Ο αμερικανός τενόρο σαξοφωνίστας Noah Preminger έχει
ηχογραφήσει τέσσερα άλμπουμ έως σήμερα –το τέταρτο είναι το παρόν ανεξάρτητο “Pivot:
Live at the 55 Bar”– και για κάποια απ’ αυτά (π.χ. για το “Before the Rain”, που είχε βγει στην Palmetto το 2011) έχω γράψει
πριν καιρό στο δισκορυχείον. Στο
συγκεκριμένο CD, που
είναι ηχογραφημένο στο ιστορικό 55 Bar του Greenwich Village,
ο Preminger πράττει
κάτι ξεχωριστό. Τυπώνει στην ψηφιακή φόρμα μόλις δύο ημίωρα(!) tracks, που δεν είναι όποια
κι όποια. Είναι δύο blues του Bukka White
(1909-1977), τα πασίγνωστα “Parchman farm blues”
και “Fixin to die blues”,
που έχουν γνωρίσει πάμπολλες διασκευές μέσα στα χρόνια. Τι διασκευές όμως; Αποκλείεται
να είναι σαν και τούτες, που παρουσιάζει στο “Pivot” ο Noah Preminger…
Με τον τρομπετίστα Jason Palmer δίπλα του και ακόμη τους Kim Cass μπάσο
και Ian Froman
ντραμς, ο Preminger
προβαίνει σε μιαν… ανακατανομή των vibes των θρυλικών τραγουδιών, δημιουργώντας άλλου τύπου
δεδομένα.
Κατ’ αρχάς, και όπως είναι φανερό, στις εγγραφές χωρά παρά πολύ αυτοσχεδιασμός… ο οποίος, όμως, έχει κάποια βάση. Θέλω να πω πως υπάρχει ένα σχέδιο, το οποίον πιστά υπηρετείται από τα δύο κύρια σολιστικά όργανα, καθώς και από το ρυθμικό τμήμα. Αν και υπάρχει ένα μέτρο τεσσάρων τετάρτων, στην πράξη αυτό δεν τηρείται, παρόλο το επιμέρους… swinging και την αρμονική ελευθερία, που δεν παραλλάσσει πάντως ποτέ τα blues αρχέτυπα. Μέσα σ’ αυτό το παιγνίδι οι ρόλοι του Preminger και του Palmer είναι καθοριστικοί. Χωρίς να ανατρέπουν ουδεμία καθεστηκυία τάξη, τα βάζουν, συγκρούονται εννοώ, με το συγχορδιακό υλικό τους, παρουσιάζοντας ένα συνεχές ανατρεπτικό σολιστικό οπλοστάσιο, που δεν ξεμακραίνει ποτέ από την ουσία.
Πολύς ύστερος Coltrane χωράει εδώ… και είναι τούτο κάτι που δεν κρύβεται.
Κατ’ αρχάς, και όπως είναι φανερό, στις εγγραφές χωρά παρά πολύ αυτοσχεδιασμός… ο οποίος, όμως, έχει κάποια βάση. Θέλω να πω πως υπάρχει ένα σχέδιο, το οποίον πιστά υπηρετείται από τα δύο κύρια σολιστικά όργανα, καθώς και από το ρυθμικό τμήμα. Αν και υπάρχει ένα μέτρο τεσσάρων τετάρτων, στην πράξη αυτό δεν τηρείται, παρόλο το επιμέρους… swinging και την αρμονική ελευθερία, που δεν παραλλάσσει πάντως ποτέ τα blues αρχέτυπα. Μέσα σ’ αυτό το παιγνίδι οι ρόλοι του Preminger και του Palmer είναι καθοριστικοί. Χωρίς να ανατρέπουν ουδεμία καθεστηκυία τάξη, τα βάζουν, συγκρούονται εννοώ, με το συγχορδιακό υλικό τους, παρουσιάζοντας ένα συνεχές ανατρεπτικό σολιστικό οπλοστάσιο, που δεν ξεμακραίνει ποτέ από την ουσία.
Πολύς ύστερος Coltrane χωράει εδώ… και είναι τούτο κάτι που δεν κρύβεται.
Επαφή: www.noahpreminger.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου