ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 519

9/7/2023
1976. Δύο κορίτσια από τις παγωμένες στέπες της Σοβιετικής Ένωσης, η Όλγα από την Βόρεια Οσετία και η Λουντμίλα από τον Αρχάγγελο, τραγουδάνε το αριστούργημα των Γιώργου Κατσαρού-Πυθαγόρα «Κάθε λιμάνι και καημός». Αληθινή συγκίνηση...

[δώστε αξία σ' εκείνο που λέει το ένστικτό σας και μην παρασύρεστε από το «τι παίζει» και το αγενές life-style]
https://www.youtube.com/watch?v=NcmjyrZ1lIM

9/7/2023
Δεν υπάρχει τίποτα σοβαρό να διαβάσεις για το βιβλίο και την ταινία... Όλα εγώ θα τα γράφω... (γέλιο)

8/7/2023

Βάσει όσων επισήμως έχουν ανακοινωθεί κάποιος βούτηξε ένα αυτοκίνητο, του κάνανε σήμα να σταματήσει και αυτός δεν σταμάτησε, ενώ όταν παράτησε το αυτοκίνητο και το έβαλε στα πόδια εκείνοι τον εκτέλεσαν. Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία σχέση με το έγκλημα.

8/7/2023
John Coltrane, Ιούλιος '66. Πάντως το Sakura δεν το έπαιξε... (ο νοών νοείτω). Aφίσα, τέχνη - όχι ό,τι κι ό,τι...

8/7/2023

Συναυλιακός τουρισμός. Δεν διαφέρει και πολύ από τον θρησκευτικό...

8/7/2023
Υπάρχουν Έλληνες που ακόμη ενθουσιάζονται αν ακούσουν από ξένους το Ζορμπά και τα Παιδιά του Πειραιά; Να τους παρασημοφορήσουμε...
(μάθετέ τους να παίζουνε κανένα του Θανάσ’)

7/7/2023
Πρώτη φορά έπεσε στην αντίληψή μου το όνομα «Γιώτα Γιάννα» μέσα από ένα «άλλου τύπου» βιβλίο, που είχε βρεθεί στα χέρια μου στα μέσα του ’90 (το βιβλίο ήταν αρκετά παλιότερο και δεν θέλω να μιλήσω γι’ αυτό).
Επίσης είχα συναντήσει το όνομά της σε διάφορα περιοδικά, σε σχέση με τα μαγαζιά που εμφανιζόταν ή που είχε η ίδια (στα σίξτις και τα σέβεντις), αλλά για πρώτη φορά πρέπει να άκουσα τη φωνή της βλέποντάς την κιόλας, στην τιβί, μετά το 2010, για να μην πω μετά το 2014. Ξαφνικά δηλαδή μαζί με τους πολλούς ανακάλυψα κι εγώ την Γιώτα Γιάννα, το όνομα της οποίας το είχα κάπου χωμένο στην πίσω πλευρά του μυαλού μου.
Προσωπικώς δεν συμμερίστηκα ποτέ την τρέλα φίλων και γνωστών, σε σχέση με τον τρόπο που τραγουδούσε (αυτά τα τελευταία χρόνια) η Γιώτα Γιάννα, καθώς η γνώμη μου ήταν, χοντρικώς, πως... ό,τι και να τραγουδούσε η γηραιά καλλιτέχνιδα το «σκότωνε», ενώ με ενοχλούσε σφόδρα και όλος αυτός ο αχταρμάς από τσιτάτα του τύπου «ροκ γιαγιά», «ανατρεπτική ροκ γιαγιά», «ελληνίδα Τζάνις Τζόπλιν» (μόνο τη Δέσποινα Γλέζου στις αρχές των 70s θα μπορούσε κάποιος να την αποκαλέσει έτσι – λέμε τώρα), «Πασιονάρια της λαϊκής πίστας» (έτσι είχε πει η ίδια πως την είχε αποκαλέσει κάποτε ο Χατζιδάκις), που ήταν παντελώς χαζά και άστοχα (τα τσιτάτα) – κατάλληλα μόνο για «δήθεν» άρθρα.
Έπαιζε καλή φυσαρμόνικα, εν τω μεταξύ, η Γιώτα Γιάννα και το γεγονός πως συμμετέχει σ’ αυτό το εκπληκτικό κλιπ (ένα αριστούργημα του σινεμά μας) από την ταινία «Οι Εκβιασταί» (1972) του Παύλου Φιλίππου (για την ταινία έχω γράψει αναλυτικά στο lifo.gr – δες στα σχόλια) είναι για μένα ένα πρώτης κλάσης βραβείο (σημαντικότερο εν πολλοίς απ’ οτιδήποτε είχε πει η αείμνηστη τραγουδίστρια σε όλη τη διαδρομή της).

https://www.youtube.com/watch?v=1VZzds9X-Iw