ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 37

25/7/2017
ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΣΙΝΕΜΑ…
Δεν μ’ ενδιαφέρει ο κινηματογράφος από το 2000 και μετά – παρότι μπορεί να έχω δει και κάτι που να έχει νόημα (έναν Χάνεκε ή έναν Μπέλα Ταρ) στη χάση και στη φέξη. Και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για τον… τηλεοπτικό κινηματογράφο (τις ξένες σειρές εννοώ). Η ζωή είναι μικρή και δεν έχουμε χρόνο ν’ ασχολούμαστε με τα πάντα. Ούτε υπάρχει κανένας λόγος πια, για να ριψοκινδυνεύουμε επιλογές. Τους νεότερους σκηνοθέτες ας τους ανακαλύψουν οι νεότεροι θεατές κι ας γράψουν εκείνοι γι’ αυτούς. Μπας και πείσουν κι εμάς δηλαδή, όπως μας έπειθαν εκείνοι που διαβάζαμε όταν ήμασταν μικροί… 
Εγώ θέλω να γράφω γι’ αυτά που κατόρθωσα να δω στα νιάτα μου, και τα οποία μ’ αρέσει να τα ξαναβλέπω… και να τα ξαναβλέπω… Για Αντονιόνι, Φελίνι, Παζολίνι, Τζων Μπούρμαν, Ουόλτερ Χιλ, παλιό Αγγελόπουλο, Πολάνσκι, Λίντσεϊ Άντερσον, Λόουζι, Όρσον, cult movies, αληθινά παράξενες ταινίες (σαν την «Κλεψύδρα» του Βόιτσεκ Χας ή το «Μαλπερτουί» του Χάρι Κούμελ), υποτιμημένο ελληνικό σινεμά και άλλα διάφορα.
Ο νεότερος κινηματογράφος τέλειωσε για μένα σ’ αυτή την ταινία – και χαίρομαι γιατί «έκλεισα» ως seeker θεατής μ’ ένα βλάσφημο αριστούργημα πάνω στην αλλαγή του αιώνα…

25/7/2017

Κάτι σχετικό με το βιβλίο του Βαρουφάκη, για να ξεμπερδεύω.
Κατ’ αρχάς φαίνεται πως οι εφημερίδες (και όχι το ίντερνετ), όσο και αν τις φτύνουν κάποιοι, κανονίζουν ακόμη την επικαιρότητα. Έπρεπε να γράψουν πρώτα 2-3 κυριακάτικες για το βιβλίο του Γιάνη (που κυκλοφορεί στ’ αγγλικά εδώ και κάτι μήνες), ώστε ν’ αρχίσει να γίνεται της τρελής στο διαδίκτυο.
Έπειτα, το να ψευτοδιαβάζει κάποιος μια παράγραφο τη μια μέρα και να το κάνει θέμα, το να ψευτοδιαβάζει ένας άλλος μιαν άλλη παράγραφο την επόμενη μέρα και να το ξανακάνει θέμα είναι εντελώς γελοίο. Έτσι θα μας πάει το καλοκαίρι; Ας το διαβάσει επιτέλους κάποιος ολόκληρο κι ας κάνει μια συνολική κριτική, για να τελειώνουμε…
Εγώ, πάντως, μέχρι να κυκλοφορήσει ΚΑΙ σε ΒίΠΕΡ δεν πρόκειται ν’ ασχοληθώ μαζί του. Έχω άλλα να (ξανα)διαβάσω…

24/7/2017
Στενοχωριέμαι όταν πεθαίνουν παλιοί ποδοσφαιριστές –και Έλληνες και ξένοι– περισσότερο και απ' όταν πεθαίνουν καλλιτέχνες. Πρώτα αγάπησα το ποδόσφαιρο και μετά όλα τ’ άλλα. Και οι πρώτοι ήρωές μου ήταν ποδοσφαιριστές (δεν ήταν ούτε ο Σαββόπουλος, ούτε ο Άκης Πάνου). Οι παλιοί ποδοσφαιριστές είναι μάλιστα οι πιο αδικημένοι, γιατί η τέχνη τους δεν είναι καταγραμμένη (πουθενά).
Ακούς ένα τραγούδι του Βαμβακάρη από τη δεκαετία του ’30 και μένεις. Το ίδιο και με τους ηθοποιούς. Βλέπεις μια ταινία του Λογοθετίδη από το ’50 και αντιλαμβάνεσαι «τι παίζει». Τι γίνεται όμως με το Νεστορίδη, το Λουκανίδη, τον Ηλία Υφαντή (για τον οποίο είχε γραφτεί κι ένα φοβερό ποίημα από τον Άρη Δικταίο) και τόσους άλλους από το ’70 και πίσω;

Διάβασα για το Θανάση Μπέμπη, που πέθανε χθες, πως ήταν πολύ μεγάλος παίκτης. Με φοβερό κοντρόλ, κατεβασιά, τρίπλα κ.λπ. Δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτα για να δεις από την τέχνη του. Κάτι ξεθωριασμένες φωτογραφίες μόνο ή μερικές άλλες σεμνά επεξεργασμένες. Καμμία φάση, κανένα γκολ.
Αδικία… Παντοτινή… Και δίχως τέλος…

24/7/2017

Η Ζωή Φυτούση, που πέθανε χθες, και είχε μεγάλη φωνή, θα μπορούσε να είχε σβήσει από το λαϊκό πάλκο ακόμη και τη Ρίτα Σακελλαρίου. Αυτό δεν είδα να το γράψει κανένας. Όλοι μείνανε στα γνωστά και χιλιοδιαβασμένα περί Χατζιδάκι, Ξαρχάκου κ.λπ. Ok… Καλά ήταν κι αυτά…

Το «Σαφώς στο δήλωσα σαφώς» του μεγάλου Κώστα Ψυχογιού το θυμάμαι από τα μέσα του ’70, καθώς το άκουγες συνέχεια τότε από τους πειρατές και τα τζουκ-μποξ. Κι είχε κι ένα στίχο μέσα, που... κάτι έλεγε.

«Ψηλά δε φτάνει μόνο ο αητός / μα γλείψε-γλείψε φτάνει και το σαλιγκάρι»

23/7/2017

ΣΤΗ ΓΙΑΝΝΑ ΜΕΣΩ ΓΙΑΝΗ

Δεν προχωράει με τίποτα… Από τη ΜΙΑ μεριά το "βίπερ" του Βαρουφάκη, κατά την ηλίθια διατύπωση των Συριζαίων (αν κυκλοφορούσε σε βίπερ θα το τιμούσα και θα το αγόραζα!), από την ΑΛΛΗ το καινούριο τραγουδάκι της Μόνικας, που προκαλεί μειδιάματα, από την ΠΙΟ ΑΛΛΗ η ζέστη και οι πηγμένες θάλασσες… Φυλακή…
Ας ανοίξω λίγο το ερκοντίσιον κι ας ρίξω ένα δροσερό ποπάκι…

23/7/2017 

Ρε την κακομοίρα την Radioactive να την πετάξουν από το discogs!!

Τράβα βρες το τώρα αυτό το beat/mod/garage διαμάντι από την Αυστραλία του '66, που το είχα αγοράσει από τον Πάνο (Σόλωνος & Μασσαλίας) με 4 ευρώ…

22/7/2017

>>Και συνεχίζει ο κ. Βαρουφάκης στο βιβλίο του: «Εκείνη τη στιγμή ο Αλέξης μού εκμυστηρεύθηκε κάτι που δεν περίμενα. Μου είπε ότι φοβόταν να μην πάμε στου Γουδή, αν επιμέναμε [...] Μετά υπαινίχθηκε ότι ετοιμαζόταν κάτι σαν πραξικόπημα και ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Στουρνάρας και οι μυστικές υπηρεσίες ήταν σε συναγερμό.»<< 

Να μια ωραία ιδέα για εξεταστική!!

(Πάκης, Στουρνάρας, βαθύ κράτος... όλοι αυτοί κόντρα στο 62%)

22/7/2017 

Η γελοιότητα της δεξιάς να ζητάει κάθε λίγο και λιγάκι εξεταστική για τον Βαρουφάκη, τον Λαφαζάνη, τους Συριζαίους του πρώτου εξαμήνου του 2015 γενικά, δεν έχει προηγούμενο. Προσωπικά πιστεύω πως δεν θα το κάνει, όταν και άμα έρθει στην εξουσία, ακόμη κι αν βγει αυτοδύναμη, όμως δεν παύει αυτή η τακτική να είναι εκνευριστική.

Η δεξιά έχει στο αίμα της το «ανήκομεν εις την Δύσιν», μ’ έναν παλαιόθεν ξενόδουλο και υποτελή τρόπο και κάθε τι που μπορεί να τορπιλίσει αυτή τη σχέση την κάνει να τρέμει. Συνέρχεται, γρήγορα όμως, γιατί κατ’ ουσίαν ξέρει πως κανείς δεν έχει τα κότσια να πάει ουσιαστικά κόντρα σ’ αυτές τις… μεγάλες και «στρατηγικές» επιλογές. Ούτε το σημερινό ΚΚΕ φυσικά – το οποίον, και λόγω της τακτικής του ("5 κόμματα-2 πολιτικές"), το έχει γραμμένο πατόκορφα. 

22/7/2017 

Έμαθα από φίλους πως το discogs δεν κάνει πλέον δεκτές, προς πώληση, ορισμένες «πειρατικές» εκδόσεις βινυλίων και CD. Συγκεκριμένα των βρετανικών εταιρειών επανεκδόσεων Radioactive, Phoenix Records, Bamboo και δεν ξέρω ποιών άλλων ακόμη. Τι παίζει, στη βάση του, δεν είναι εύκολο να το μάθεις. Το λέω, επειδή «πειρατικές» επανεκδόσεις κυκλοφορούν από τα early eighties και πολλές απ’ αυτές είναι ακόμη απείραχτες στο discogs (για παράδειγμα εκείνες της Psycho) ή τα άπειρα «πειρατικά» από τα late 80s με τα λευκά (συνήθως) labels, που εξακολουθούν να πουλιούνται κανονικά. Απείραχτη είναι ακόμη η Akarma, η Timeless και άλλες… περίεργες εταιρείες επανεκδόσεων – ακόμη και γιαπωνέζικες. Κάποιοι δεν πληρώνουν δικαιώματα και τους την πέφτουν, ενώ για κάποιους άλλους δεν τρέχει τίποτα.
Αν πάντως φύγουν όλα τα unofficials από το discogs δεν ξέρω τελικά, από πλευράς επανεκδόσεων, τι θα απομείνει τελικά…