DIMORFIA βορειοελλαδίτικο μέταλλο

Έλληνες, από τη Θεσσαλονίκη, είναι οι Dimorfia, με το “Utopia” [Private, 2017] να αποτελεί το πρώτο ολοκληρωμένο CD τους. Τι παίζουν οι Dimorfia; Από το εξώφυλλο, και από το όνομα ακόμη-ακόμη, όλοι μπορούν να το υποθέσουν. Μέταλλο. Μεταλλικοί λοιπόν, αλλά με τα δικά τους επιμέρους χαρακτηριστικά.

Είναι power μπάντα οι Dimorfia, με πολλά όμως μελωδικά και progressive χαρακτηριστικά. Δίνουν βάση θέλω να πω στις μελωδίες τους (και καλώς πράττουν), με τα φωνητικά τους να είναι κατά το μάλλον ή ήττον οπερατικά και συχνά ομαδικά (εδώ μου θυμίζουν τους Therion και άλλους πολλούς), αφήνοντας (και) στα πλήκτρα πολλούς κενούς χώρους για να τους γεμίσουν. Ναι, έχουν κιμπορντίστα ή πληκτρά (πείτε τον όπως θέλετε) οι Dimorfia και αυτός είναι ο Stathis X (ένα από τα έξι βασικά μέλη του γκρουπ), ενώ οι υπόλοιποι είναι οι Maria Loti φωνή, φωνητικά, Kimon Pantelidakis ρυθμικές, lead κιθάρες, Nikos Giogas ρυθμικές, ακουστικές, lead κιθάρες, Kleanthis Xenitidis μπάσο και George Baltas ντραμς, κρουστά, lead και backing φωνητικά.

Το γκρουπ τα καταφέρνει μια χαρά, σχεδόν στα πάντα. Και όταν λέω «στα πάντα» εννοώ πως έχουν και αναφορές (πολύ ωραία ενταγμένες στο σύνολο) από είδη μουσικά, που δεν τα φαντάζεται, ενδεχομένως, ο απλός φίλος μεταλλάς. Και αναφέρομαι βασικά στα ethnic στοιχεία στο “Witch in veil white” και όχι τόσο στις art-rock επιρροές, που είναι, εν πάση περιπτώσει, πιο κατανοητές. 
Αν υπάρχει κάποιο ζητηματάκι με το “Utopia” αυτό έχει να κάνει κυρίως με την παραγωγή, που συχνά είναι/ακούγεται κάπως flat. Χωρίς το απαιτούμενο «βάθος» εννοώ και το… τρισδιάστατο του πράγματος (πρόσεξε το ποδοβολητό στα ντραμς, που ακούγεται ξέπνοο, όπως και το rhythm section γενικότερα, που δεν προσφέρει τον απαιτούμενο όγκο).

Έχουν πολλά προσόντα οι Dimorfia, με σημαντικότερο φυσικά το να γράφουν καλά τραγούδια, όπως και το να τα τραγουδάνε με πρωτότυπο τρόπο. Δεν χρειάζονται πολλά, για να ανεβούν πολλές θέσεις ή και να πλησιάσουν προς την κορυφή σ’ αυτό που κάνουν.