με αφορμή μια ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη…

Τα 9 στα 10 πράγματα που αγοράζω για προσωπική ευχαρίστηση είναι βιβλία και δίσκοι. Έτσι μέσα στα χρόνια, αναγκαστικά δηλαδή, απέκτησα μιαν οικειότητα με βιβλιοπώλες και δισκάδες, μαθαίνοντας από πρώτο χέρι απίστευτα πράγματα, που σχετίζονταν με το ξάφρισμα των σχετικών ειδών. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα τύχαινε, και τυχαίνει, να είμαι κι εγώ παρών, παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς και ως θεατής επίδοξες… απαλλοτριώσεις.

Θυμάμαι σαν τώρα, κι ας έχουν περάσει 20 χρόνια, στο δισκάδικο του Φώτη στα Εξάρχεια (στην Ανδρέα Μεταξά), το πανέμορφο Phonograph (δεν υπάρχει σήμερα), φοιτητές να σχολάνε (υποτίθεται) από το γειτονικό Πολυτεχνείο και να μπαίνουν στο μαγαζί με τα τεράστια μπλοκ σχεδιάσεων υπό μάλης! Τέτοια… ξεδιαντροπιά. Κάποια στιγμή, μεταξύ αστείου και σοβαρού, πρέπει να είχα πει του μαγαζάτορα: «Φώτη, πες τους ν’ αφήνουν τα σχεδιαστήρια στο πεζοδρόμιο…» κι εκείνος με το άνετο στυλ του μειδιούσε…

Χθες βράδυ είδα στο YouTube, για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, την προσχηματική ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη «Οι Επικίνδυνοι (Μια Διαμαρτυρία)» από το 1983, με πρωταγωνιστές τον Πάνο Μιχαλόπουλο, τον Σταμάτη Γαρδέλη, την Καίτη Φίνου, τη Σοφία Αλιμπέρτη κ.ά. Φαιδρή και αντιδραστική σε ορισμένες στιγμές, αλλά καλή σε κάποιες άλλες, η συγκεκριμένη ταινία διέθετε και μια σκηνή κλοπής σε σουπερμάρκετ, η οποία μού θύμισε κάτι που είχα διαβάσει παλιά (έχοντας γράψει, μάλιστα, και τα σχετικά).

Η συνέχεια εδώ… http://www.lifo.gr/team/Plus/55131