η MARIA MARKESINI στον Kosmo…

Την τραγουδίστρια Μαρία Μαρκεζίνη τη γνωρίσαμε το 2007 με αφορμή το άλμπουμ που κυκλοφόρησε τότε “12 Sketches – The Mimis Plessas Songbook” [Artway-Polytropon], μία πολύ καλή περίπτωση tribute στο έργο του αγαπημένου έλληνα συνθέτη. Σήμερα (πέρυσι-εφέτος), ένα καινούριο άλμπουμ υπό τον τίτλο “Kosmo” [Etcetera Now, 2009] έρχεται να επιβεβαιώσει την παρουσία της ερμηνεύτριας όχι μόνο στο εγχώριο jazz σκηνικό, όσο, κυρίως, στο ευρωπαϊκό, αφού, αν ρίξει κάποιος μια ματιά στο site της καλλιτέχνιδος (www.mariamarkesini.com) θα δει ουκ ολίγες «κλεισμένες» ημερομηνίες σε θέατρα, clubs και σκηνές της Ολλανδίας. Αποκορύφωμα; H παρουσία της Μαρκεζίνη στο North Sea Jazz Festival, την 10η του προηγούμενου Ιουλίου.(η καταχώρηση του live της Maria Markesini στο 80-σέλιδο πρόγραμμα του North Sea Jazz 2010, τον περασμένο Ιούλιο)
Έχοντας δίπλα, τούς πάντα εξαιρετικούς μουσικούς της, τον γνωστό μας καμερουνέζο μπασίστα Richard Bona, τους Ολλανδούς Bert van den Brink πιάνο, ακορντεόν, hammond, Clemens van der Feen κοντραμπάσο, Jasper van Hulten ντραμς, όπως και τον Mehmet Polat (ούτι σ’ ένα κομμάτι), η Μαρία Μαρκεζίνη γνωρίζει τον τρόπο να κινείται μέσα σε όλο το φάσμα του jazz-singing, οικειοποιούμενη γνωστά κομμάτια του Bob Dylan (“Man gave names to all the animals”), συνθέσεις του Ennio Morricone και του Michel Legrand (“Cinema Paradiso” και “You must believe in spring” αντιστοίχως), στάνταρντ (όπως το “You’ve changed” των Bill Carey and Carl Fischer από το 1941), αλλά και κάποιες… ακρότητες, όπως την «Φραγκοσυριανή» του Μάρκου Βαμβακάρη. Το τραγούδι αυτό, πανδύσκολο να τοποθετηθεί έξω από το περιβάλλον του, «σώζεται» ίσως γιατί η Μαρκεζίνη είχε κατά νου την version των Μάνου Χατζιδάκι-Φλέρυς Νταντωνάκη. Η φωνή της προσομοιάζει στην άποψη των «Λειτουργικών», εκσυγχρονισμένη όμως όσον αφορά στην ενορχήστρωση (πιάνο, κοντραμπάσο, ντραμς, ούτι). Ήταν ο σκόπελος, τον οποίον η Μαρκεζίνη παρέκαμψε με γνώση. Χωρίς να παραγνωρίζω την αξία των πρωτότυπων συνθέσεων, όπως τις “Kosmo” και “A day at the races” του Peter Myers, το κομμάτι εκείνο που κλέβει την παράσταση (υπάρχει εξάλλου σε δύο versions στο άλμπουμ) είναι το «Να βρω εκείνον» των Μίμη Πλέσσα-Κώστα Βίρβου. Στην πραγματικότητα ο τίτλος του τραγουδιού είναι «Πρωτεσίλαος» και ακούγεται στο άλμπουμ «Λουκιανού Νεκρικοί Διάλογοι» [Philips, 1974] από τον Δημήτρη Μητροπάνο, την Κατιάνα Μπαλανίκα και την Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου. Πρόκειται για εξαιρετικό τραγούδι, με απογειωτική μελωδία στο ρεφρέν από τον Πλέσσα και άψογους στίχους από τον Βίρβο («Άσε με Χάρε να κινήσω/ να βρω εκείνη π’ αγαπώ/ θέλω γλυκά να τη φιλήσω/ θέλω δυο λόγια να της πω./ Βρήκα και ήπια το θολό, πικρό νερό της λησμοσύνης/ μήπως μπορέσω να τη βγάλω από τη δόλια μου καρδιά/ μ’ απ’ τη ματιά μου την υγρή στιγμή στιγμή δεν μου τη σβήνεις/ τι κι αν με ρίξεις Χάροντά μου στα σκοτάδια τα βαθειά./ Άσε να πάω μια νύχτα μόνο/ για να με δη κα να τη δω/ να της γλυκάνω κάθε πόνο/ κι ίσως τη φέρω κάτω εδώ»). Το τραγούδι, το οποίον, παρεμπιπτόντως, είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια του άλμπουμ (αγγίζει τα 9 λεπτά) έχει μίαν απροσδόκητη φωνητική-βοκαλιστική εισαγωγή από τον Richard Bona, πριν πάρει τη σκυτάλη η Μαρκεζίνη, σε διάλογο με τον Bona, τραγουδώντας μαζί το ρεφρέν και πριν προχωρήσουμε από το τέταρτο λεπτό και μετά σε μιαν «ελεύθερη» προσέγγιση του κομματιού, με ωραία παιξίματα απ’ όλη την μπάντα και με τους τραγουδιστές να αλωνίζουν.
Ο «Πρωτεσίλαος» ή το «Να βρω εκείνον», όπως τιτλοφορείται στο “Kosmo”, μπορεί να μην είναι από τα πολύ γνωστά τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, είναι όμως ένα από τα καλύτερα. Η version της Μαρίας Μαρκεζίνη και των φίλων της το επαναφέρει στο προσκήνιο και – γιατί όχι; – το αναδεικνύει.