Οι συνεργασίες «διαφορετικών» μουσικών, οργανοπαικτών κ.λπ.
είναι κάτι σύνηθες πια – κάτι, όμως, που εξελίχθηκε πολύ τα τελευταία 20-25
χρόνια. Εξελίχθηκε λέμε, καθότι απροσδόκητες συνεργασίες πάντα συνέβαιναν στη
μουσική. Απλώς, από τα nineties και μετά αυτές οι συναντήσεις έγιναν κάπως σαν
καθεστώς.
Είδαμε κι ακούσαμε πολλά όλα αυτά τα χρόνια, και, είναι
αλήθεια, όχι πάντοτε πετυχημένα. Μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα του ethnic –έτσι το
είπαμε– παρήχθησαν… ακαταλαβίστικα πρότζεκτ, δημιουργήθηκαν κιτς καταστάσεις
(υπό την έννοια της συνύπαρξης των ασχέτων), που κουκούλωσαν, κατά βάση, τα
αληθινά αξιόλογα crossovers.
Η μόδα πέρασε, ξεθύμανε. Και τι απέμεινε; Απέμειναν οι καλοί
δίσκοι και κυρίως απέμεινε μια κληρονομιά. Η σιγουριά πως οι απανταχού μουσικοί
μπορεί να βρεθούν μαζί, αρκεί να ξεπεράσουν μέσα από μια δημιουργική επαφή τα ποικίλα
εμπόδια (γεωγραφικά, κοινωνικά, κουλτούρας, γλώσσας, κ.λπ.), εμβαθύνοντας στην
ουσία. Ή, μάλλον, επιχειρώντας να την ανακαλύψουν. Την τομή εννοούμε πάνω στην οποία
θα μπορούσε να στηριχθεί μιαν απρόσμενη συνεργασία.
Η Γεωργία Βεληβασάκη γνωστή ερμηνεύτρια, και ακόμη συγγραφέας
και ποιήτρια, γεννημένη στο Ηράκλειο και ο αργεντινός κιθαρίστας Luis Borda, ένα
«όνομα» στο χώρο του nuevo tango από τα μέσα του ’80 και μετά, συνευρίσκονται
σ’ ένα άλμπουμ, το “Alelí, De Creta a Buenos Aires”, που τυπώνει η γνωστή
γερμανική εταιρεία Enja-Yellowbird (A&N). Το άλμπουμ κυκλοφόρησε πριν λίγο
καιρό και είναι αυτό το θέμα μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου