LÜÜP συνέχεια...

Ήρθα σ’ επαφή με το έργο του Στέλιου Ρωμαλιάδη (Lüüp) πριν από ενάμιση χρόνο περίπου (το φθινόπωρο του ’08). Είχα λάβει, τότε, ένα e-mail, στο οποίο ο Ρωμαλιάδης μου έγραφε για ένα δικό του άλμπουμ, που επρόκειτο να κυκλοφορήσει στην γαλλική εταιρία Musea και στο οποίο θα συνεργαζόταν με τον reedman των Van der Graaf Generator, τον κύριο David Jackson! Θα ήθελε δε να μου το στείλει... Παραξενεύτηκα, αν και δε θά’πρεπε. Οι νέοι (και όσοι άλλοι) μουσικοί ξέρουν πλέον να κινούνται και, κυρίως, να πράττουν ό,τι πριν από μερικά χρόνια θα φαινόταν αδιανόητο. Για να θυμηθούμε όμως λίγα λόγια από το CV τού Ρωμαλιάδη… υπάρχει λόγος... «Ο Στέλιος Ρωμαλιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981 και μελέτησε φλάουτο κυρίως με τη Σοφία Μαυρογενίδου. Με το ψευδώνυμο Lüüp κυκλοφόρησε από τη γαλλική Musea Records, τον Σεπτέμβριο του 2008, το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ με τίτλο “Distress Signal Code”, στο οποίο συμμετέχουν οι: David Jackson (ex-Van Der Graaf Generator), Άκης Μπογιατζής (ex-Sigmatropic), Lisa Isaksson (Lisa o Piu) και Ελένη Αδαμόπουλου (El Magnitophono). Το “Distress Signal Code” περιέχει συνθέσεις και live αυτοσχεδιασμούς που αγκαλιάζουν τα ambient ηχοτοπία, τον progressive rock πειραματισμό, τη folk καθώς και την electronica. Ο David Jackson ήρθε στην Ελλάδα ειδικά για τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ και τα κομμάτια “Sketches for two puppets” και “Distress signal code” είναι live αυτοσχεδιασμοί στο στούντιο. Ο Στέλιος Ρωμαλιάδης είναι επίσης μέλος των συγκροτημάτων Yellow Elephant Ensemble και πρώην μέλος των My Sound Projector. Ως βασικές επιρροές του μπορεί να αναφερθούν οι μουσικές των: Robert Fripp, Igor Stravinsky, Van Der Graaf Generator, Maurice Ravel κ.ά.».
Ακούγοντας, κατ’ αρχάς, το όνομα “Musea” – label στο οποίο ηχογραφούν και οι, επίσης Έλληνες, La Tulipe Noir – ανακάλεσα αμέσως στο νου μου το neo-prog ήχο της ετικέτας· με το (*) έστω, που υποδήλωναν τα λόγια του Ρωμαλιάδη (είναι αυτές οι 4-5 λέξεις “ambient, progressive rock, folk, electronica”, που σε βγάζουν αμέσως από τη... δύσκολη θέση). Το “Distress Signal Code”, όπως είχα γράψει και στο τεύχος 191 του J&T (1/2009) ήταν ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Θα έλεγα δε πως εκινείτο περισσότερο σε ambient/folk κατευθύνσεις, παρά σε electro ή prog, ανακαλώντας στη μνήμη μου πιο πολύ το ύφος των Ιταλών Pierrot Lunaire (“Gudrun”) και Cervello (“Melos”), παρά τους King Crimson και τους Van der Graaf Generator. Βεβαίως, ο Ρωμαλιάδης έχει στο νου του, για να μην πω στα γονίδιά του, την τραγουδοποιία του Hammill και του Fripp (αναφέρομαι στα θέματα που έχουν στίχους), εντός της οποίας παρεισφρέει ό,τι αγαπά – ακόμη και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. Το θέμα είναι ότι τα πάντα ήταν χωνεμένα με τέτοιο τρόπο και τόσο φυσικά, ώστε να φαντάζει εντελώς άχρηστη η παράθεση των όποιων ονομάτων. Ήταν το ατού τού Ρωμαλιάδη. Η ικανότητά του δηλαδή να συνθέτει και ακόμη ν’ αυτοσχεδιάζει σαν να συνθέτει. Οι σπουδές βοηθούσαν. Ακούγοντας όμως θέματα όπως τα “Urban legend” και “Sketches for two puppets”, ή τα τραγούδια με την Lisa Isaksson (έχει γράψει για το σουηδικό label Subliminal Sounds), νοιώθεις πως, χωρίς το ταλέντο, θα ήταν μισές.
Το δεύτερο άλμπουμ των Lüüp, όπως με πληροφορεί τώρα ο Ρωμαλιάδης, τελειώνει σιγά-σιγά. O τίτλος του θα είναι “Meadow Rituals” και θα βγει προς το φθινόπωρο. Θα το υποστηρίξουν δε (και σε live) δυνατοί μουσικοί: Στέλιος Ρωμαλιάδης flute, devices, David Jackson saxophones, Lisa Isaksson vocals, acoustic guitar, harp, Unni Løvlid vocals, Greg Haines cello, Λευτέρης Μουμτζής vocals, acoustic guitar, Γιώργος Βαρουτάς electric guitar, Νίκος Παπαναγιώτου drums, Elsa Kundig cello, Φωτεινή Καλλιανού cello, Νίκος Φωκάς fender rhodes, Φώτης Σιώτας viola, violin, Γεωργία Σμέρου bassoon, Γεωργία Κωνσταντοπούλου cor anglais, oboe, Pavlos Mixaelidis violin κ.ά. Να γίνουν τα live λοιπόν, να κυκλοφορήσει το άλμπουμ… κι εδώ θα είμαστε…