οι CHARLES McPHERSON και JEFF HAMILTON στην Capri Records

Όπως έγραφα και παλαιότερα… το όνομα του ντράμερ Jeff Hamilton κάποιοι μπορεί να το έχουν στο νου τους από την πολυποίκιλη συνεργασία του (σε CD, DVD και συναυλίες) με την Diana Krall, όμως εγώ το θυμάμαι από το τρίο με τ’ όνομά του, το Jeff Hamilton Trio… για άλμπουμ του οποίου (άπαντα στην Capri Records) έχω γράψει κι άλλες φορές στο Jazz & Τζαζ ή πιο πρόσφατα στο δισκορυχείον (“Symbiosis” το 2009, “Red Sparkle” το 2012, “Wilford Brimley with The Jeff Hamilton Trio” το 2013 κ.λπ.). Το πιο πρόσφατο CD τού τρίο του Jeff Hamilton που φθάνει στα χέρια μου έχει τίτλο “Great American Songs through the years” [Capri, 2014], κυκλοφόρησε αρχικώς από την ιαπωνική All Art Promotion το 2013, για να επανεκδοθεί στην Αμερική σε 2500 αντίτυπα (ώστε να έχουμε και μια τάξη μεγέθους της σχετικής αγοράς) πριν μερικές ημέρες.

Με πάντα σταθερή line-up (Christoph Luty μπάσο, Tamir Hendelman πιάνο) το σχήμα του αμερικανού ντράμερ αποτυπώνεται εδώ σε μιαν εγγραφή που συνέβη την 17/1/2013 σ’ ένα στούντιο του North Hollywood της Καλιφόρνια. Το τρίο καταπιάνεται… με τι άλλο; Με μιαν ανασύνθεση, παλαιών, γνωστών, γνωστότατων αμερικανικών τραγουδιών (στάνταρντ, the great American songbook… όπως θέλετε πείτε τα), τα οποία ενώ έχουν «υποστεί» αμέτρητες διασκευές, πάντα θα συγκινούν και θα θέλγουν. Εννοώ θα θέλγουν οι εκδοχές των νεώτερων ονομάτων, που θα επιθυμούν κι αυτά να δοκιμάσουν στο «ίδιο γήπεδο», να αναμετρηθούν με κάτι τόσο γνωστό, δίνοντας τη δική τους άποψη.

“Falling in love with love”, “Tenderly”, “The more I see you”, “Someone to watch over me” και άλλα ανάλογα –του ιδίου κύρους άσματα, που αποτελούν πια παγκόσμιο και όχι μόνον αμερικανικό ρεπερτόριο– αντιμετωπίζονται εδώ, από το Jeff Hamilton Trio μ’ έναν τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρανοήσεων. Ο πιανίστας Hendelman είναι εκείνος που απλώνει τις μελωδίες και επεξεργάζεται τις αρμονίες, το rhythm section (κοντραμπάσο με δοξάρι ή μη, ντραμς) «φτιάχνει» κατ’ ουσίαν το παιγνίδι με τις απίθανες εισαγωγές του (τα μισά κομμάτια «σκάνε» με μπάσο-ντραμς), ενώ και η ηχογράφηση-παραγωγή είναι τέτοια που αναβιβάζει το τελικό αποτέλεσμα, δίνοντάς του μιαν αίσθηση γιορτής.

Η ιστορία του αλτίστα Charles McPherson είναι πολύ μεγάλη, και κάθε δισκογραφική επανεμφάνισή του σηματοδοτεί κι ένα γεγονός για τους φανατικούς φίλους της jazz.  Τέτοιο «γεγονός» αποτελεί και το πρόσφατο “The Journey” [Capri, 2015] εκεί που ο 76χρονος πια McPherson, συνεργάζεται με μιαν ομάδα κάπως νεότερων μουσικών (Keith Oxman τενόρο, Chip Stephens πιάνο, Ken Walker μπάσο, Todd Reid ντραμς), υπογράφοντας ένα CD με πρωτότυπα και versions, ικανό να θυμίσει μεγάλες στιγμές του παρελθόντος.

Παρά το γεγονός πως το “The Journey” δεν είναι ένα παλιομοδίτικο με την καλή έννοια CD, τα βαθιά φυσήματα του McPherson δεν μπορεί παρά να ανακαλέσουν στη μνήμη μας τη δική του mid sixties-early seventies δισκογραφία, ή τις περίφημες συνεργασίες του με τον Charles Mingus από την ίδιαν εποχή. Έτσι tracks όπως το δεκάλεπτο “Manhattan nocturne” (σύνθεση του McPherson) αντανακλούν την έμφυτη, να την πούμε, ικανότητα του αμερικανού πνευστού να δημιουργεί deep και soulful περιβάλλοντα, εμμένοντας στo mid-tempo και στις ολοκληρωμένες μελωδικές φράσεις, δίνοντας την ίδιαν ώρα στους συνοδοιπόρους του τη δυνατότητα να ανταπαντήσουν με στιβαρά soli, που χωρούν οπωσδήποτε αυτοσχεδιαστικές αναπτύξεις. Μα και στις διασκευές, όπως ας πούμε στο περίφημο “Au privave” του Charlie Parker, ο McPherson –ένας από τους ανθρώπους που μετέφερε το πνεύμα του Bird, σε όλα τα μετέπειτα χρόνια– δείχνει πόσο το λέει η ψυχή του (και τώρα στα 76 του), φυσώντας με πάθος και μανία, και αλλάζοντας σαν 30άρης ταχύτητες, προσφέροντας απλησίαστα, από πολλούς, bop ρίγη. Έξοχος αποδεικνύεται επίσης στην μπαλάντα τού Sammy Cahn “I should care”, ενώ και στο δικό του “The journey” είναι, για ακόμη μια φορά, εκείνος ο συναρπαστικός bopper του “Bebop Revisited!” (1964) και του “Con Anima!” (1965).

Το “The Journey”, ηχογραφημένο σε δύο sessions τον Απρίλιο και τον Μάιο του ’14, είναι ένα κλασικό στον ήχο του άλμπουμ του Charles McPherson – κι αυτό τα λέει όλα.

Επαφή: www.caprirecords.com