FRODE KJEKSTAD - DINO MASSA QUARTET εγγραφές της νορβηγικής Losen Records

FRODE KJEKSTAD: A Piece of the Apple [Losen LOS 178-2, 2017]

Να κι ένα καθαρό αμερικανικό τζαζ άλμπουμ, από μιαν εταιρεία, τη νορβηγική Losen, που δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες… πολυτέλειες. Εννοώ πως πολύ συχνά θα δεις εκεί, στο ρόστερ της, άλμπουμ «περίεργα», αβαντγκαρντίστικα, improv και τέτοια, και πολύ λιγότερο άλμπουμ που ν’ ακολουθούν έναν πιο «ίσιο» δρόμο.

Εδώ, για παράδειγμα, έχουμε ένα τέτοιο άλμπουμ, ένα κλασικό soul-jazz CD εννοώ, με κάτι από ’κείνο τον ήχο που ήκμασε, τότε, παλαιά, στις αρχές του ’60. Για το κουαρτέτο του κιθαρίστα Frode Kjekstad ο λόγος, το οποίο συναποτελούν οι Eric Alexander σαξόφωνα, Mike LeDonne όργανο και Joe Farnsworth ντραμς. Αν ο Kjekstad δεν είναι τόσο γνωστός, οι υπόλοιποι τρεις είναι «ονόματα» με πάμπολλες και σημαντικότατες συνεργασίες – κάτι που, προφανώς δίνει extra credits στην αξία του Νορβηγού. Με ρεπερτόριο, που αποτελείται από πέντε δικές του συνθέσεις, τρία στάνταρντ και ακόμη τη διασκευή του στο κλασικό “Cold duck time”του Eddie Harris, ο Kjekstad προτείνει ένα δυνατό άλμπουμ, προβάλλοντας, κατά πρώτον, τη δική του κιθαριστική φρασεολογία, που είναι απλή, αλλά βαθιά επεξεργασμένη και… πεντακάθαρη, με λίγα γκλισάντα και γεμάτο fingerpicking. Από κοντά φυσικά το όργανο του LeDonne (ο άνθρωπος έχει παίξει με Benny Golson, Gary Smulyan, Milt Jackson κ.ά.), που δεν παραλείπει να δώσει μερικά αξιοπρόσεκτα σόλι, όπως και το τενόρο φυσικά του Eric Alexander, που συμπληρώνει, όπου απαιτείται, τούτη την ανελέητη γκρούβα.

DINO MASSA QUARTET: Suite pour le piano for jazz quartet [Losen LOS 179-2, 2017]

Ο Dino Massa είναι πιανίστας και είναι από τη Νάπολι, ο Nicola Pisani, που χειρίζεται σοπράνο και βαρύτονο σαξόφωνα, είναι από το Μπάρι και το rhythm section, ο μπασίστας Garlaschelli και ο ντράμερ Alessandro Rossi, είναι Μιλανέζοι. Ένα τζαζ σχήμα από την Ιταλία έχουμε εδώ –και δεν είναι η πρώτη φορά όπου ιταλική τζαζ βρίσκει στέγη στη Losen–, που ανταποκρίνεται πλήρως στο ρόλο του. Να παρουσιάσει δικές του συνθέσεις (άπασες του Massa), οι οποίες να διακρίνονται για τα «ευγενή» και αφηγηματικά χαρακτηριστικά τους.

Δεν ξέρω αν ο αδόκιμος όρος «μεσογειακή τζαζ» έχει κάποιο νόημα εδώ, όμως, και σε κάθε περίπτωση, οι τέσσερις σουίτες που καταγράφονται στο “Suite pour le piano for jazz quartet” (δεκατριών, δέκα εφτά, δώδεκα και έντεκα λεπτών) έχουν όλα εκείνα τα στοιχεία, που φανερώνουν διαβασμένους και ευρύτερα ψαγμένους μουσικούς. Ο Massa, που έχει ούτως ή άλλως τον πρώτο λόγο, μπορεί και εξισορροπεί τις εκατέρωθεν συμβολές από τα τέσσερα όργανα, παρέχοντας χώρο σε κάθε συνάδελφό του για προσωπικές καταδείξεις, ενώ και στις ο ομαδικές φάσεις, το κουαρτέτο δουλεύει σαν… κουρδισμένο.

Οι Ιταλοί είναι σοβαροί και σπουδαγμένοι μουσικοί και ό,τι κάνουν, και στην τζαζ, το κάνουν με ουσιαστική απλότητα και πάθος.

Επαφή: www.losenrecords.no