9/7/2017
Η κλασική μαλακία, που θέλει να εμφανίζει το ροκ, επί χούντας, ως «παράνομο», για να μοιάζουν με «επαναστάτες» εκείνοι που το άκουγαν!!
>>Οι νέοι στην Ελλάδα ψηλαφούσαν με αγωνία τον απόηχο του Καλοκαιριού εκείνου (σ.σ. της Αγάπης), κυρίως προσπαθώντας με τη μουσική να νιώσουν την αγάπη – και αυτή όμως έφτανε στη χώρα με δόσεις, ΔΥΣΚΟΛΑ, ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΡΑΝΟΜΑ. Η χούντα εξέταζε το κάθε τι με καχυποψία, αν και λίγα καταλάβαιναν οι λογοκριτές από όσα έρχονταν εδώ σαν πληροφορίες.<<
Ο άσχετος μ’ αυτά τα θέματα Γιάννης Νένες στην Athens Voice (5 Ιουλίου).
Ελληνικό Top-50 ακριβώς πριν 50 χρόνια, για να το τρίψουμε σε μούρες...
8/7/2017
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΚΑΤΙ ΜΠΟΥΡΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...
Οι φροντιστηριάδες προσπαθούν από χρόνια να κλείσουν την Έκθεση σε κουτάκια, ώστε να μπορέσουν να τη διδάξουν και στα πλέον «ναυάγια» από τους μαθητές τους. Και το έχουν καταφέρει.
Η κλασική μαλακία, που θέλει να εμφανίζει το ροκ, επί χούντας, ως «παράνομο», για να μοιάζουν με «επαναστάτες» εκείνοι που το άκουγαν!!
>>Οι νέοι στην Ελλάδα ψηλαφούσαν με αγωνία τον απόηχο του Καλοκαιριού εκείνου (σ.σ. της Αγάπης), κυρίως προσπαθώντας με τη μουσική να νιώσουν την αγάπη – και αυτή όμως έφτανε στη χώρα με δόσεις, ΔΥΣΚΟΛΑ, ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΡΑΝΟΜΑ. Η χούντα εξέταζε το κάθε τι με καχυποψία, αν και λίγα καταλάβαιναν οι λογοκριτές από όσα έρχονταν εδώ σαν πληροφορίες.<<
Ο άσχετος μ’ αυτά τα θέματα Γιάννης Νένες στην Athens Voice (5 Ιουλίου).
Ελληνικό Top-50 ακριβώς πριν 50 χρόνια, για να το τρίψουμε σε μούρες...
8/7/2017
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΚΑΤΙ ΜΠΟΥΡΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...
Οι φροντιστηριάδες προσπαθούν από χρόνια να κλείσουν την Έκθεση σε κουτάκια, ώστε να μπορέσουν να τη διδάξουν και στα πλέον «ναυάγια» από τους μαθητές τους. Και το έχουν καταφέρει.
Ουσιαστικά είναι εκείνοι που ευθύνονται για την αλλοίωση του μαθήματος, το
οποίο έχει μετατραπεί εδώ και χρόνια σε παπάτζα – προκειμένου να γίνει πιο
εύκολα και ανέξοδα βαθμολογήσιμο, ώστε να αποφευχθούν οι τυχόν «αδικίες». Το
πιο «εύκολα βαθμολογήσιμο» δεν σημαίνει βέβαια και
πιο εύκολο επί της ουσίας, καθότι το μάθημα έχει βυθιστεί μέσα σε μιαν ατέρμονη
φιλολογικοποίηση, που το καθιστά άκυρο, αφού εκείνοι που στριμώχνονται είναι
μόνον οι αληθινά καλοί μαθητές, που εμποδίζονται να καταθέσουν το ταλέντο τους
(στο γράψιμο).
Έτσι όπως το κάνανε το μάθημα, θέλω να πω, καλύτερα
να το βγάλουν τελείως απ' τη μέση, γιατί η Έκθεση δεν είναι σούπα
ετοιματζίδικη, αλλά γνώση μαζί με φαντασία, διάβασμα εξωσχολικό και αγάπη για
την ποίηση και τη λογοτεχνία από τη νεαρή κιόλας ηλικία. Επειδή, τώρα, τίποτα
απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει, έχουμε αυτή την απίστευτη υποβάθμιση.
Να πω μόνο, για όσους δεν γνωρίζουν, πως η Έκθεση
«πιάνει» 40 μόλις μονάδες από τις 100 του μαθήματος ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΕΝΙΚΗΣ
ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ενώ τις υπόλοιπες 60 τις «πιάνουν» διάφορες άλλες… αηδίες με Σωστό ή
Λάθος κ.λπ., απαντήσεις σε ερωτήσεις και «κουτάκια» δηλαδή, που το μόνο που
κάνουν είναι να περιορίζουν, να στριμώχνουν και εν τέλει να απαγορεύουν την
έκφραση ή να την λοξοδρομούν σε εντελώς αχρείαστες, για εκείνη τη στιγμή της
πανελλήνιας εξέτασης, ατραπούς.
Το Υπουργείο είναι υπεύθυνο για το χάλι, και θα είναι
μονίμως όσο θα σύρεται πάνω στις ράγες που χαράζει με οικονομικίστικη αντίληψη
η παραπαιδεία (η αγορά δηλαδή).
8/7/2017
30 χρόνια πριν - όχι και λίγα...
8/7/2017
Μας σκοτίσατε τον κώλο με τον Ντάνο. Ποιος είναι αυτός ο
παπάρας; Εγώ τους μόνους Ντάνους που ξέρω είναι αυτούς τους δύο...
7/7/2017
ΑΝΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
>>Στο 31,3% η πραγματική ανεργία στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον
Ντράγκι<<
Διαβάζω, βλέπω, ακούω διάφορους Συριζαίους να βαυκαλίζονται για τη «μείωση» της
ανεργίας και η πίεσή μου χτυπάει κόκκινο. Αυτούς τους αγύρτες, που παίζουν με
τα δεκαδικά ψηφία, αγνοώντας ηθελημένα εκείνο που συμβαίνει στην κοινωνία, ήρθε
να τους «χαστουκίσει» ο Ντράγκι, ο οποίος (χωρίς κι αυτός να αισχύνεται φυσικά)
μέτρησε την πραγματική ανεργία στην Ελλάδα στο 31,3%.
Φυσικά, η ανεργία είναι πολύ πιο μεγάλη, ξεπερνάει
χαλαρά το 40%, και κανείς πραγματικά δεν μπορεί να τη μετρήσει, αφού οι άπειρες
μορφές υποαπασχόλησης και ουσιαστικής ανεργίας που δεν καταγράφεται (π.χ.
μηχανικοί), δεν επιτρέπουν την εξαγωγή ακριβών στοιχείων.
Και βεβαίως να μη μιλήσουμε για τις εκατοντάδες
χιλιάδες τής μετανάστευσης, γιατί σ’ αυτή την περίπτωση, αν όλοι τούτοι
παρέμεναν στη χώρα δηλαδή, η ανεργία θα ξεπερνούσε το ίδιο χαλαρά ακόμη και το
60%.
6/7/2017
Το “Psyché rock” (1967) των Pierre Henry (που πέθανε χθες
στα 90 του) και Michel Colombier είχε βγει και σε ελληνικό 45άρι το 1967. Οι
γάλλοι παραγωγοί βούτηξαν το κομμάτι και το έβαλαν στο «Ζ» (1969), στην ταινία
του Γαβρά εννοώ, ενώ αλλάζοντάς του τίτλο και διαφοροποιώντας το (πέρασαν μια
κιθάρα από πάνω και "έφαγαν" τα ηλεκτρονικά) το έκαναν “Café rock”
και το έχωσαν στο σάουντρακ του “Z” (στο δίσκο εννοώ) ως σύνθεση του Θεοδωράκη.
Φυσικά, ο Θεοδωράκης δεν είχε ουδεμία συμμετοχή σ’ όλα αυτά (ήταν τότε
εκτοπισμένος στη Ζάτουνα) και το μόνο που είχε παραδώσει στους Γάλλους ήταν η
μουσική από το «Ένας Όμηρος» (Το γελαστό παιδί) και το «Μαουτχάουζεν» (Ο
Αντώνης).
5/7/2017
Το “Take a heart” κυκλοφόρησε το 1965 και ήταν επιτυχία για
τους Βρετανούς Sorrows, αφού πήγε μέχρι το Νο21, προς το τέλος εκείνης της
χρονιάς. Γραμμένο από τον Miki Dallon και τραγουδισμένο από τον Don Fardon το
τραγούδι είναι ίσως το ωραιότερο βρετανικό r&b της εποχής – αν και μπορείς
να το πεις και freakbeat ή και punk φυσικά. Έχει τρομερή ορμή, κι αυτό το open
drumming στην αρχή… σκοτώνει.
