Οι Youth Valley
είναι μια καινούρια μπάντα από την Αθήνα (σχηματίστηκε το 2019), που τώρα
προτείνει έναν μεγάλο δίσκο (LP,
με gatefold cover),
που αποκαλείται “Lullabies for Adults” [Make Me Happy Records, 2023]. Το άλμπουμ
περιλαμβάνει εννέα tracks
(τέσσερα στην πρώτη πλευρά και πέντε στην δεύτερη) και είναι περιποιημένο από
πάσης απόψεως.
Κατ’ αρχάς να πω πως δεν είμαι 100% βέβαιος αν όλα τα μέλη
του γκρουπ είναι Έλληνες – κάτι, πάντως, που δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Ποιοι
αποτελούν λοιπόν τους Youth Valley;
Σημειώστε: Joseph Powell φωνή, κιθάρες, George V κιθάρες, Aki Rei
κιθάρες, πλήκτρα, Anastasis Zisis μπάσο και Dean Jola ντραμς, κρουστά.
Οι τρεις κιθαρίστες φανερώνουν, οπωσδήποτε, πως έχουμε να κάνουμε μ’ ένα κλασικό κιθαριστικό γκρουπ, που κινείται βασικά σε new wave / indie rock / shoegaze περιοχές, με επιρροές στις συνθέσεις και τα κιθαριστικά passages, από τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες (από τα 80s και μετά).
Εκείνο που πρέπει να τονιστεί από την αρχή είναι πως τα τραγούδια των Youth Valley (στίχοι από τον Joseph Powell και μουσικές από τους Powell, Jola και George V) είναι πολύ καλά και, βασικά, ρέοντα. Η ροή, δε, είναι το πιο καίριο γνώρισμά τους, υπό την έννοια πως ο δίσκος τους είναι στιβαρός, δυνατός, χωρίς «κοιλιές», με σωστή ανάπτυξη του track list, προτείνοντας συνθέσεις, δηλαδή τραγούδια ολοκληρωμένα απ’ όποια πλευρά και να τα δεις. Και ερμηνευτικά μπροστά, και συνθετικά, και στιχουργικά, και ενοργανικά (καθώς ο ήχος γεμίζει ακόμη πιο πολύ από τις παρεμβάσεις των guests, με επιπλέον πλήκτρα, πιάνο, μπάσο και κιθάρες).
Παρότι λοιπόν ανιχνεύεται μια ιδιαίτερη επιμέλεια στο στούντιο, στην πράξη το “Lullabies for Adults” κυλά χωρίς προσκόμματα, με τα τραγούδια να αλλάζουν ανεπαίσθητα, και με την γενικότερη ατμόσφαιρα να παραμένει σαφής και σταθερή.
Βασικά, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια σειρά νεανικών τραγουδιών, τραγουδιών δηλαδή που ασχολούνται με νεανικά ζητήματα (αν και οι μουσικοί, που αποτελούν τους Youth Valley δεν φαίνεται να είναι 20άρηδες, μα αρκετά μεγαλύτεροι – κάποιοι απ’ αυτούς τουλάχιστον) και τα οποία (τραγούδια) τυγχάνουν μιας ανάλογης μελοποίησης.
Τα κομμάτια «πετάνε» θέλω να πω, ιδίως στην πρώτη πλευρά, με τις μελωδίες να δημιουργούν ένα dreamy περιβάλλον, που υπηρετείται πιστά απ’ όλους (και βασικά από τον τραγουδιστή). Ο συνδυασμός, δε, αυτών των ρεουσών μελωδιών με τους στίχους νεανικών προβληματισμών προσδίδει στα τραγούδια μία χάρη και μια ομορφιά (λίγο παγερή), που δεν τις συναντάς κάθε μέρα στα σύγχρονα συγκροτήματα.
Έτσι, μέσα από τα λόγια προβάλλεται η ανάγκη για μια ζωή πιο ουσιαστική, χωρίς πολλούς ελέγχους (“Hurricane”), καταγράφονται οι ανασφάλειες των νέων στα ερωτικά ζητήματα (“I don’t want to go out with you, Veronica”), μαζί με μια παράλληλη αγνότητα (“February”), αναζητείται η φυγή, το ταξίδι... in a place unknown / in a place we own (“Godheads”), καυτηριάζονται οι προβληματικές σχέσεις με τους γονείς (πατέρας) (“Father forgets”), ενώ ακόμη και όταν βγαίνει προς τα έξω μια κάπως θρηνητική διάθεση, ανιχνεύεται μαζί και μια υφέρπουσα αισιοδοξία («Βουτήξτε στον ήλιο / βουτήξτε στα δέντρα / βουτήξτε σ’ αυτό τον κόσμο / όπου τα όνειρα ποτέ δεν τελειώνουν») (“Pegasus”).
