THOMAS SIFFLING: Flow [JnA 7717, 2017]
Από τους σημαντικότερους γερμανούς τζαζ τρομπετίστες της
τελευταίας 20ετίας, ο Thomas Siffling
έχει καινούριο CD στην JazzNArts, το οποίο
αποκαλείται “Flow” (ρέω/ροή).
Και είναι τέτοιο… Ένα ρέον ακρόαμα, οπωσδήποτε jazzy, ενδεχομένως και jazz κατά τόπους, το οποίο διατηρεί
έναν, κάπως παράκεντρο, chill-out αέρα.
Συμβατό με το σήμερα; Θα ρωτούσε κάποιος… Γιατί όχι; Θ’
απαντούσα.
Αν και τα χρόνια έχουν περάσει από τις αρχές των 00s, όταν τέτοια ακούσματα ήταν
πιο καθημερινά, ο Siffling φαίνεται πως δεν μασάει και δρα ακομπλεξάριστα. Κάνει αυτό
που θέλει να κάνει εννοώ, δίχως να ενδιαφέρεται αν θα του πιστωθούν credits καινοτόμου ή απλώς αθεράπευτου
νοσταλγού. Δείτε τη line-up και θα καταλάβετε πολλά: Thomas Siffling τρομπέτα, Alex Gunia κιθάρα,
ηλεκτρονικά, Konrad Hinsken πιάνο, fender rhodes,
Dirk Blümlein μπάσο,
Christian Huber ντραμς, ηλεκτρονικά. Πολλά ηλεκτρονικά, συν το fender, συν το μπάσο, που
δηλώνει κάτι παραπάνω από «παρών» σε όλα τα tracks. Και στα πέντε. Ένα 8λεπτο, δύο 10λεπτα, ένα 12λεπτο κι
ένα 13λεπτο, που κινούνται σε μέσα και γρήγορα tempi και που είναι φισκαρισμένα στα cool vibes, δημιουργώντας χαλαρές contemporary τζαζοκαταστάσεις.
Και ελαφρές rock
ενίοτε, που επιχειρούν να μεταφέρουν έναν «αέρα» από Terrje Rypdal στις συνθέσεις (“Smooth minds”), που πάντα θα
διατηρούν μιαν εκφραστική λιτότητα σε συνδυασμό με μια μελαγχολία.
Ένα λεπτεπίλεπτο σάουντρακ «ανοιχτών οριζόντων» έφτιαξε ο Thomas Siffling και είναι πραγματικά
καλό!
SEBA KAAPSTAD: Tagore’s [JnA 7516, 2016]
Οι Seba Kaapstad
είναι ένα καινούριο, πολυεθνικό σχήμα, τραγουδιστικής jazz και jazz-funk, που έχει για έδρα του τη Γερμανία – στο Μόναχο εξάλλου, τον
Νοέμβριο του ’15, είναι ηχογραφημένο το “Tagore’s”
το πρώτο άλμπουμ του. Μέλη των Seba Kaapstad
είναι Γερμανοί (η τραγουδίστρια Franziska Schuster,
ο ντράμερ-ηλεκτρονικάριος Thomas Wörle, o μπασίστας, που παίζει και rhodes και είναι και
παραγωγός Sebastian Schuster)
και ακόμη Νοτιοαφρικανοί (η τραγουδίστρια Zoe Modiga), από τη Σουαζιλάνδη (ο επίσης τραγουδιστής Ndumiso
Manana) και από τη Νότια Κορέα (η πιανίστρια Gee Hye Lee, που ζει στη Γερμανία).
Όλα αυτά τα άτομα συνασπίζονται κάτω από ένα όνομα, αποδίδοντας δικές τους
συνθέσεις. Φυσικά, και λόγω των ποικίλων εθνοτήτων το σκηνικό είναι… fusion, με αναφορές και σε
αφρικανικές μουσικές, και σε ευρωπαϊκές, και σε αμερικάνικες – δεν ξέρω μήπως
υπάρχουν και ασιατικές αναφορές, αλλά από μια πρώτη ακρόαση δεν παρατήρησα κάτι
σχετικό. Υπάρχει η jazz
και το funk εδώ, και
αυτό που σήμερα αποκαλούνε r&b, με τις φωνές να κάνουν
καλή δουλειά, αλλά συχνά το πράγμα μεταπίπτει σε κάτι που δεν έχει πολύ μεγάλο
νόημα –το smooth– που
χωρίς να είναι κακό, δεν είναι και κάτι… σημαντικά ιδιαίτερο.
Προσεγμένοι, συμπαθείς, αλλά έως εκεί….
TREVOR ANDERIES: Samsara [PR 24, 2017]
Αμερικανός ντράμερ και συνθέτης είναι ο Trevor Anderies και
το άλμπουμ του “Samsara”
ένα τυπικό, με τη δημιουργική έννοια, post-bop CD, που
ολοκληρώνεται από ένα κουαρτέτο (Johannes Müller σαξόφωνα,
Christian Pabst πιάνο, Gautier Laurent μπάσο, Trevor Anderies ντραμς). Με συνθέσεις πρωτότυπες, όπως και με κάποιες διασκευές
(φερ’ ειπείν στο “Broken shadows”
του Ornette Coleman,
στο “I
mean you”
του Thelonious Monk),
η περιπλάνηση του σχήματος χτυπάει κόκκινο στη σύνθεση του Müller “Loss of a tooth” και κρατιέται εξ ίσου ψηλά
στο έσχατο track του άλμπουμ (σύνθεση του Anderies), που έχει τίτλο “A stone I died”.
Με κομμάτια από 6λεπτα και πάνω, το “Samsara” είναι ένα εντυπωσιακό ώρες-ώρες
jazz CD, με δυνατά soli απ’ όλα τα όργανα και
ομαδικά παιξίματα, που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον καθ’ όλη τη διάρκεια των…
αναπτυγμένων στο χρόνο θεμάτων. Αν ως αισθητική «περιπλάνηση» νοείται η σαμσάρα
του Trevor Anderies,
τότε θα πω πως ο τίτλος είναι μάλλον κάπως ασαφής, μέσα… στη σαφήνεια του.
Εννοώ πως περιπλάνηση υπάρχει μέσα στο κυρίαρχο jazz σώμα (πέραν του bop, που είναι η βάση, προσθέστε και το
“avant”, όπως και το “spiritual jazz”) και όχι έξω απ’ αυτό.
Οι JazzNArts και Personality εισάγονται στην
Ελλάδα από την AN Music
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου