ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 518

7/7/2023
Στα σέβεντις γυρίζονταν στην Δυτική Γερμανία κάτι ψευδο-ντοκιμαντέρ, που βασικά ήταν σοφτ πορνό ή και χαρντ κάποιες φορές, με πρωταγωνίστριες μαθήτριες. Υποτίθεται πως οι ταινίες αυτές είχαν... καλό σκοπό, και πως επεδίωκαν να ενημερώσουν τη νεολαία, για τις παγίδες που μπορεί να έκρυβε η σεξουαλική ζωή της. Στην πράξη όμως ήταν συγκεκαλυμμένα πορνό (σοφτ κυρίως, το ξαναλέω), που αντιμετωπίζονταν μ’ έναν κάποιο σκεπτικισμό ακόμη και στα χρόνια τους (στο πρώτο μισό των 70s), ενώ αργότερα κάποια εξ αυτών μπορεί να απαγορεύονταν κιόλας (ως «ακατάλληλα» για νέους).
Τι έδειχναν οι ταινίες αυτές; Μαθήτριες που αποπλανούνταν από τους παππούδες τους, που έμεναν έγκυες από παπάδες, που αποπλανούσαν «αθώους» άντρες για να τους κλέψουν ή όχι, που έμπαιναν ανάμεσα σε ζευγάρια, για φάσεις τρίο, ομαδικού σεξ κ.λπ., που διατηρούσαν σχέσεις με καθηγητές τους ή που ερωτεύονταν τις δασκάλες τους, που βιάζονταν από συμμαθητές τους, που διατηρούσαν αιμομικτικές σχέσεις με αδέλφια τους, που κατέληγαν σε οίκους ανοχής και άλλα τινά.
Βασικά το θέμα τραβιόταν όσο γινόταν στα άκρα, μέσα στο πλαίσιο της «σεξουαλικής απελευθέρωσης» της εποχής και της ελαχιστοποίησης των απαγορεύσεων, που αυτή συνεπαγόταν.

Παρότι δεν το έχω ψάξει αυτή τη στιγμή έχω την εντύπωση πως γερμανικές ταινίες με schulmädchen, με μαθήτριες δηλαδή προβάλλονταν και στην Ελλάδα στην δεκαετία του ’70, ενώ σήμερα οποιαδήποτε αναφορά σε αυτές θα δημιουργούσε κύματα «ηθικού πανικού» για πολλούς και διαφόρους λόγους – και γιατί ελάχιστοι μπορούν να τις χειριστούν με ψυχραιμία, αντιμετωπίζοντάς τες μέσα στο συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο.
[Α, κι ένα τελευταίο. Οι ταινίες αυτές είχαν καταπληκτικές μουσικές του Gert Wilden, άκου στα σχόλια]

7/7/2023
Μερικές από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει έχουν γίνει σε μισοάδειους χώρους. Αυτό συνέβη επειδή τα ονόματα ήταν άγνωστα στο ελληνικό κοινό (πλήρωνε το κράτος τις «αποτυχημένες» συναυλίες και όχι οι ιδιώτες) ή γιατί κάποιες μεμονωμένες συναυλίες συνέπιπταν με μεγαλύτερα γεγονότα (rockwave κ.λπ.) και ο κόσμος συνέρρεε σ’ αυτά.
Τις συναυλίες σε γήπεδα, στάδια και γενικώς αχανείς χώρους τις ψιλο-σιχαίνομαι. Και παλιά μου συνέβαινε αυτό και τώρα μου συμβαίνει.
Έχω δε τη γνώμη πως μόνο στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης υπήρχε κάτι που ένωνε ένα τεράστιο πλήθος, που το εξανάγκαζε να παραβρεθεί σε μια συναυλία (του Θεοδωράκη, του Μαρκόπουλου, του Ξαρχάκου...), σε μια συναυλία του ’75 για την Κύπρο κ.λπ.
Τώρα δεν υπάρχει κανένα τέτοιου είδους κόνσεπτ εν ισχύι - που να το τοποθετεί η ίδια η κοινωνία δηλαδή και όχι τα μίντια.

6/7/2023
>>Αν δεν απατώμαι μάλλον είσαι ο Ηλίας / βλέπω και γυαλάκι μαύρο πολυτελείας<<

5/7/2023
>>Φτάνοντας στη διάδοχη κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την παραίτηση Τσίπρα, ο κ. Μαύρος είπε: «Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; Πρώτον, ο νέος πρόεδρος πρέπει να είναι περισσότερο μορφωμένος από τον κ. Τσίπρα. Πρέπει να είναι περίπου ή εξίσου γοητευτικός όσο ο κ. Τσίπρας. Πρέπει να μπορεί να σταθεί στο εξωτερικό καλύτερα απ' ό,τι ο κ. Τσίπρας. Και πρέπει εσωτερικά, μέσα στην Ελλάδα, οι αγορές να μη νιώθουν ότι απειλούνται από επιλογές τις οποίες θα κάνει. Άρα, βρείτε εσείς με τα χαρακτηριστικά που σας έδωσα τον κατάλληλο…<<
Για να μας πει τι πτυχία έχει / είχαν η Μέρκελ, ο Ερντογάν, ο Σι Τζινπίνγκ, o Λούλα στη Βραζιλία ή και ο Πούτιν ακόμη; Και πόσο απαραίτητα είναι τα «καλά αγγλικά», για να μπορέσεις να σταθείς στη διεθνή σκηνή; (Σίγουρα ο Τσίπρας ήξερε και ξέρει καλύτερα αγγλικά απ’ όλους αυτούς, που κυβέρνησαν και κυβερνάνε μεγάλες χώρες).
Βασικά ο τύπος που τα γράφει αυτά δεν ψάχνει για μελλοντικό ΠΘ, αλλά για κάποιον ψευτο-άριστο (με σφραγίδες από τα... παντοπωλεία της Δύσης), δουλοπρεπή, υποτελή και υπηρέτη των αφεντάδων. Να τους σερβίρει ακόμη και στη θάλασσα, με μπαξίσι πενηνταράκι...

5/7/2023
>>«Αγκάθι» στην ολοκλήρωση των σχεδίων ήταν και η αναφορά στους χάρτες στην Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία η Αγκυρα δεν αποδεχόταν. Σύμφωνα με πηγές της «Κ», η αμερικανική πρόταση προβλέπει διπλή ονομασία για τα Στενά (Δαρδανέλια) και απαλοιφή των βασικών ονομασιών στους χάρτες προκειμένου με αυτόν τον τρόπο να μην υπάρχει η ανάγκη αναφοράς της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά αυτή να περιγράφεται με συντεταγμένες.<<
Συνεχείς κατραπακιές. Κύπρος με συντεταγμένες! O Ερντογάν διατάζει και το ΝΑΤΟ υπακούει. Για να δούμε... θα περάσει από τα Στενά ο Σακαφλιάς ή θα τον φάνε λάχανο;

5/7/2023
Ο Ωνάσης μ’ ενδιαφέρει μέσα από την ποπ διάσταση.
Μ’ ενδιαφέρει η Ολυμπιακή Αεροπορία και το πώς συνέβαλε στην ευζωία των σίξτις, μ’ ενδιαφέρει η σχέση του με την Κάλλας (την οποία ήθελε να σκοτώσει ο Χίτσκοκ, σε ταινία, γυρισμένη στην Σκάλα του Μιλάνου και με τον Ωνάση να παρακολουθεί), μ’ ενδιαφέρει ο ίδιος σε σχέση με το πώς διασκέδαζε στην Ελλάδα της εποχής, στη Νεράιδα και αλλού, μ’ ενδιαφέρουν οι σχέσεις του με τους χουντικούς, τον Χατζιδάκι κ.λπ. Και ο Αλέξανδρος μ’ ενδιαφέρει, και η Χριστίνα (για την οποία ήδη έχω γράψει σε σχέση με τον δίσκο τού γαμήλιου πάρτυ της) και άλλα διάφορα.

Θα αγόραζα λοιπόν το βιβλίο «Ιστορία των Επιχειρήσεων Ωνάση 1924-1975» των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης (αν και δεν ξέρω πόσο κοντά θα είναι στα ενδιαφέροντά μου - σίγουρα θα είναι, κοντά, σ' ένα βαθμό), αλλά όταν αυτό κοστίζει 72 ευρώ τίθεται, αυτομάτως, έξω από τη λογική βάσει της οποίας αγοράζω βιβλία. Ωνάσης δεν είμαι...

4/7/2023
Εσείς τώρα καθίστε να ασχοληθείτε με το τι φοράει...

