DE FACTO καινούργια μέρα

Οι De Facto είναι ένα από τα καλύτερα pop-rock ελληνικά συγκροτήματα της τελευταίας 25ετίας. Αυτό μαρτυρούν, σε πρώτη φάση, τα επτά άλμπουμ τους, από το “De Facto” [Legend, 1998], μέχρι το πλέον πρόσφατο, που τιτλοφορείται «Καινούργια Μέρα» [Friday Records, 2019]. Κινητήριος άξονας των De Facto είναι ο Πέτρος Παρασκευάς (γράφει μουσικές και στίχους, παίζοντας κιθάρες, ερμηνεύοντας κ.λπ.), ένας πολύ καλός τραγουδοποιός, που έχει το χάρισμα να γράφει ολοκληρωμένα άσματα, με αρχή, μέση και τέλος. Εννοώ πως τα τραγούδια τού Παρασκευά έχουν από ευπρόσωπους στίχους και πάνω – οι οποίοι στίχοι απλώνονται πάνω σε πολύ ωραίες, και απλές, μελωδίες, διαθέτοντας ταυτοχρόνως, ο ίδιος, και μιαν επαρκέστατη φωνή. Ο άνθρωπος, θέλω να πω, ξέρει να γράφει τραγούδια και να τα αποδίδει όπως πρέπει. Δεν το παλεύει, δεν το πιέζει, δεν το εκβιάζει. Του βγαίνει. Γιατί μόνον από εκείνους που τους «βγαίνει», χαλαρά και ήπια, ακούς τέτοια και τόσο όμορφα τραγούδια.

Οι De Facto (Πέτρος Παρασκευάς κιθάρες, πλήκτρα, τρομπέτα, φωνή, φωνητικά, Δημήτρης Ράπτης ντραμς, Γιώργος Παύλου μπάσο – αν και εμφανίζονται κι άλλοι μπασίστες στην ηχογράφηση όπως ο Σωτήρης Ζήσης, ο των Blues Wire να υποθέσω, και ο Πέτρος Μίσκος, ενώ υπάρχουν και διάφορα ονόματα στα φωνητικά) είναι μια μπάντα που, στο παρόν δισκάκι, υιοθετεί πιο funk φόρμες, για να πει και να προτείνει όλα εκείνα που την ενδιαφέρουν, δίχως, βεβαίως, να απουσιάζουν και οι μπαλάντες ή τα πιο «κλασικά» rock tracks, κοντολογίς αυτά που γουστάρουν να μεταδίδουν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί – και τούτο, δίχως οι βασικές αρετές της τραγουδοποιίας τού Παρασκευά να μετατίθενται, να αναβάλλονται ή να αναπροσαρμόζονται.

Υπάρχουν κομμάτια, εδώ, στην «Καινούργια Μέρα», που εμένα μου θύμισαν παλιές καλές στιγμές του ελληνικού pop-rock (το LP των Sunset για παράδειγμα ή τραγούδια του Robert Williams κ.λπ.) και τούτο το λέω όχι για να δείξω και ν’ αποδείξω τις επιρροές του Παρασκευά (δεν ξέρω, εξάλλου, τι ακούει ο άνθρωπος), αλλά για να δώσω εκείνην την αίσθηση των καλών, απλών δίσκων-τραγουδιών, με τα ωραία παιξίματα, και τα απλά, όμορφα τραγούδια.

Κομμάτια, λοιπόν, σαν τα «Φεύγω», «Τρέλα», «Ξανά» και «Χάθηκα» (για να μείνω σ’ αυτά τα τέσσερα, σε πρώτη φάση) εγώ τα θεωρώ «άριστα», για το είδος της μουσικής που υπηρετούν οι De Facto, καθώς θα μπορούσε (αυτά ακριβώς τα tracks) να διέπρεπαν και στα σέβεντις. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη κουβέντα που μπορείς να πεις για ένα καινούριο τραγούδι. Πως αν το μετέθετες, πως αν το έριχνες στη δεκαετία του ’70, δεν θα ακουγόταν υποδεέστερο σε σχέση με τα καλύτερα εκείνης της εποχής.

Επαφή: Friday Records, Μαργαρίτη 9, 582 00 Έδεσσα / τηλ. 23810 23893