ΛΩΛΑΜΑ ΔΥΟ δυνατή εμφάνιση/ επανεμφάνιση

Θυμάμαι τους Λώλαμα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και πιο συγκεκριμένα από το τραγούδι τους «Αίνιγμα», το οποίο ακουγόταν στη συλλογή “Fragmenta IV” που κυκλοφόρησε την άνοιξη του ’92 ως ένθετη στο τεύχος #6 του fanzine Στις Σκιές του Β23. Εκεί υπήρχε κι ένα μικρό βιογραφικό του γκρουπ, το οποίον αντιγράφω: «Οι Λώλαμα ξεκίνησαν σαν τρίο την άνοιξη του ’89. Έδρα τους η Θεσσαλονίκη. Αργότερα έγιναν αλλαγές στο γκρουπ, το οποίο αποτελούν οι Χρήστος Τζιώκος φωνή, Φώντας Γρέδης κιθάρα, Λάμπρος Σαλτσίδης μπάσο και Χρήστος Χατζηαθανασίου ντραμς. Με αυτή τη σύνθεση ηχογραφούν το ‘Αίνιγμα’ και μερικά ακόμα κομμάτια. Έχουν δώσει αρκετές συναυλίες κυρίως στη Θεσσαλονίκη. Απ’ τα καλύτερα κιθαριστικά γκρουπ της ‘σκηνής’».

Οι Λώλαμα, όπως και κάθε ροκάδικο σχήμα που βγήκε από τον βορρά των eighties ήταν επηρεασμένο από τις Τρύπες και τα Μωρά στη Φωτιά. Παρά ταύτα κατόρθωσαν στη σχεδόν δεκαετία που βρέθηκαν μαζί (1989-1997) να δημιουργήσουν το δικό τους «προσωπικό» στυλ, παίζοντας ένα στιβαρό και επί της ουσίας σκληροτράχηλο ροκ, πάνω στο οποίο άφηναν, ή «έφτυναν» με τρόπο, τα ενδιαφέροντα λόγια τους. Γειτνίαζαν δηλαδή και με το punk οι Λώλαμα, αν και η πιο ακριβής απάντηση (ολοκληρωτικά ασαφής και αυτή!) στην ερώτηση «τι έπαιζε το γκρουπ;» θα ήταν το συνηθισμένο της εποχής – «εναλλακτικό ροκ». Στο 45άρι τους στην Fifth Dimension, το 1993, επιβεβαίωσαν το προρηθέν, για να χαθούν ωστόσο μερικά χρόνια αργότερα. Μάλιστα, όπως διαβάζω στο site τής Labyrinth of Thoughts, της εταιρείας που μέσω μιας σημερινής έκδοσης μάς συνδέει με το ιστορικό πια σχήμα, οι Λώλαμα… «είχαν ηχογραφήσει υλικό για ολόκληρο LP, χωρίς αυτά τα τραγούδια να κυκλοφορήσουν ποτέ». Τι κυκλοφορεί, όμως, τώρα; Ένα 12ιντσο, το «Σχεδόν ετοιμόρροπα» [Labyrinth of Thoughts, 2014], με έξι κομμάτια (250 αντίτυπα), που γυρίζει στις 45 στροφές υπό το όνομα Λώλαμα δύο. Δύο παλαιότερα μέλη του γκρουπ, ο Χρήστος Τζιώκος φωνή, κλασική, ακουστική κιθάρα και ο Χρήστος Εμμανουηλίδης ούτι, ακουστική κιθάρα, μπαγλαμάς, συνεργάζονται με τον Χρήστο Χατζηαθανασίου (ο πρώην Λώλαμα;) κλαρίνο και τον Μπαμπίνο μπάσο, hammond, σύνθια, εφφέ, προγραμματισμός τυμπάνων προτείνοντας ένα πολύ ενδιαφέρον σετ, που ναι μεν «απέχει» από τις παλαιές εγγραφές, χωρίς όμως να είναι και κάτι «εντελώς άλλο».

Εννοώ, πως οι νέες συνθέσεις των Λώλαμα δύο ακούγονται σαν μιαν εξέλιξη των προ 20ετίας-25ετίας, και όχι σαν κάτι παράταιρο. Και τούτο έχει ένα νόημα… από τη στιγμή που εδώ διασκευάζονται η «Καταιγίδα» (από το single) και ίσως ένα ακόμη θέμα από το παρελθόν, η «Αυτοφαγία», που υπήρχε σε μια κασέτα του ’93 όπως είδα στο discogs.

Τα ακουστικά όργανα, το ούτι, το κλαρίνο και τα εφφέ (μαζί με το beat) δίνουν ένα χρώμα στο «Η καταιγίδα αρκεί», μετατρέποντάς τo σ’ ένα απολύτως σημερινό τραγούδι. Ένα δυναμικό ethnic-rock, με το δίστιχο βάλσαμο «Δύσκολο να πεθαίνεις/ δύσκολο ν’ ανασαίνεις…» να ακούγεται δυνατότερος από ποτέ στο ρεφρέν. Στο ίδιο κλίμα κινείται και η «Αυτοφαγία», ένα κάπως σούρεαλ, όσον αφορά στο στίχο, τραγούδι, που πατά πάνω σ’ ένα μέσο, ήσυχο, τέμπο, που αναδεικνύει, οπωσδήποτε, τα λόγια: «Ποτέ δεν θα γίνω δικός σας/ θα ’μαι πάντα σκαρφαλωμένος στις ταράτσες σας/ και λίγο πιο πάνω». Στη «Σιωπή» που κλείνει την Α Πλευρά υπάρχει ένα πρώτο και πρωτόλειο ραπάρισμα, με την ωραία μελωδία από τα ακουστικά όργανα να προσφέρει τις απαραίτητες γέφυρες ανάμεσα στις στροφές-κουπλέ.

Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με τον «Μετατροπέα». Ένα πρώτο συμπέρασμα. Δεν ακούς συχνά στην Ελλάδα «μοντέρνα» τραγούδια, που να στηρίζονται τόσο ωραία στο ούτι (κατ’ αρχάς) και εν συνεχεία στον μπαγλαμά. Θέλω να πω πως ενώ απουσιάζουν οι ηλεκτρικές κιθάρες π.χ., τα «άλλα» όργανα εκτελούν τη δική τους δουλειά… και ακόμη περισσότερη. Το «Σύννεφο» πατά σε μια ωραία μελωδία που την αναλαμβάνουν οι κιθάρες, ενώ το beat και βεβαίως οι στίχοι συντελούν τα μέγιστα στην απλότητα και την ουσία. Πρόκειται, ίσως, για το ωραιότερο τραγούδι του EP – ένα EP που θα κλείσει με το… ελαφρύ και κατά βάθος αισιόδοξο (προσωπικώς έτσι το λαμβάνω) «Καλειδοσκόπιο».

Μία ωραία λοιπόν και σίγουρα απρόσμενη δουλειά από ένα… μισό νέο-μισό παλιό συγκρότημα.

Επαφή: www.labyrinthofthoughts.gr