ΛΑΜΠΡΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ – ΚΩΣΤΗΣ ΔΡΥΓΙΑΝΑΚΗΣ split LP με ηλεκτρονικά και άλλα στοιχεία

Το «λ/κ» [Hxoi Kato Apo To Spiti, 2017] είναι ένα split LP, το οποίο ανήκει, ανά πλευρά, σε δύο πειραματιστές. Στον νεότερο Λάμπρο Ζαφειρόπουλο (η πλευρά λ) και στον παλαιότερο Κωστή Δρυγιανάκη (η πλευρά κ). Το άλμπουμ, που περιέχει και ένθετο, είναι κομμένο σε 330 αντίτυπα και είναι τυπωμένο σε βινύλιο 180 γραμμαρίων. Πρόκειται, δηλαδή, για μια στιβαρή έκδοση, που περιέχει το ίδιο στιβαρές και δυναμικές μουσικές, με προφίλ όχι κατ’ ανάγκην εικονοκλαστικό και «δύσκολο».

Η πλευρά του Ζαφειρόπουλου είναι ένα track. Ένα track, που αποδίδεται από συγκρότημα –έστω και άτυπο και ανεξαρτήτως αν βρέθηκαν ή όχι όλοι οι μουσικοί να ηχογραφούν μαζί– αφού εδώ ακούμε τρομπέτα, κλαρίνο, κιθάρα, ακορντεόν, feedbacks από το Σπύρο Χαρμάνη, φωνές (ένα νανούρισμα στο τέλος) και βεβαίως «όλα τα υπόλοιπα» από τον ίδιο τον Ζαφειρόπουλο (στα «υπόλοιπα» να βάλουμε οπωσδήποτε τα ηλεκτρονικά, τη διαχείριση των field recordings, την επεξεργασία τους και ό,τι άλλο…). Το άκουσμα έχει ενδιαφέρον, που ξεπερνάει τα όρια τού… σκληρού πειραματισμού, καθώς δεν είναι αυτοαναφορικό και ανατροφοδοτούμενο, διαθέτοντας σαφή αφηγηματικά στοιχεία – που μπορεί να μη «λένε» κάποια συγκεκριμένη ιστορία, έχουν όμως μια ροή, η οποία παρακολουθείται με άνεση. Θα μπορούσε να μιλήσει κάποιος, ίσως πιο πεζά, για ένα είδος πειραματικού rock, με στοιχεία jazz, ηλεκτρονικά, kraut, ambient κ.λπ., καθώς η σύνθεση του Ζαφειρόπουλου δεν φείδεται τέτοιων προσανατολισμών. Απεναντίας, όσο κυλάει στο χρόνο, αυτό το experimental rock εγώ-θα-το-πω άκουσμα, αποκτά ακόμη πιο σαφή χαρακτηριστικά, χωρίς ποτέ να απομακρύνεται από τον υπαινιγμό και το πείραμα.

Στην περίπτωση του Δρυγιανάκη τώρα (πλευρά κ) τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά, χωρίς πάντως να έχουμε και κάτι τελείως διαφορετικό ως «πνεύμα» (είπαμε “split”, αλλά θα πρέπει να τηρούνται και κάποια minimum όρια κι ένα αρχικό πλαίσιο, που, εδώ, τηρούνται και-με-το-παραπάνω). Εξάλλου, είναι κι εκείνο που αναφέρει ο ίδιος ο Δρυγιανάκης στο ένθετο… πως ό,τι ακούμε «δημιουργήθηκε στο διάστημα από τον Νοέμβρη του 2016 έως τον Γενάρη του 2017 εμπνευσμένο από την δουλειά του Λάμπρου Ζαφειρόπουλου». Έτσι κι εδώ ο Δρυγιανάκης έχει τη στήριξη μιας ομάδας, την οποίαν αποτελούν πρόσωπα που χειρίζονται ηχογραφήσεις (υπάρχει προηχογραφημένο υλικό δηλαδή), «κανονικοί» μουσικοί που παίζουν τρομπέτα, μπάσο, μπάλαφον και κρουστά, ο ίδιος ο Ζαφειρόπουλος συμμετέχει στα ηλεκτρονικά, με τον Δρυγιανάκη να «διευθύνει» και να είναι υπεύθυνος για όλα τα υπόλοιπα. Έτσι λοιπόν η πλευρά «κ» μπορεί να μην έχει τη «ροκ αντίληψη» τής «λ», διατηρεί όμως κι εκείνη, στην αρχή της, ένα έντονο αλλά abstract ηλεκτρονικό κλίμα, το οποίο χαμηλώνει στην πορεία, καθώς θόρυβοι, φωνές και άλλες συμβολές αποκτούν «ίσα δικαιώματα». Κάπου το μπάσο του Καλτή (συνεργάτης του Δρυγιανάκη από τα χρόνια της Οπτικής Μουσικής), κάπου μια «επικίνδυνη ηρεμία», κάπου η τρομπέτα της Ζάρδα… όλα προετοιμάζουν το τελευταίο, ας το πούμε έτσι, μέρος του «κ», που έχει ανεβασμένο volume, διατηρώντας μια συνεχή ηλεκτρονική (ή και κάπως ηλεκτροστατική) ροή, που «σπάει» από φωνές, ήχους (ραδιόφωνα) και άλλους διάφορους θορύβους. Άκουσμα, που συμπληρώνει σε κάθε περίπτωση την ηχοθήκη του βολιώτη πειραματιστή.

Επαφή: hxoikatoapotospiti@gmail.com