Μόνο καλά λόγια μπορείς να πεις γι’ αυτό τον δίσκο.
Επαφή: https://youthvalley.bandcamp.com/album/lullabies-for-adults
Οι τρεις κιθαρίστες φανερώνουν, οπωσδήποτε, πως έχουμε να κάνουμε μ’ ένα κλασικό κιθαριστικό γκρουπ, που κινείται βασικά σε new wave / indie rock / shoegaze περιοχές, με επιρροές στις συνθέσεις και τα κιθαριστικά passages, από τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες (από τα 80s και μετά).
Εκείνο που πρέπει να τονιστεί από την αρχή είναι πως τα τραγούδια των Youth Valley (στίχοι από τον Joseph Powell και μουσικές από τους Powell, Jola και George V) είναι πολύ καλά και, βασικά, ρέοντα. Η ροή, δε, είναι το πιο καίριο γνώρισμά τους, υπό την έννοια πως ο δίσκος τους είναι στιβαρός, δυνατός, χωρίς «κοιλιές», με σωστή ανάπτυξη του track list, προτείνοντας συνθέσεις, δηλαδή τραγούδια ολοκληρωμένα απ’ όποια πλευρά και να τα δεις. Και ερμηνευτικά μπροστά, και συνθετικά, και στιχουργικά, και ενοργανικά (καθώς ο ήχος γεμίζει ακόμη πιο πολύ από τις παρεμβάσεις των guests, με επιπλέον πλήκτρα, πιάνο, μπάσο και κιθάρες).
Παρότι λοιπόν ανιχνεύεται μια ιδιαίτερη επιμέλεια στο στούντιο, στην πράξη το “Lullabies for Adults” κυλά χωρίς προσκόμματα, με τα τραγούδια να αλλάζουν ανεπαίσθητα, και με την γενικότερη ατμόσφαιρα να παραμένει σαφής και σταθερή.
Βασικά, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια σειρά νεανικών τραγουδιών, τραγουδιών δηλαδή που ασχολούνται με νεανικά ζητήματα (αν και οι μουσικοί, που αποτελούν τους Youth Valley δεν φαίνεται να είναι 20άρηδες, μα αρκετά μεγαλύτεροι – κάποιοι απ’ αυτούς τουλάχιστον) και τα οποία (τραγούδια) τυγχάνουν μιας ανάλογης μελοποίησης.
Τα κομμάτια «πετάνε» θέλω να πω, ιδίως στην πρώτη πλευρά, με τις μελωδίες να δημιουργούν ένα dreamy περιβάλλον, που υπηρετείται πιστά απ’ όλους (και βασικά από τον τραγουδιστή). Ο συνδυασμός, δε, αυτών των ρεουσών μελωδιών με τους στίχους νεανικών προβληματισμών προσδίδει στα τραγούδια μία χάρη και μια ομορφιά (λίγο παγερή), που δεν τις συναντάς κάθε μέρα στα σύγχρονα συγκροτήματα.
Έτσι, μέσα από τα λόγια προβάλλεται η ανάγκη για μια ζωή πιο ουσιαστική, χωρίς πολλούς ελέγχους (“Hurricane”), καταγράφονται οι ανασφάλειες των νέων στα ερωτικά ζητήματα (“I don’t want to go out with you, Veronica”), μαζί με μια παράλληλη αγνότητα (“February”), αναζητείται η φυγή, το ταξίδι... in a place unknown / in a place we own (“Godheads”), καυτηριάζονται οι προβληματικές σχέσεις με τους γονείς (πατέρας) (“Father forgets”), ενώ ακόμη και όταν βγαίνει προς τα έξω μια κάπως θρηνητική διάθεση, ανιχνεύεται μαζί και μια υφέρπουσα αισιοδοξία («Βουτήξτε στον ήλιο / βουτήξτε στα δέντρα / βουτήξτε σ’ αυτό τον κόσμο / όπου τα όνειρα ποτέ δεν τελειώνουν») (“Pegasus”).
Μόνο καλά λόγια μπορείς να πεις γι’ αυτό τον δίσκο.
Επαφή: https://youthvalley.bandcamp.com/album/lullabies-for-adults
Φώντα ευχαριστώ πολύ για την αναφορά αυτή. Δεν τους ήξερα και ειλικρινά ενθουσιάστηκα πολύ για την ύπαρξη αυτής της υπέροχης μπάντας. Καλή, αληθινή μουσική παιγμένη απο ανθρώπους κι όχι μηχανές. Σε μια εποχή κυριαρχίας ακουσμάτων μίσους, βωμολοχίας και κουραδομαγκιάς με την κατάληξη -απ, όπου δεν χρειάζεται να τραγουδήσεις, αυτοί εδώ οι νεαροί είναι όαση. Ευχαριστώ φίλε.
ΑπάντησηΔιαγραφή