GREY MOUSE δελτίο (ελληνορωσικού) τύπου

Ρωσικό neo-psych συγκρότημα με στοιχεία heavy rock είναι οι Grey Mouse – ένα συγκρότημα που υφίσταται από δεκαετίας (τουλάχιστον). Μέσα σ’ αυτό το διάστημα οι Ρώσοι κατόρθωσαν να ηχογραφήσουν τρία ολοκληρωμένα άλμπουμ, το “No Masks!” [Jagi Jagi, 2005], το “Blind & Ugly” [BRP, 2008], καθώς και το “Trip” [Mylodon, 2012], με το τελευταίο εξ’ αυτών να τυπώνεται τώρα και στην Ελλάδα για πρώτη φορά σε 180άρι βινύλιο (και 300 συνολικώς αντίτυπα) από την παράλληλη ετικέτα της Anazitisi Records, την 69Watt. Μέλη των Grey Mouse είναι η Victoria Barsukova φωνή, ο Andrew Batalin κιθάρα, ο Alex Chunikhin μπάσο, ο Kirill Chunikhin ντραμς, κρουστά και ο Maxim Shutikov σιτάρ, ντιτζερίντου, jam harp, ενώ δίπλα τους παρατάσσεται και ο Andrew Bochko επίσης σιτάρ (σε τρία κομμάτια). Το “Trip” περιέχει έξι μέσης διάρκειας tracks (τρία ανά πλευρά) κι ας τ’ ακούσουμε ένα-ένα…

To “Ultima Thule” που ανοίγει το άλμπουμ είναι ένα heavy-sitar track, που χρωστά πολλά στους Cream όσον αφορά στο heavy μέρος (λέω για τους Cream και όχι, προς ώρας, για τα δεκάδες ανάλογα σχήματα που ακολούθησαν), βεβαίως στα φωνητικά της Barsukova που… οριενταλίζουν (κατά τα διάφορα ψυχεδελικά και progressive πρότυπα) και βεβαίως στο σιτάρ του Bochko, που χρωματίζει με διακριτικότητα την όλη σύνθεση. Το “Asylum” που ακολουθεί «στονάρει» ακόμη περισσότερο (ανακαλώ στη μνήμη μου το “Mahesha” των Three Man Army όσον αφορά στην… riff-ολογία), ενώ και τα φωνητικά της Barsukova μου θύμισαν –όχι περισσότερο από κάθε άλλη φορά– την Silvana Aliotta των Ιταλών Circus 2000. (Άσχετο. Η Aliotta είχε ελληνική καριέρα και κάποια στιγμή θα γράψω περισσότερα). Η Side One θα κλείσει με το “Lullaby” εκεί όπου ντιτζερίντου και jam harp μάς εισάγουν στο να-το-πούμε παραμυθένιο περιβάλλον, το οποίον σταδιακώς αποκτά βαρυμεταλλικά χαρακτηριστικά (με τις κιθάρες του Batalin να… καταπλακώνουν οτιδήποτε και με το rhythm section να βομβαρδίζει). Ένα πρώτο συμπέρασμα; Οι Grey Mouse έχουν «ήχο» και «υλικό». Σημαντικό.

Το 8λεπτο “White noise radio” που ανοίγει την Side Two δεν μας αποκαρδιώνει – τουναντίον. Το συγκρότημα εξακολουθεί να κινείται στο γνωστό και αναμενόμενο heavy περιβάλλον, με την Barsukova να ίπταται πάνω από τα κιθαριστικά riffs με τα… τριπάτα και τρυπάτα φωνητικά της, και με την σύνθεση να αποκτά άλλα χαρακτηριστικά στην εξέλιξή της (εκεί όπου οι ψυχεδελικοί Pink Floyd φαίνεται να έχουν έναν κάποιο, υπόγειο, ρόλο). Αλλά και το “Snow (Spiral walk)” είναι ένα κομμάτι που συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία της heavy-psych (τύπου Amon Düül II π.χ. και “Tanz Der Lemminge” ή και Bevis Frond ακόμη-ακόμη) με τους ανηλεείς κιθαρισμούς και τα… σιταριστικά breaks. Το έσχατο “The way” απλώς επιβεβαιώνει τη βάση όλων αυτών που δεν είναι άλλο από το heavy blues (των Cream), έτσι όπως εκείνο απέκτησε στην πορεία τα πιο «κοσμικά» χαρακτηριστικά του.

Ένα δεύτερο και οριστικό συμπέρασμα. Οι Grey Mouse είναι ένα εξαιρετικό συγκρότημα. Και το κυριότερο; Ο δίσκος τους έχει έξι κομμάτια που κινούνται σε υψηλό επίπεδο. Πυκνότητα στην αφήγηση, παιξίματα παθιασμένα και συνθέσεις που μένουν – όχι πασαλείμματα. Τέτοια άλμπουμ μόνο να τα ευχαριστηθείς μπορείς.

Επαφή: www.69watt-anazitisirecords.blogspot.gr