ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 51

25/10/2017

Αηδιασμένος με την εμετική «αποκατάσταση» Σόιμπλε, που επιχειρούν οι ντόπιοι γκαουλάιτερ, στρεψοδικώντας πάνω στην έννοια της ενοχής, σε σχέση με τα φοβερά εγκλήματα που αφήνει πίσω του ο γερμανός υπ.οικ., θυμήθηκα εκείνη την καταπληκτική ατάκα τού Μαρκούζε από τα σίξτις…

25/10/2017

O Σόιμπλε υπήρξε ένας εγκληματίας πολιτικός για τα ελληνικά πράγματα. Διέλυσε μια χώρα, κατασπαράσσοντας το 1/4 του ΑΕΠ της, δημιουργώντας στρατιές ανέργων και εκατομμύρια φτωχών, μόνο και μόνο για να σώσει τις μπατιρημένες κωλοτράπεζές του και ν' αυξήσει τα πλεονάσματά του.
Του πρέπει παντελής απαξία και φτύσιμο από τον ελληνικό λαό και όποιοι επιχειρούν, σήμερα, να μας τον ξαναβάψουν, εξωραΐζοντας την εικόνα του, είναι απλώς «συνεργάτες» (με την παλιά κατοχική έννοια) του αχαρακτήριστου Γερμανού.

25/10/2017

Γελοιότητα, δηλαδή αμερικανιά ολκής, το να ονοματίζεις τη βροχούλα του θεούλη σε κάτι άλλο εκτός από βροχή. Τελικά και ο καιρός θέλει το φιόγκο του, για να πουλήσει.

24/10/2017
Διάβασα αυτά που λέει ο Thurston Moore στον Άγγελο Κλείτσικα στο lifo.gr για τους αγαπημένους του ελληνικούς δίσκους και ποιητές.
Υπάρχουν λάθη και σπερμολογίες. Κατ’ αρχάς γράφουμε τα ονόματα σωστά. Hans Schneider και όχι Scneider, Philipp Wachsmann και όχι Phillip Wachsman.
Έπειτα η Leo ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «μία πολύ ενδιαφέρουσα δισκογραφική εταιρεία από την Ρωσία», αλλά βρετανική εταιρεία, που την τρέχει ο Ρώσος Leo Feigin. Και το πιο σημαντικό απ’ όλα.
Σε σχέση με το LP “Armageddon” των P.L.J Band του Μαχαιρίτσα ο Thurston Moore αναπαράγει τις κοτσάνες, που πέρασαν από κάποιο βλάκα στο νετ (εδώ και χρόνια), μεταφράστηκαν στ’ αγγλικά και πάνε από στόμα σε στόμα. Λέει ο Moore: «Εκείνες τις μέρες θεωρούταν βλάσφημος (σ.σ. ο δίσκος των P.L.J Band), λόγω των στίχων που έλεγαν κάποια περίεργα πράγματα για τα θεία. Δεν είμαι βέβαιος σε τι αναφέρονταν, αλλά καταστράφηκε και έγινε πολύ σπάνιος» και παρακάτω «δεν έχω ιδέα γιατί θεωρήθηκε τόσο αντιχριστιανικός». Το έχουμε πει χίλιες φορές πως ο δίσκος είναι πέρα για πέρα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ, δεν είναι καθόλου βλάσφημος και ποτέ δεν καταστράφηκε (ούτε σπάνιος ήταν τουλάχιστον για μια δεκαετία)! Απλά στην ώρα του τον φτύσανε όλοι και πέρασε στα αζήτητα, στις κούτες με τα 500άρικα (δραχμές). Για να ξέρουμε και τι λέμε δηλαδή.
Περαιτέρω, και όσον αφορά στους ποιητές ο Moore φαίνεται πως έχει πολύ καλούς πληροφοριοδότες, αν κρίνω από τα ονόματα των Στεριάδη, Πούλιου και Τζ. Μαστοράκη που αναφέρει. Και για τους τρεις αυτούς ποιητές υπάρχουν ξεχωριστές αναρτήσεις στο δισκορυχείον.

