THE FIRST ή αλλιώς… The Ventures!

Αυτός ο μύθος είναι παλιός και κρατάει από τη δεκαετία του ’80. Tουλάχιστον.

Όσοι μάζευαν, από τότε, δισκάκια με ελληνικά συγκροτήματα των sixties, σίγουρα θα έπεσαν κάποια στιγμή πάνω σ’ ένα ελληνικής εκτύπωσης 45άρι, σε ετικέτα A - G, μ’ ένα surf στη μια πλευρά κι ένα garage στην άλλη – δύο instros δηλαδή που αποδίδονταν από κάποιους First. Μιλάμε για το δισκάκι… “Ten seconds to heaven/ Two thousands pound” [A - G Records 1031], που πρέπει να τυπώθηκε προς το τέλος της δεκαετίας. Ίσως ήταν λογικό, για τα τότε δεδομένα, να νόμιζαν κάποιοι από εμάς πως επρόκειτο για τους Έλληνες First, που είχαν ξεκινήσει να εμφανίζονται στη σκηνή στο δεύτερο μισό του ’67, όμως σήμερα δεν είναι (λογικό). Παρά ταύτα πολλοί το νομίζουν ακόμη… Για να δούμε πως έχουν τα πράγματα…

Στο τεύχος #90 των Μοντέρνων Ρυθμών (11/10/1967) γράφει για τους First ο Θόδωρος Σαραντής: «Με ξεχωριστή επιτυχία συνεχίσθησαν και το δεκαπενθήμερο που μας πέρασε τα μουσικά σώου του θεάτρου Μινώα. Η συμμετοχή γνωστών και αγνώστων ονομάτων δημιουργεί κάθε εβδομάδα ένα πλούσιο πρόγραμμα, που ικανοποιεί απόλυτα το μεγάλο πλήθος των νέων, που γεμίζει ασφυκτικά το θέατρο». Ακολουθούν πληροφορίες για τους Prophets, τους Esquires, τους GLX, τους Cinquetti και τέλος για τους First, για τους οποίους διαβάζουμε: «Οπωσδήποτε οι νεαροί Φερστ πρέπει να είναι ευχαριστημένοι από την θερμή υποδοχή που τους επεφύλαξε το κοινό. Οι Φερστ μπορούν κάλλιστα να χαρακτηρισθούν σαν η μασκώτ του σώου ’67».

Στο τεύχος #92 (8/11/1967) πάλι ο Σαραντής σημειώνει: «Οι δημοφιλείς από τα Σώου ’67 Φερστ παίζουν τώρα με επιτυχία στο κλαμπ Ποπ Αρτ. Οι χαριτωμένοι αυτοί πιτσιρίκοι κατορθώνουν να ξεσηκώνουν μεγάλους και μικρούς στη πίστα, χάρις στον ωραίο τρόπο που αποδίδουν όλες τις ξένες επιτυχίες».

Αλλά και στο τεύχος #94 (6/12/1967) υπάρχουν δυο λόγια για το γκρουπ, ξανά από τον Σαραντή: «Με επιτυχία εμφανίσθηκαν οι συμπαθέστατοι Φερστ το περασμένο δεκαπενθήμερο στο κλαμπ ‘Ουίσκυ α γκο-γκο’. Εξ ίσου επιτυχημένες συνεχίζονται και οι εμφανίσεις τους στα κυριακάτικα σώου του θεάτρου Αλάμπρα».
Φαίνεται λοιπόν πως εκείνη την περίοδο το γκρουπ ήταν αρκετά γνωστό και δεν αποκλείεται το δισκάκι, που κυκλοφόρησε κάτω από το όνομα “The First”, να επιχειρούσε να εκμεταλλευτεί την επιτυχία του (την επιτυχία του γκρουπ εννοώ) στη σκηνή. Στην πράξη, όμως, τι είχε γίνει; Εκείνο που είχε συμβεί και με την ετικέτα Select του Αντώνη Πλωμαρίτη και τους ανύπαρκτους Red Rose The Group. 
Δες κι εδώ… http://diskoryxeion.blogspot.gr/2011/06/red-rose-group-select.html. 
Η A-G είχε πάρει ένα όνομα (The First), έχοντας στο νου της το ελληνικό συγκρότημα (αλλά μπορεί και όχι – δεν παίρνω όρκο) κι είχε κολλήσει κάτω απ’ αυτό δύο κομμάτια που ήταν κλεμμένα! Και για να μην αντιληφθεί κανείς περί τίνος επρόκειτο σβήστηκαν τα credits, ενώ άλλαξε και ο τίτλος τού ενός απ’ αυτά, όπως είχε συμβεί και με την περίπτωση των Red Rose the Group! Αδιανόητα πράγματα, που δεν ξέρω αν συνέβαιναν κάπου αλλού πλην Ελλάδoς…

Έτσι, το “Ten seconds to heaven” (των υποτιθέμενων First) δεν ήταν άλλο από το “Ten seconds to heaven” των Ventures, που είχε κυκλοφορήσει στο δισκάκι “Ten seconds to heaven/ Bird rockers” [USA. Dolton No 308, 1965], ενώ το “Two thousands pound” ήταν η πρώτη πλευρά του single “The 2,000 pound bee (Part 1)/ The 2,000 pound bee (Part 2) [USA. Dolton No 67, 1962], που είχε γράψει ο Mel Taylor, o ντράμερ των Ventures.

Το πρώτο ήταν ένα πολύ καλό surf, αλλά μάλλον ξεπερασμένο για το 1965, καθώς η pop είχε πάρει πια άλλες κατευθύνσεις, ενώ το δεύτερο ήταν ένα δυνατό garage instro, και μάλιστα… μπροστά από την εποχή του, αν σκεφθούμε πως επρόκειτο για εγγραφή του ’62. Εκείνο που τοποθετούσε «μπροστά» το κομμάτι δεν ήταν άλλο από το fuzz της κιθάρας, που παρείχε στο “The 2,000 pound bee (Part 1)”, ή “Two thousands pound”[sic] κατά την A - G, μιαν εντελώς «βρώμικη» χροιά. Κάποιοι λένε, μάλιστα, πως πρόκειται για το πρώτο fuzz της ιστορίας, κάτι που δεν είναι σωστό, αφού είχε προηγηθεί τουλάχιστον το “I just don’t understand” με την Ann Margret, που είχε βγει στην RCA την προηγούμενη χρονιά (1961). Εν πάση περιπτώσει δεν είναι τώρα, εδώ, το θέμα μας οι σπουδαίοι Ventures, αλλά οι Έλληνες First…

Στους First έπαιζαν πολύ καλοί μουσικοί κι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως μέλη του γκρουπ συμμετείχαν αργότερα σε ηχογραφήσεις και live των Poll. Όπως για παράδειγμα ο Μάκης Παπαθεοδώρου, που έπαιξε φλάουτο στο «Άνθρωπε αγάπα» και βεβαίως ο μπασίστας Μίκης Μίχος (τα λέει ο Τουρνάς αυτά στην ιστορία των Poll, που είχε δημοσιευτεί σε συνέχειες στη Μανίνα το 1975).

Λεπτομέρειες για τους First γράφει ο Νίκος Σάρρος στο βιβλίο του Τα ελληνικά μουσικά συγκροτήματα των sixties [Μισκής, 2015] λέγοντας, ανάμεσα σε άλλα, πως προς το τέλος της διαδρομής τους έπαιζαν στο στυλ του φωνητικού jazz-rock των Blood, Sweat & Tears, των Ten Wheel Drive, των Ides of March και τo soul-jazz-funk των Tower of Power, σημειώνοντας πως δύο ακόμη μέλη του γκρουπ συμμετείχαν στις ηχογραφήσεις των Poll (πλην των Παπαθεοδώρου και Μίχου) – ο Τάκης Κουτελιάς πιάνο και ο Γιώργος Γαβαλάς κρουστά (που μάλλον είναι ο Γαβαλάς, που έπαιξε λίγο πιο μετά στη Λαιστρυγόνα του Σαββόπουλου). Επίσης από τους First είχαν περάσει ανάμεσα στα χρόνια 1967-71 οι Τάκης Ανδρούτσος κιθάρα και Τάκης Μαρινάκης ντραμς (γνωστοί, αμφότεροι, από τους Πελόμα Μποκιού).
Δεν θα έγραφα, τώρα, σώνει και καλά αυτό το κείμενο, αν δεν με έπαιρνε φίλος τηλέφωνο προ ημερών λέγοντάς μου πως βρήκε το μοναδικό δισκάκι των… First. Του είπα «μπράβο», αλλά του εξήγησα πως το συγκεκριμένο δισκάκι είναι μούφα, αφού δεν ακούγονται οι Έλληνες First, μα οι Αμερικανοί Ventures. Έπαθε πλάκα φυσικά, λέγοντάς μου την επόμενη μέρα, σ’ ένα άλλο τηλεφώνημα, πως παντού στο δίκτυο γράφεται πως το δισκάκι είναι των Ελλήνων First…

Είναι αλήθεια, το γράφουν ή το υπονοούν κάποια παιδιά, ή όχι και τόσο παιδιά, σε blogs και στο YouTube… Ελπίζω τώρα, αφού διαβάσουν το κείμενο, να το διορθώσουν…