Οι Mammal Hands είναι μια μπάντα, που καθοδηγεί κατά μίαν έννοια (μαζί με τους
Portico Quartet)
την πιο ποπ-τζαζ έκφραση της βρετανικής σκηνής, κάτι το οποίον αντιλαμβάνονται όσοι
έχουν ακούσει τα τέσσερα άλμπουμ τους στην Gondwana Records μέχρι και...
χθες – δηλαδή τα “Animalia” (2014), “Floa” (2016), “Shadow Work” (2017) και “Captured Spirits” (2020).
Κινούμενοι λοιπόν μέσα λοιπόν σ’ αυτό το περιβάλλον, που
έχουν διαμορφώσει τούτη την τελευταία δεκαετία χοντρικά, οι Mammal Hands, δηλαδή οι Jesse Barrett ντραμς, Jordan Smart μπάσο κλαρίνο, άλτο, τενόρο, σοπράνο σαξόφωνα
και Nick Smart πιάνο, βρίσκονται και πάλι
μαζί, προκειμένου να ηχογραφήσουν (και να προτείνουν) το πιο νέο άλμπουμ τους,
που αποκαλείται “Gift from the Trees”
[Gondwana Records
/ AN Music, 2023], και που πάει
την... τραγουδοποιία τους ένα βήμα παρακάτω.
Γράφουμε περί «τραγουδοποιίας» επειδή, συχνά, οι μελωδικές καταδείξεις των Mammal Hands έχουν τραγουδιστικά, λυρικά χαρακτηριστικά, ασχέτως του γεγονότος πως στις αναπτύξεις (των μελωδιών τους) ακολουθούν, συχνά, πιο ελεύθερες προσεγγίσεις και επαναληπτικά μοτίβα.
Οι συνθέσεις των Mammal Hands στο παρόν “Gift from the trees” είναι μελετημένες, καθαρές, φορτισμένες συναισθηματικά, δίχως ηλεκτρονικά και ηλεκτρονικό μανιπουλάρισμα (αυτό τους διαφοροποιεί σε σχέση με τους Portico), αφήνοντας την φαντασία και το ταλέντο τους ελεύθερα να δημιουργήσουν τους δικούς τους κόσμους, μέσα από κομμάτια σαν τα “(Intro)dimu”, “Dimu”, “Kernel” και “Kai”.
Όχι jazz με την... πατροπαράδοτη έννοια εδώ, μα μια εκλεπτυσμένη pop-jazz, και κάπως συνεσταλμένη, που σαν ήχος θα μπορούσε να περιγραφεί (και) ως μια κάπως... πιο jazzy 4AD.
Γράφουμε περί «τραγουδοποιίας» επειδή, συχνά, οι μελωδικές καταδείξεις των Mammal Hands έχουν τραγουδιστικά, λυρικά χαρακτηριστικά, ασχέτως του γεγονότος πως στις αναπτύξεις (των μελωδιών τους) ακολουθούν, συχνά, πιο ελεύθερες προσεγγίσεις και επαναληπτικά μοτίβα.
Οι συνθέσεις των Mammal Hands στο παρόν “Gift from the trees” είναι μελετημένες, καθαρές, φορτισμένες συναισθηματικά, δίχως ηλεκτρονικά και ηλεκτρονικό μανιπουλάρισμα (αυτό τους διαφοροποιεί σε σχέση με τους Portico), αφήνοντας την φαντασία και το ταλέντο τους ελεύθερα να δημιουργήσουν τους δικούς τους κόσμους, μέσα από κομμάτια σαν τα “(Intro)dimu”, “Dimu”, “Kernel” και “Kai”.
Όχι jazz με την... πατροπαράδοτη έννοια εδώ, μα μια εκλεπτυσμένη pop-jazz, και κάπως συνεσταλμένη, που σαν ήχος θα μπορούσε να περιγραφεί (και) ως μια κάπως... πιο jazzy 4AD.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου