ΝΙΚΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ πολιτικά έργα

Τον συνθέτη Νίκο Στεφάνου δεν τον γνώριζα, κι επειδή μπορεί να μην τον γνωρίζετε κι εσείς ας μεταφέρω εδώ ένα μικρό βιογραφικό του, που υπάρχει στο μέσα μέρος του digipak:  
«Ο Ν.Σ. γεννήθηκε το 1975 στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασε μουσική (πτυχίο πιάνου 1996, τάξη Ε. Κατσιαβάλου, δίπλωμα σύνθεσης 2003, τάξη Κ. Σιέμπη) ενώ παρακολούθησε σεμινάρια και μαθήματα με τους Α. Μπαλτά, D. Gompper, Κ. Τζεδάκι, Θ. Αντωνίου. Έχει γράψει έργα για σόλο όργανα και μικρά σύνολα, για ορχήστρα, για χορωδία a cappella, ηλεκτρονική μουσική κ.ά.». Ακολουθεί ενδεικτική εργογραφία 16 έργων...

Το «Πολιτικά Έργα» [Ιδιωτική Έκδοση, χ.χ.], που είναι ένα περιποιημένο CD, ιδιωτικής παραγωγής, το οποίο διανέμεται χωρίς αντίτιμο, είναι ένα άλμπουμ τριών έργων, τα οποία έχουν τίτλους: «Οδοδείκτες / παραλλαγές και αντιθέσεις θέσεις για το σήμερα και το αύριο» (21:24), «Η νέα έφοδος στον ουρανό θα είναι οριστική» (6:29) και “un mare di bandiere rosse…” (6:04).

Και τα τρία έργα έχουν φυσικά πολιτικό περιεχόμενο και μάλιστα στρατευμένο πολιτικό περιεχόμενο, καθώς το φωνητικό κομμάτι τους (στο πρώτο και το τρίτο έργο – γιατί το δεύτερο είναι ορχηστρικό) αναφέρεται, ανάμεσα σε άλλα, και σε κείμενα που αφορούν στο ΚΚΕ (Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο, ομιλία της Ελ. Μπακιρλή στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Θεσσαλονίκη κ.λπ.).

Το πρώτο έργο, οι «Οδοδείκτες» (γραμμένο για ορχήστρα, αφηγητές και προηχογραφημένο υλικό), που είναι και το πιο μεγάλο σε διάρκεια, καθώς ξεπερνά τα 21 λεπτά, είναι ένα έργο σύγχρονης avant. Το ορχηστρικό κομμάτι έχει ενδιαφέρον, αλλά οι φωνές ακούγονται κάπως... ξεκάρφωτες και δεν δένουν με το οργανικό μέρος. Δεν θα πω τι ακριβώς θα ήθελαν, αλλά είναι σίγουρο πως μια πιο εμπνευσμένη στουντιακή προσέγγιση θα έδινε, οπωσδήποτε, άλλη δυναμική στους «Οδοδείκτες». Σαν έργο φέρνει στη μνήμη μου την πρωτοποριακή μουσική του Frederic Rzewski στις αρχές των seventies (“Coming together”, “Attica” κ.λπ.), του Ούγγρου Tibor Szemző (στην Leo Records) και άλλα διάφορα.

Το δεύτερο κομμάτι, το «Η νέα έφοδος στον ουρανό θα είναι οριστική» (κοντσερτίνο για πιάνο και ορχήστρα) είναι πολύ ενδιαφέρον. Βασικά, δρα με προγραμματικό τρόπο, καθώς επιχειρεί να αναπαραστήσει (ηχητικώς φυσικά) τη μετάβαση από το καπιταλιστικό σύστημα στο κομμουνιστικό, περιγράφοντας συνοπτικώς την επαναστατική διαδικασία. Το έργο γράφτηκε με αφορμή τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί με το “un mare di bandiere rosse…” (για κουαρτέτο φλάουτων, προηχογραφημένο υλικό και ηλεκτρονικά). Εδώ η φωνητική επεξεργασία ακολουθεί μια πιο ευφάνταστη πρακτική-διαδρομή, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει, συνολικότερα, και το ακροαματικό ενδιαφέρον.

Επαφή: nstefanou75@gmail.com