5/7/2017
Ο ESM δεν εκταμίευσε τη δόση, γιατί δεν έχουν εκπληρωθεί
«ακόμη» οι απαιτήσεις του ΔΝΤ! Μία απ’ αυτές το «άνοιγμα» του επαγγέλματος του
μηχανικού!!
Δεν ξέρω πόσες φορές έχουν «ανοίξει» το συγκεκριμένο επάγγελμα τα τελευταία 3-4
χρόνια οι μνημονιακές κυβερνήσεις, πρέπει όμως να πω πως κάθε «άνοιγμα»
σημαίνει και αυτόματη καταδίκη για κάποιες ακόμη χιλιάδες μηχανικών – οι οποίοι
θα περάσουν πάραυτα στην ανεργία (χωρίς μπλοκάκια κ.λπ.) ή θα αναγκαστούν, οι
τυχερότεροι, να δουλεύουν «γαλέρα» στις γνωστές εταιρείες με μισθούς της
πλάκας. Αυτό σημαίνει «απελευθέρωση».
Α ξέχασα και την τρανή σύγχρονη δυνατότητα. Τη γραφειοκρατική αστειότητα, που
ακούει στο όνομα… ενεργειακός επιθεωρητής!
4/7/2017
Το να το παίξεις ψευτοπαντογνώστης παντού είναι ένα
πρόβλημα, μικρό ή μεγαλύτερο σε μια κουβέντα καφενείου ή έστω και στο facebook,
αλλά στο ραδιόφωνο και ιδίως στην τηλεόραση με κάτι τέτοιο απλώς… καίγεσαι.
Ο Μπογδάνος υπό αυτή την έννοια, όσο και να παριστάνει τον έξυπνο, είναι μάλλον
στόκος, γιατί μιλάει on air λέγοντας ό,τι να ’ναι, όντας παντελώς ακάλυπτος.
Γιατί μονίμως ακάλυπτος θα είσαι, άμα το παίζεις «αητός», στηριζόμενος σε
τσάτρα-πάτρα γνώσεις, που δεν τις έχεις χωνέψει
(τις… αποκόμισες χθες-προχθές) και δεν τις έχεις κάνει «κτήμα σου».
Μεγαλώνοντας ο άνθρωπος πρέπει να μαθαίνει να
προφυλάσσεται και να κάνει εκείνο που ξέρει καλύτερα απ’ όλα. Δεν θέλω να
περιαυτολογήσω, αλλά μ’ έχουν καλέσει κι εμένα σε ραδιόφωνο, τηλεόραση κ.λπ,
για να μιλήσω (για μουσικά θέματα) και πάντα αρνούμαι (με εύσχημο τρόπο). Όχι
επειδή το παίζω «κάποιος», αλλά επειδή δηλώνω «του γραπτού λόγου». Άμα θέλετε
κανα κειμενάκι, ευχαρίστως, τους λέω, αλλά έως εκεί. Τα υπόλοιπα δεν είναι για
μένα.
Όταν λέει ο Μπογδάνος στην τιβί πως «τον Παπαδήμο
τον χτύπησαν "πρώην σύντροφοι" του Τσίπρα» δείχνει οίηση, δείχνει πως
είναι εντελώς καβαλημένο καλάμι και εν τέλει αθεράπευτα ανόητος, καθώς δεν
εμπλέκει μόνο τον Τσίπρα στις κοτσάνες του, αλλά και τους πρώην συντρόφους τού
Τσίπρα, τους… Κνίτες ξέρω ’γω!!
Κάποιαν ανακοίνωση από το ΚΚΕ δεν έχω δει ακόμη –
αν και δεν πιστεύω πως το Κόμμα θα καταδεχτεί ν’ απαντήσει στις γελοιότητες του
Μπογδάνου. Το έχω για σοβαρό σε τέτοια θέματα.
4/7/2017
Μου αρέσει, ανάμεσα σε άλλα, να προτείνω γαμάτα τραγούδια
από γνωστά συγκροτήματα του ’60, τα οποία σήμερα μοιάζουν κάπως παραπεταμένα
από τους... πολύξερους. Πριν λίγο άκουγα Bee Gees ας πούμε, το φοβερό “Spicks
and specks” του ’66, αλλά τώρα θα προτείνω κάτι άγνωστο και εννοείται δυνατό
(εντάξει, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα το ξέρουν).
Το συγκρότημα είναι αμερικάνικο, λέγεται Magic και ηχογράφησε ένα άλμπουμ το
1969, το “Enclosed”. Αυτό το άλμπουμ το άκουσα με το που ξαναβγήκε, το 1986,
και το θυμάμαι πολύ καλά από τότε. Έχει ένα φοβερό βαρύ κομμάτι στη B Side που
λέγεται “Play” (σε στυλ Quicksilver Messenger Service) και στην πρώτη αυτό εδώ
το 2λεπτο (ας το πούμε psych-pop) αριστούργημα…
ο μακαρίτης ο Πιερ Ανρύ έμεινε στις μνήμες των ροκάδων για την περβόητη συνεργασία του με τους Spooky Tooth στο Ceremony που οπως φημολογείται στοίχησε την αρχική διάλυσή τους πάνω στα ντουζένια τους
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τη γνώμη μου ότι πιο φευγάτο βγάλανε
Και για μένα ήταν ο καλύτερος δίσκος τους με διαφορά.
Διαγραφήτο Cafe rock δεν εχει καμμια σχεση με to Psyché rock...ειναι διαφορετικα κομματια
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δεν τ’ ακούω και τόσο διαφορετικά. Βγάλανε τα ηλεκτρονικά, αφήσανε τις καμπάνες και προσθέσανε κιθάρα. Ο ρυθμός είναι ίδιος, το τέμπο αλλάζει. Στο 0.40 το “Café rock” μοιάζει πολύ με το “Psyche rock”.
Διαγραφήεκθεση στο σχολείο; και στα δικά μου λυκειακά χρόνια στα 80ς φροντιστηριακό φασόν ήταν για να διευκολύνουν το έργο των βαθμολογητών στις Πανελλαδικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κρίση προετοιμάστηκε μεθοδευμένα δεκαετίες τώρα αφού η εκπαίδευση ευνουχίζει την κρίση των παιδιών παραδίνοντας τα πρόβατα στο σύστημα - κι όποιος γλύτωσε γλύτωσε .
συγγνώμη αλλά σε αυτό το ΤΟΠ50 μόνο καμια δεκαριά κομμάτια είναι ροκ εγω ήμουν αγένητος τότε και δεν ξέρω αν το ροκ ήταν υπό διωγμό αλλά το σίγουρο είναι ότι οι νέοι της εποχής στην Ελλάδα είχαν θέμα με την ενημέρωση για το τι συνέβαινε στην διεθνη ροκ σκηνη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στα άλλα ΤΟΠ (και πέραν Αγγλίας-Αμερικής) πάνω-κάτω τα ίδια έβλεπες.
ΔιαγραφήΔεν υπήρχε «ροκ υπό διωγμό», όσοι τα λένε αυτά είναι ηλίθιοι.
Οι εταιρείες βγάζανε ελεύθερα ό,τι νόμιζαν πως θα πουλήσει. Ήταν και θέμα προσώπων. Όταν πήγε ο Τ. Φαληρέας στη Lyra π.χ., αρχές ’70, έβγαλε και Zappa και Jethro Tull και άλλα διάφορα.
Σωστή η παρατήρησή σου ότι οι Έλληνες άρχισαν να ακούνε συστηματικά ροκ γύρω στο 70 - γι αυτό άλλωστε και τότε ουσιαστικά ξεκίνησε και η ντόπια ροκ σκηνη -αλλά ξέρω από μαρτυρίες παλιότερων ότι κάθε άλλο παρά χαιδεμένα παιδιά ήταν - οι αντιδράσεις του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλοντος, προσαγωγές σε μπατσικά κλπ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλλά θα μου πεις τι να πουν κι οι αριστεροί;
Άλλες εποχές άλλη Ελλάδα αλλά θα γούσταρα να τη ζούσα
Εξαρτάται τώρα τι εννοείς «ροκ», γιατί εγώ λέω ροκ περί τα μισά κομμάτια του TOP-50 του ’67. Κανένας δεν κυνηγήθηκε επειδή απλά άκουγε Hendrix ή Iron Butterfly – θα συνέτρεχαν και άλλοι λόγοι. Και ας αφήσουμε τους αριστερούς κατά μέρος, μην τους ανακατεύεις με τα «χαμένα κορμιά», που έλεγε και ο Φαληρέας.
Διαγραφή> Εξαρτάται τώρα τι εννοείς «ροκ», γιατί εγώ λέω ροκ περί τα μισά κομμάτια του TOP-50 του ’67.
ΔιαγραφήΚαλά εσύ λες ροκ και τον Καφάση...
Σκάσε βλάκα, σκάσε ηλίθιε!
Διαγραφή(Σκάσε Τζίνο!!)
Εμ, όταν δεν παίζουν επιχειρήματα...
ΔιαγραφήΠοια επιχειρήματα ρε καραγκιόζη;
ΔιαγραφήΕίπα ποτέ εγώ ροκ τον Καφάση;
Άιντε να χαθείς... ζωντόβολο.
Γκρουπάρες οι Mamas, Rascals, Turtles αλλά ροκ; Γουστάρω και Spencer Davies αλλά μυστήρια φάση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι τα θες χιλιάδες τραγουδάρες είχε εκείνη η εποχή αλλά εδώ μιλάμε για κάτι άλλο - δε χρειάζεται να το αναλύσω όλοι καταλαβαίνουμε
Φυσικά ροκ. Εδώ τους Turtles τους προσκυνούσε ακόμη και ο Zappa.
ΔιαγραφήΓια τα ΤΟΠ μιλάμε έτσι;
Doors , Jimi Hendrix , Joplin και Big Brother , Byrds, Jefferson Airplane , Pink Floyd με Syd , Cream, Traffic , Country Joe and the Fish κλπ κλπ όλοι σκίζανε και εμπορικά το 67 πόσοι όμωςτους ξέρανε τότε στην Ελλάδα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκετοί. Τα περισσότερα απ' αυτά τα ονόματα κυκλοφορούσαν τότε σε ελληνικές εκτυπώσεις (singles ή LP).
ΔιαγραφήΝα υπενθυμίσω πως τραγούδι των Country Joe & The Fish π.χ. είχε φθάσει μόλις μέχρι το Νούμερο 95 στην Αμερική. Δεν είχε μπει ποτέ στα 50. Η Ελλάδα μάς φταίει;
Λοιπόν, δεν θα με ξεθεώσεις στα σχόλια. Ή θα έρχεσαι διαβασμένος εδώ ή θα σταματήσω να... παραδίδω μαθήματα στο βρόντο.
Ποια ροκ άλμπουμ τυπώθηκαν στην Ελλάδα στα 60ς; Εγώ ξέρω μόνο αυτά των Beatles
ΔιαγραφήSingles σαφώς και τυπώνονταν αλλά τρέχα γύρευε μέσα στις χιλιάδες
Εδώ το Light my Fire το ξέρανε από το Χοσέ Φελισιάνο
Δεν ήταν θέμα διωγμού ή μη των τότε κρατούντων αλλά ενημέρωσης
Γιώργος
Διάφορα. Άνοιξε τους Μοντέρνους Ρυθμούς να δεις.
ΔιαγραφήΝα ένα, που δεν είχε τυπωθεί ούτε στην Αγγλία...
Διαγραφήhttp://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/09/blog-post_29.html
Εφόσον έχεις αναλάβει το εγχείρημα της αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας - και το λέω με εκτίμηση για την προσπάθειά σου αν και διαφωνώ με τα περισότερα επιχειρήματα και συμπεράσματά σου - δε νομίζεις ότι θα ήταν σωστό ΕΣΥ να δημοσιεύσεις αυτά τα αλμπουμ;
ΔιαγραφήΒλέπεις δεν είμαστε αναγνώστες των ΜΡ
Γιώργος
Εντάξει το σημειώνω και κάποια στιγμή θα το κάνω.
ΔιαγραφήΓια το άλμπουμ του Eric Burdon και των Animals, το "Everyone of Us" που δεν είχε βγει μήτε στην Αγγλία, δεν μας είπες όμως τίποτα...
Είναι προφανές ότι βγήκε γιατί το όνομα του Μπέρντον ήταν κράχτης, αλλά πόσο πούλησε εσύ το ξέρεις καλύτερα.
ΔιαγραφήΘέλω να πω ότι εφόσον στα τέλη των 60ς ατην Ελλάδα λέγανε μοντέρνο τραγούδι και περιλαμβάνανε γαλλικό γιεγιε , Σαν Ρέμο ΜΟR, σόουλ, ροκ και δεν ξέρω τι άλλο ποιός θα μππορούσε να τους μιλήσει για τις υφολογικές τουλάχιστον διαφορές;
Ο Μαστοράκης ή οι Καρατζαφέρηδες;
Εμείς πιτσιρικάδες στα 80ς είχαμε περιοδικά , κι όχι του τύπου ΜΡ, ψαγμένες ραδιοφωνικές εκπομπές βιβλία κλπ τα ξέρεις και τα θυμάσαι βέβαια.
Οι άλλοι ψηλαφίζανε στο σκοτάδι.
Αυτό προσπαθούσε να πει και ο ψιλοάσχετος ίσως αλλά νομίζω καλοπροαίρετος Νένες κι εσύ του την έπεσες λίγο άγρια νομίζω .
Καλά, άσε το γιατί βγήκε. Βγήκε το πιο περίεργο, ενώ δε βγήκαν τα άλλα τρία του με τους νέους Animals.
ΔιαγραφήΤο ότι δεν υπήρχε βαθιά πληροφόρηση αυτό είναι αλήθεια, αλλά βαθιά πληροφόρηση δεν υπήρχε ούτε στα σέβεντις, ούτε στα έιτις (σε σχέση με τα σίξτις), πλην ελαχίστων που ήξεραν τι συνέβαινε στη δεκαετία του ’60 και τα έγραψαν. Δυνητικά ο μόνος που θα μπορούσε να γράψει κάποια πράγματα στα σίξτις ήταν ο Τάσος Φαληρέας, αλλά αυτός δεν έγραψε τίποτα. Κάτι άρχισε να ψελλίζει από τις αρχές του ’70 και μετά (ένα κείμενο για τον Zappa στον Κούρο κ.λπ.).
Ποιος να έγραφε στα σίξτις για τα παραμέσα; Ο Πετρίδης ή ο Καρατζαφέρης; O Πετρίδης ό,τι έγραφε στα σίξτις, τα ίδια έγραφε και στα έιτις.
Παρά ταύτα λέω δίσκοι έβγαιναν. Σε μικρές ποσότητες βέβαια, γιατί λίγοι ενδιαφέρονταν. Το ότι είχαν βγει ας πούμε στην Ελλάδα των σίξτις 4(!) 45άρια των Pink Floyd δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι μεγάλο. Και άλλα πολλά βέβαια. Κυρίως σε 45άρια (είχαν βγει απίστευτα πράγματα), αλλά και LP. Από τις αρχές του ’70 και μετά κυρίως λόγω Φαληρέα άρχισαν να βγαίνουν πιο πολλά LP – μιας και ο κόσμος, η νεολαία, άρχιζε ν’ αγοράζει πικάπ και να καταναλώνει περισσότερο. Εκείνοι που άκουγαν Charms το ’67, το ’71 άκουγαν Doors από LP και Iron Butterfly.
Παράνομο ροκ δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα. Και αυτή είναι η μαλακία του Νένε. Οι εταιρείες κόβανε ό,τι μπορούσαν – ακόμη και το “Psyche rock” του Pierre Henry είχε βγει σε 45άρι στην Ελλάδα. Εκείνο που ήταν σε ανεπάρκεια δεν ήταν η δισκογραφική πληροφόρηση (αυτή υπήρχε), αλλά τα ευρύτερα κείμενα γύρω από το ροκ, που θα το συνέδεαν με τα κοινωνικά ζητήματα της εποχής κ.λπ. Τέτοια σοβαρά κείμενα τα βλέπαμε στην Ελλάδα πάντα με το σταγονόμετρο. Ακόμη και στα έιτις, ακόμη και σήμερα…
Να εδώ ένα σπάνιο κείμενο για την Ελλάδα των σίξτις.
ΔιαγραφήΟ Σάκης Παπαδημητρίου γράφει για τους Beatles...
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/03/beatles.html
Θα συμφωνήσω μαζί σου Φώντα κι επιτέλους έθιξε κάποιος και το θέμα με το ιερό πρόσωπο της ελληνικής ροκ δημοσιογραφίας - δισκογραφίας .
ΔιαγραφήΠρος Θεού , δεν ακυρώνω την προσφορά του και να ζει σα ..την ψηλη του δισκοθήκη ο γέροντας αλλά πάντα μου έδινε την εντύπωση του λοβοτομημένου υπερκαταναλωτή
Πάντως ,σε σχέση με τα 80ς ,δημοσιεύτηκαν εμπεριστατωμένα άρθρα και στον Ήχο και στη Μουσική και σε πολλά φανζίν .