4/7/2023
Χθες έγραψα για την ταινία "Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα..." του Νίκου Νικολαΐδη, και σε σχέση με τα μηνύματά της αναφορικά με το ροκ εντ ρολ, και σήμερα είδα στις "αναμνήσεις" αυτό το περσινό ποστ, που κολλάει μια χαρά...
Σ’ ένα πρόσφατο βιβλίο, που έφθασε στα χέρια μου βλέπεις κάπου:
«Στα τέλη της ανατρεπτικής δεκαετίας του ’60, γράφτηκε και υποστηρίχτηκε το πρώτο διδακτορικό για τη γέννηση και τη σημασία του rock ’n’ roll (πρόκειται για τον Ήχο της Πόλης, του βρετανού ραδιοφωνικού παραγωγού, μουσικολόγου και συγγραφέα Charlie Gillett). Εμείς αξιωθήκαμε να ξεφυλλίσουμε το πρώτο αμιγώς μουσικό περιοδικό μια δεκαετία αργότερα, όταν κυκλοφόρησε ο Ήχος, η Μουσική και το Ποπ & Ροκ».
Η λέξη «ανατρεπτική» είναι άστοχη κι επιχειρεί να εντυπωσιάσει, χωρίς λόγο. Φυσικά είχαν και «ανατρεπτικά» χαρακτηριστικά τα σίξτις, στα πολιτικοκοινωνικά, ιδίως στο δεύτερο μισό τους, αλλά η μουσική σ’ αυτά ήταν υποβοηθητική, ήταν μία συνιστώσα, ανάμεσα σε άλλες πολλές. Όταν κάποιος χρησιμοποιεί τη λέξη «ανατρεπτική» γενικά ή για τη μουσική ειδικότερα, θα πρέπει να είναι ή πολύ προσεκτικός (και να μην την χρησιμοποιεί τελικά, στη γενικότητά της) ή να είναι τελείως τσαπατσούλης (χρησιμοποιώντας την, για να το παίξει ο ίδιος και λίγο από... επανάσταση).
Και φυσικά «για τη γέννηση και τη σημασία του rock ’n’ roll» γράφονται βιβλία ήδη από την δεκαετία του ’50 (κάποια τα αναφέρει και ο Gillett στην βιβλιογραφία του). Δεν ξεκίνησε από τον Gillett η ροκ βιβλιογραφία.
Και βεβαίως, αν μιλάμε για το ποπ-ροκ, τα πρώτα «αμιγώς» μουσικά περιοδικά δεν ήταν ο Ήχος, η Μουσική και το Ποπ & Ροκ (που δεν ήταν καν αμιγώς μουσικά, γιατί έγραφαν και για σινεμά κ.λπ.), αλλά εκείνα που κυκλοφορούσαν στα σίξτις (Μοντέρνοι Ρυθμοί κ.λπ.).
Ορισμένοι ανίδεοι επιχειρούν να υποτιμήσουν τους Μοντέρνους Ρυθμούς για λάθος λόγους.
Μπορεί το περιοδικό να ήταν συντηρητικό και να εξέφραζε, γενικά (γενικά λέω), αντιδραστικές θέσεις, αλλά σε πληροφοριακό επίπεδο, και για τα δεδομένα της εποχής, ήταν «μια χαρά». Έγραφε για πάρα πολλά πράγματα. Αδιανόητα, κάποιες φορές, για την ελληνική πραγματικότητα. Μπορεί πολλά κείμενα να ήταν χαζά, χαζοχαρούμενα, αλλά την πληροφορία την έπαιρνες.
Εν τω μεταξύ εντελώς ηλίθια κείμενα, που δεν είχαν καν την νεανική και αθώα... καταπραϋντική αφέλεια των Μοντέρνων Ρυθμών, δημοσιεύονταν και σε Ήχους, Ποπ & Ροκ κ.λπ. ακόμη και στα χρόνια του ’80 και του ’90 (για να μην πω και σήμερα, στα διάφορα σάιτ).
Η αποσιώπηση και η υποτίμηση των Μοντέρνων Ρυθμών, γίνεται, θέλω να πω, μόνον απ’ όσους και όσες νομίζουν, ηλιθιωδώς, πως το ροκ ήταν... ανατρεπτικό.

3/7/2023
Μίμης Πλέσσας «Μη μου πεις τίποτα»...
https://www.youtube.com/watch?v=rK4OZZqa7Yc