24/10/2017

Οι υπάλληλοι του γερμανικού ΥΠ.ΟΙΚ είπαν να αποχαιρετήσουν το Σόιμπλε, σχηματίζοντας όλοι μαζί ένα… κακογραμμένο μηδέν, επειδή κατόρθωσε στη θητεία του να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό (του). Δηλαδή οι δικοί μας υπάλληλοι τι πρέπει να φτιάξουν του Τσακαλώτου, για τα τρελά πλεονάσματα που πετυχαίνει; Ακόμη και τα mass games του Κιμ είναι πολύ λίγα… Φτου σου αγόρι μου… 

23/10/2017
Κανονικά στη Μακρόνησο θα έπρεπε να επιτρέπεται η πρόσβαση ΜΟΝΟ σε δεξιούς και ακροδεξιούς στρατόκαυλους, που θα υπέγραφαν πιο πριν «δήλωση μετανοίας» (για τους ίδιους και για τους προγόνους τους). Κι από κει και πέρα μόνο σε τσοπάνηδες με γίδια… Και πλήρης απαγόρευση φωτογραφιών, γιατί ξερνάμε κιόλας…

23/10/2017
Όταν θες να διασκεδάσεις με μουσική το φαν των τραγουδιών είναι το πρώτο που θα επιζητήσεις. Και τέτοιο φαν (απλό και λειτουργικό, και άρα μέγιστο) δεν το βρίσκεις πουθενά σήμερα. Παντού μαυρίλα και δυσθυμία, όταν δεν υπάρχει βαρεμάρα και αδιαφορία από την πρώτη κιόλας νότα…

23/10/2017
ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ (100 χρόνια)

23/10/2017

Έρχονται οι… θεσμοί. Το ίδιο συμβαίνει στην αποικία από το 1833.

(Άρμανσπεργκ, Μάουρερ, Χάιντεκ)

22/10/2017

Δεν πεθαίνουν μόνο μουσικοί, πεθαίνουν και σκηνοθέτες.

Πριν λίγες μέρες (19/10) την έκανε και ο Umberto Lenzi (στα 86 του αυτός). Η πρώτη ταινία του Lenzi είχε γυριστεί στην Ελλάδα το 1958 (έπαιζαν οι Μπάρκουλης, Παπαγιαννόπουλος, Φωτόπουλος κ.ά.) κι είχε τίτλο «Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα». Φυσικά ο Lenzi δεν θα μείνει γι’ αυτή στην κινηματογραφική ιστορία, αλλά για τις αμέτρητες ταινίες «είδους» που σκηνοθέτησε στην πολύχρονη καριέρα του. Σπαγγέτι γουέστερν, αστυνομικά, πολεμικά, θρίλερ, ταινίες με κανίβαλους και τέτοια… Από τις τελευταίες, που ήταν στη μόδα στις αρχές του ’80, το “Cannibal Ferox” (1981) θεωρείται κλασικό. (Φωτογραφία ανάλογη των αντοχών του facebook).

21/10/2017

ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ...

«Ένα πρωί λοιπόν, την ώρα που λιαζόταν τόπλες, έκανα το πλησίασμα με τη μέθοδο της ακρίδας. Μπορούσα να την πλησιάσω και με τη μέθοδο του πατημένου αχινού, να βγω δηλαδή ουρλιάζοντας απ’ τον πόνο μέσα απ’ τη θάλασσα, γιατί πάτησα, πες, αχινό, και να της ζητήσω, καθώς στο σημείο εκείνο της πλαζ ήταν απόλυτα μονάχη, βοήθεια.

Η μέθοδος όμως που προτίμησα ήταν λιγότερο μπερδεμένη. Ελευθέρωσα τη μεγάλη ακρίδα απ’ το κουτί τα σπίρτα, δίνοντάς της, στον αέρα, τη γραμμή του κορμιού της, και το τεράστιο πετούμενο πήγε να κάτσει πάνω ακριβώς στον αφαλό της. Τινάχτηκε επάνω, βάζοντας τις φωνές. Τότε εμφανίστηκα κι εγώ πίσω απ’ τα βούρλα, σαν σωτήρας-άγγελος: Can I help you, miss? τη ρώτησα. I need your help ήταν η απάντησή της. Το έντομο ακινητούσε πάνω στην καυτή άμμο. Έσκυψα, το τσάκωσα απ’ τους αγκώνες των φτερών, κι έκανα να το τσακίσω μες στα δάχτυλά μου, μα είδα ένα αίσθημα οίκτου στο ευαίσθητο μουτράκι της. Έτσι, για χατίρι της, του χάρισα τη ζωή και το έβαλα στο κουτί από τα σπίρτα απ’ όπου το είχα βγάλει.

 Φανταστείτε τη σκηνή: ήμουν δίπλα της κι αυτή με ευγνωμονούσε, ενώ με τα χέρια της σταυρωτά, προσπαθούσε όχι να κρύψει ακριβώς, αλλά να λογοκρίνει τα υπέροχα στήθια της, που όπως στο σινεμά, στα φιλμ-πορνό, ξεχείλιζαν απ’ όλες τις μπάντες. Η μυρωδιά τής μέντας που απέπνεε με ζάλισε…». 

Από το best seller του Βασίλη Βασιλικού Τα “Καμάκια” [KAKTΟΣ, 1978]