ΔιαγραφήΉταν σαφείς βέβαια οι ΝΜΕ κυρίως επιρροές αλλά πόσοι από μας δεν ταξιδέψαμε τότε με αρθράρες με λογοτεχνικές και κινηματογραφικές παραπομπές πέρα από την λεγόμενη ψυχολογική προσέγγιση της μουσικής;
Τα έιτις ήταν πεζά και το ροκ εξάλλου τότε είχε πεθάνει.
ΔιαγραφήΧωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπήρχαν γκρουπ και τότε που έπαιζαν ροκ. Όταν λέω πως είχε πεθάνει εννοώ πως η παρέμβασή του στην κοινωνία ήταν πια περιορισμένη.
Τα κείμενα που αναλύουν τα έιτις εμένα μου φαίνονται επίσης πεζά (γιατί, χοντρικά, ήταν αβαθής και η κυρίαρχη μουσική).
Τελευταία χοντρή αναλαμπή ήταν τα late seventies με το πανκ και τη ρέγγε στη Βρετανία (και από κει υπάρχουν καλά κείμενα - και μερικά στα ελληνικά).
Gang Of 4 , Pop Group , Crass , Zounds , Mob , This Heat-Camberwell Now εκατοντάδες αμερικανικά κυρίως πανκ και χάρντκορ κλπ
ΔιαγραφήΚαθόλου ροκ και χωρίς κοινωνική παρεμβαση
Άλλο τα γούστα μας κι άλλο η ιστορική ακριβεια
Δεν είναι θέμα γούστων.
ΔιαγραφήΜικρές εξαιρέσεις.
Μόνο στη δεκαετία του '60 η counterculture επιχέιρησε ν' αλλάξει την κοινωνία (με όχημα ΚΑΙ το ροκ). Δεν το κατάφερε. Δεν πειράζει.
Όλα τ' άλλα από 'κει και κάτω είναι μεμονωμένες περιπτώσεις.
Τα έχουμε ξαναπεί αυτά εδώ πέρα...
Δεν είναι η ώρα πάλι τώρα...
Οι μάζες παντού και πάντα- και στα 60ς -είναι πρόβατα Με τις μικρές εξαιρέσεις -
Διαγραφή- αρχικά τουλάχιστον -προχώρησε όσο προχώρησε ο πολιτισμός
Πράγματι το μεγαλύτερο ποσοστό της εμπορικά πετυχημένης ροκ μουσικής στα 80ς και ρηχό και κενό ήταν, αν και συχνά συμπαθητικό επίσης.
ΔιαγραφήΌμως ειδικά στα χρόνια 80-86 σε υπόγεια κυρίως φάση γίνονταν τρομερά πράγματα που έχουν ακόμη αξία.
Απλά ήταν διαφορετικά από τα προηγούμενα.
Ότι δεν αλλάζει πεθαίνει.
Αυτό και τέλος - πιστεύεις πραγματικά ότι οι καραβανάδες που διοικούσαν τότε θα μπορούσαν ποτέ να γουστάρουν το ροκ ή θα τους γύριζαν τα άντερα με το όλο σκηνικό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΨάξε τις μαρτυρίες αυτών που ζήσανε εκείνη τη φάση - υπάρχουν χιλιάδες,
Είπαμε μυθιστορήματα γράφει ο άσπονδος φίλος σου αλλά και συ μη πας στο άλλο άκρο
Αυτά και καλό υπόλοιπο καλοκαιριου
Πάλι είσαι out.
ΔιαγραφήΔιάβασε εδώ και θα καταλάβεις. Το ελπίζω…
http://www.lifo.gr/articles/music_articles/141759
Επίσης καλό καλοκαίρι.
Δεν συζητάω κοινωνικοπολιτικής φύσεως θέματα με ασόβαρους και άσχετους ανώνυμους «μαμαμάμες».
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχω πει χίλιες φορές. Όποιος θέλει απ’ αυτούς να στέλνει τέτοιου τύπου σχόλια (βλακώδη εννοώ) θα πρέπει να τα υπογράφει κιόλας – με αληθινό όνομα έχοντας σαφές και καταγραμμένο ηλεκτρονικό ίχνος.