ΣΠΥΡΟΣ ΞΕΝΟΣ a space journey

Πριν δυο χρόνια τέτοιαν εποχή πάνω-κάτω είχα γράψει για το προηγούμενο LP του Σπύρου Ξένου, που είχε τίτλο “The Valley of Dreams” και που εμφάνιζε ωραία ορχηστρική και κάπως rock μουσική. Μια συνέχεια εκείνου ή κάτι άλλο τέλος πάντων έχουμε τώρα, στο “A Space Journey” [Xenos Music, 2017], που προσδιορίζεται στο οπισθόφυλλο του long-play από τον ίδιο το συνθέτη του ως: “A space trip from Earth into the Universe. A journey through the analog sounds of synthesizers. Experience the magic trip of existence from birth to the end of life”.

Ο Ξένος, που χειρίζεται ηλεκτρικό πιάνο, ARP2600, mini moog συν κάτι KORG δεν είναι μόνος του σ’ αυτό το ταξίδι. Δίπλα του βρίσκονται ο Βασίλης Κώτσιας (αν τον τονίζω σωστά) σε ακουστικές, ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο, ο Χρήστος Μανωλόπουλος ντραμς και η Μάτα Κούρτη φωνητικά. Το υλικό είναι φυσικά συντεθιμένο από τον Ξένο, ενώ, σε μερικά κομμάτια, παρεμβάλλονται και space ήχοι δανεισμένοι από προγράμματα της NASA (space sound library). 

Το αποτέλεσμα είναι ευχάριστο, αλλά, ας μου επιτραπεί, κάπως απλοϊκό. Βεβαίως και η απλοϊκότητα μπορεί να έχει κι αυτή τη χάρη της μέσα σ’ έναν κυκεώνα υπερφορτωμένων πραγμάτων, συχνά άτεγκτων και απροσπέλαστων (όπως είναι πολλές σημερινές ηλεκτρονικο-κατασκευές), όμως και πάλι το “A Space Journey” κάτι παραπάνω θα χρειαζόταν από την αναντίρρητη πίστη τού Ξένου στον αναλογικό ήχο.

Τι θέλω να πω; Θα ήθελα περισσότερο εμπνευσμένες συνθέσεις (σαν την “Sentiments in low gravity” π.χ.), πιο μακριές στο χρόνο (και όχι θεματάκια, του ενός ή δύο λεπτών, χαλαρά συνδεδεμένα) και περισσότερη εκμετάλλευση των υπολοίπων οργάνων (και της φωνής ενδεχομένως). Τέλος μιαν αρτιότερη ηχογράφηση-παραγωγή θα έδινε στο “A Space Journey” ένα συνολικότερο ξεπέταγμα.

Ο Ξένος δεν είναι αδιάφορος μουσικός και δεν θα ήθελα να νομιστεί κάτι τέτοιο – εξάλλου το προηγούμενο LP του ήταν όντως «ένα απολύτως αποδεκτό και ευχάριστο άλμπουμ», όπως είχα γράψει και τότε (9/2015). Απλώς, νομίζω, πως θα μπορούσε, εδώ, να μας παρουσιαστεί ως ακόμη πιο ενδιαφέρων.