Το «Έτοιμοι Δύο» του Boy δεν
μπορεί παρά να είναι η συνέχεια του «Έτοιμοι Ένα», που είχε κυκλοφορήσει πέρυσι
πάντα από την Inner Ear.
Συνέχεια όμως τίνος; Τι συνέβαινε στο προηγούμενο LP και τι συμβαίνει εδώ; Αν στο «ένα» η
στιχουργική του Boy ήταν αστικής
έμπνευσης (με βασικό άξονα τη διάβρωση, κοινωνική, συναισθηματική,
περιβαλλοντική, της μεγάλης πόλης), οπωσδήποτε αφαιρετική και, εξ αιτίας αυτού,
ενίοτε στριφνή και όχι πάντα εντελώς αποκρυπτογραφημένη, στο «δύο» το βασικό concept είναι
περισσότερο εσωστρεφές.
Στο στόχαστρο του Boy μπαίνει το δίπτυχο Θρησκεία (δευτερευόντως) και Οικογένεια
(κυρίως). Το πρώτο σχετίζεται μ’ ένα τραγούδι βασικά, το «Φίμωσέ με» («Συναντάω ένα παιδί τυφλό/ μου λέει σαν
βλάκας/ φχαριστώ το Θεό»), το δεύτερο απλώνεται πολύ περισσότερο στη
στιχουργική τού Boy κι
έχει να κάνει κυρίως με την έννοια της αναπαραγωγής – και περαιτέρω με το πώς
αντιμετωπίζεται η νέα ζωή μέσα στην οικογένεια στην αρχή και στη συνέχεια στην
κοινωνία.
Ο Boy παίρνει τη θέση τού… εμβρύου και διερωτάται «μήπως είμαι και γω από αυτούς/ τους
γεννημένους ήδη νεκρούς» (στο εισαγωγικό «Έτοιμοι») και πιο κάτω «άραγε θα καταφέρω να αγαπηθώ λέτε εσείς /
μα εγώ δεν ξέρω αν θα γεννηθώ» (στο «Αγέννητος», τελευταίο track της πρώτης πλευράς).
Από ’κει πέρα υπάρχουν οι στίχοι της εξόδου στο «Μπράιαν
Λήθη», στο «Θολά», στο «Θρίλερ» και αλλού.
Η παιδικότητα, λοιπόν, και το πώς αυτή μεταμορφώνεται και
διαστρέφεται μέσα στο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον είναι στο στόχαστρο
του Boy, ο οποίος στο
τέλος εξομολογείται «είμαι αγόρι μικρό/
παίζω στην παιδική χαρά/ εσύ δεν είσαι η μαμά μου/ από μικρός κρυβόμουνα στα
σκοτεινά» και τα λοιπά…
Η συνέχεια εδώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου