οι ROMANS στην… Plomaritis Records

Έχω γράψει πάλι για την ελληνική ετικέτα Top Tunes, ιδιοκτησίας Αντώνη Πλωμαρίτη, στην οποία εμφανίστηκαν καμιά 15αριά 45άρια (μπορεί και περισσότερα – οι δικές μου πληροφορίες σταματούν στο… ΤΤ 15) κάπου ανάμεσα στα χρόνια 1969-1971. Ένα απ’ αυτά αφορούσε στο ιταλικό γκρουπ I Romans και το single “Sole sole, mare mare/ Gente qui gente là” [Top Tunes TT 007] από το 1971.
Ρίχνοντας μια ματιά στo italian.prog και σε άλλα sites μαθαίνουμε πως το γκρουπ σχηματίστηκε το 1959(!), πως εξελίχθηκε, στα sixties, σε τυπική pop μπάντα της εποχής, πριν... μεταλλαχθεί σ’ ένα περισσότερο βαρύ rock σχήμα, εκεί προς τις αρχές των seventies. Αν και οι Romans θυμίζουν, πάντα, συγκροτήματα όπως οι Dik Dik και οι Camaleonti, εντούτοις το συγκεκριμένο 45άρι έχει σαφή prog χαρακτηριστικά· κυρίως το flip-side “Gente qui gente là”. Μάλιστα, ακριβώς με τον ίδιο τίτλο ηχογράφησαν κι ένα LP [Style STLP 405] το 1971, το οποίο κατά τον Ιταλό που γράφει στο site… is a good period work, well balanced between rock songs and more poppy tunes. Αν αυτό ισχύει για το “Sole sole, mare mare” (που είναι ωραίο τραγούδι και δεν έχει καμμία σχέση με τη σύγχρονη reggae καρικατούρα, που υπάρχει στο YouTube), δεν ισχύει με τίποτα για το άλλο κομμάτι, ένα βαρύ-βαρύτατο prog (εξαιρώ, τα χαριτωμένα poppy φωνητικά), που θυμίζει Le Orme, New Trolls, RDM και τα «ανάλογα» ιταλικά γκρουπ της περιόδου (για να μη μιλήσω για τα βρετανικά, τους Emerson, Lake & Palmer π.χ.). Έξοχο παίξιμο στα πλήκτρα, δυνατές κιθάρες, ωραίες αλλαγές ρυθμού· πραγματικά ξεχωριστό.Ο Augusto Croce τελειώνει το άρθρο του, για τους Romans στο ιταλικό site γράφοντας: “no counterfeits exist of these nor foreign issues”. Λογάριασε, προφανώς, χωρίς τον Πλωμαρίτη…