ο RICARDO CREDI στην ταράτσα του Hilton... ή, μάλλον, στον τελευταίον όροφο…

Πολλοί αλλοδαποί καλλιτέχνες (για την pop μούζικα ο λόγος) έκαναν καριέρα στην Ελλάδα των sixties. Δεν αναφέρομαι σε κάποιους, που ήρθαν κι έπαιξαν για ένα-δυο φεγγάρια… ή για ένα-δυο μήνες (Bob Azzam, Eric Clapton, Rocky Roberts…), αλλά για κάποιους που έμειναν κάποιον καιρό εδώ, ηχογραφώντας όμως και τα σχετικά 45άρια· ου μην και κάποια LP. Μερικά ονόματα; Gino, Guidone, Renatino, Sergio Endrigo, Peppino Di Capri, Tony Pinelli, The Zoo, Patrick Samson, David & Mary Ann, The Prophets… Ένας από τους πρώτους που πάτησαν πόδι στην Ελλάδα, μένοντας στην Αθήνα για αρκετά χρόνια ήταν ο αιγύπτιος(;) συνθέτης, πιανίστας και τραγουδιστής Ricardo Credi. Βάζω ερωτηματικό στο «Αιγύπτιος», διότι άλλοι τον έχουν για Λιβανέζο (πάντως, έβγαιναν δίσκοι του στο Λίβανο, στην εταιρία SLD), άλλοι για Γάλλο (τραγουδούσε ωραία στη γαλλική), άλλοι για Μαροκινό (πηγαινο-ερχόταν στο Ραμπάτ) κ.ο.κ. Στο τεύχος 56 (1/6/1966) των Μοντέρνων Ρυθμών, όπου αναφέρεται ως Αιγύπτιος, μαθαίνουμε πως είχε συμβόλαιο με την αλυσίδα των ξενοδοχείων Hilton, ότι βρισκόταν στην Ελλάδα από το ’64 με τη γυναίκα και τα τρία του παιδιά, και ότι είχε ηχογραφήσει μέχρι τότε 8 τραγούδια, μοιρασμένα σε τρία singles. Αν το πρώτο ήταν το “Une larme/ Petrouchka” [Philips 6048, 1965] σε συνεργασία με τον Νάκη Πετρίδη (κουφό; – μπορεί, αλλά όταν βλέπεις “Naki Petri” στο label τι να υποθέσεις;), τότε, το δεύτερο ή το τρίτο θα πρέπει να ήταν το 7ιντσο EP “At the Athens Hilton”, με τα τραγούδια “Galaxy cha-cha-cha, Paradis d’ amour/ Pardonne-moi, Quand reviendra l’ automne” [Philips 1118 BE, 1966], που γράφτηκε με τη συμβολή της ορχήστρας του Μανώλη Μικέλη(!) – βάζω θαυμαστικό, γιατί δεν είναι πολλές οι εγγραφές του σημαντικότατου έλληνα πιανίστα στη δεκαετία του ’60 – και το οποίο 7ιντσο κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και την Τουρκία(!!). Εδώ, τα θαυμαστικά είναι δύο… (Το εξώφυλλο που βλέπετε από κάτω είναι της τουρκικής έκδοσης και προέρχεται από το eBay).Το “Galaxy cha-cha-cha” είναι ό,τι μαρτυρά ο τίτλος. Ένα κλασικό cha-cha-cha, με τις τιμπάλες σε πρώτο πλάνο, μάλλον πίσω από την ακμαία και κομματάκι «βαθειά» φωνή τού Credi. Ωραίο το σόλο πιάνο, ωραίο το φλάουτο, αλλά και το όργανο – ανεπαίσθητο λιγάκι – σ’ έναν «πίσω» ρόλο. Το “Paradis d’ amour” είναι ένα jazzy shake, με σύντομο σόλο στην ηλεκτρική κιθάρα και με τη φωνή του τραγουδιστή, στιβαρή και ορμητική, να το καθορίζει. To “Pardonne-moi”, που ξεκινά τη δεύτερη πλευρά, παίζει το ρόλο ενός… blues, όπως έλεγαν, τότε, τα μοντέρνα «βαλσάκια», με τον Credi, σε στυλ crooner, να ίπταται πάνω από light-jazz ηχοχρώματα. Στο τέλος, το “Quand reviendra l’ automne”, ένα mid-tempo τραγούδι, θα μπορούσε να διατηρήσει στην πίστα (του Hilton) τα κοσμικά ζευγάρια της εποχής, άνευ κόπου… Η καριέρα όμως του Ricardo Credi είχε και συνέχεια· ας πω, με την αφορμή, δυο λόγια. Το 1967 συνεργάζεται με την ορχήστρα του Βαγγέλη Παπαθανασίου, γράφοντας το 45άρι “Siga siga/ Non et non” [Philips 6143]. To “Siga siga” είναι το… «Σιγά-σιγά», που τραγούδησαν λίγο καιρό αργότερα οι Olympians (με ελληνικούς στίχους τού… amore, τότε, του Βαγγέλη Παπαθανασίου, της Βίλμας Λαδοπούλου) – μιλάμε για το 45άρι "Σιγά-σιγά/ Ελπίδες" [Philips 6176, 1967] –, ενώ το “Non et non” είναι, απλώς, ένα από τα κορυφαία greek garage των sixties. Η φωνή του Credi (δικό του το τραγούδι) μπορεί να κατακρατεί τα crooner-ίστικα στοιχεία, όμως ο ρυθμός είναι ασύλληπτος, με το hammond του Βαγγέλη να γδέρνει.... τον ακουστικό μας πόρο. Φοβερό τραγούδι.
Τελευταία(;) εγγραφή του Ricardo Credi στην Ελλάδα το 45άρι «Σε ζητώ/ Μην ξεχνάς» [Philips 6270] από το 1968. Και στα δύο tracks οι συνθέσεις ήταν του Credi, στο πρώτο είχε γράψει στίχους ο Πυθαγόρας και στο δεύτερο κάποιος Γρηγοριάδης, με τη διεύθυνση της ελαφράς ορχήστρας να ανήκει στον Νάκη Πετρίδη.
Η ερώτηση είναι προφανής, νομίζω. Που να βρίσκεται, σήμερα, ο Ricardo Credi;(το εξώφυλλο της τουρκικής έκδοσης προέρχεται από το eBay)
ΥΓ. Τουλάχιστον ένα ακόμη 45άρι του Ricardo Credi πρέπει να έχει ηχογραφηθεί στην Ελλάδα. Όποιος μπορεί να δώσει τα στοιχεία του (τραγούδια, εταιρία, κωδικός), ας το κάνει. Εδώ το "Non et non"...