι αμέσως με τι είδους jazz καταπιάνονται οι Storyville Ragtimers – κάτι που φυσικά επιβεβαιώνεται με το που βλέπεις το εικαστικό του CD τους και φυσικά με το που ακούς τις πρώτες νότες τους από το “Live at Almagesti” [Private Pressing, 2023].
Προπολεμική jazz λοιπόν τους ύφους Dixieland / Νέας Ορλεάνης και μάλιστα ζωντανά ηχογραφημένη στο Almagesti Jazz / Blues Bar, στο Μεταξουργείο στις 31 Οκτωβρίου 2022. Περαιτέρω; H ηχογράφηση δεν έχει υποστεί ιδιαίτερη στούντιο επεξεργασία, και βασικά δεν έχουν χρησιμοποιηθεί auto-tune και overdubs (όπως διαβάζουμε στις liner notes). Έχουμε λοιπόν έναν ήχο «καθαρό» ούτως ειπείν, που επιχειρεί να μεταφέρει στο CD την δύναμη και τον παλμό του live. Το κατορθώνει; Απολύτως, αφού το “Live at Almagesti” κρίνεται ως απολαυστικό και από την τεχνική πλευρά του.
Το υλικό βεβαίως που αποδίδουν, εδώ, οι Storyville Ragtimers είναι το κλασικό. Κομμάτια, με άλλα λόγια, που τοποθετούνται χρονικώς στο διάστημα 1902-1936, πέραν εννοείται των δύο παραδοσιακών “St. James infirmary” και “When the saints go marching in”, που είναι... άχρονα.
Δεν χρειάζεται να πούμε πως τα κομμάτια που επιλέγονται, από το ελληνικό συγκρότημα, είναι κλασικά και πασίγνωστα στους φίλους της παλαιάς jazz (συνθέσεις των Jelly Roll Morton, Duke Ellington, Fats Waller, W.C. Handy, Nick LaRocca κ.ά., ερμηνευμένες από τα διασημότερα ονόματα), αν και όχι μόνον σ’ αυτούς, αφού ορισμένα μπορεί να είναι οικεία από τις ροκ διασκευές τους κ.λπ.
Οι ενορχηστρώσεις είναι πολύ καλές και όχι αναγκαστικώς ταυτόσημες ή κοντά στα παλαιά πρότυπα, καθώς το setting των Storyville Ragtimers προσφέρεται για πολλές και διαφορετικές καταδείξεις (είτε στη φάση των soli είτε στα ομαδικά μέρη), με το αίσθημα να είναι το σωστό, και με τον ωραίο ήχο να δημιουργεί όλα εκείνα τα ζωντανά συναισθήματα της μέθεξης και της απόλαυσης. Το αντιλαμβάνεσαι αυτό και από τα χειροκροτήματα των παρευρισκομένων, αλλά το εισπράττεις κιόλας (και) από τα ηχεία σου – καθώς ο ήχος του γκρουπ είναι «ζεστός» και γεμάτος, προκαλώντας τα ανάλογα συναισθήματα.
Το γεγονός πως έλληνες μουσικοί μπορούν και αποδίδουν τόσο τέλεια αυτό το κλασικό αμερικάνικο ρεπερτόριο δείχνει πολλά και κυρίως πως η μουσική δεν έχει σύνορα, ούτε εποχές, αρκεί να στέκεσαι απέναντί της με το ταλέντο, τη μελέτη και τις γνώσεις σου. Ό,τι πράττουν οι Storyville Ragtimers δηλαδή.
Επαφή: www.facebook.com/TheStoryvilleRagtimers
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου