GIANNI MIMMO / ALISON BLUNT - GIANNI LENOCI / GIANNI MIMMO δύο ιταλικά improv ντούο

GIANNI MIMMO / ALISON BLUNT: Busy Butterflies [Amirani AMRN #062, 2019/2020]

Για τον σοπράνο σαξοφωνίστα Gianni Mimmo, τον ιδιοκτήτη τής Amirani Records, έχουμε γράψει πολλές φορές στο δισκορυχείον. Στο πιο νέο άλμπουμ του, το “Busy Butterflies”, ο Mimmo (ξανα)συνεργάζεται με την βρετανή βιολίστρια (γεννημένη στην Μομπάσα της Κένυας) Alison Blunt. Είχε προηγηθεί το άλμπουμ τους “Lasting Ephemerals” το 2014 (υπάρχει review στο blog), με το “Busy Butterflies” να προσθέτει έναν ακόμη κρίκο στην προσωπική δισκογραφία τού καθενός, και βεβαίως στην κοινή τους.

Ο τίτλος του άλμπουμ “Busy Butterflies” (Πολυάσχολες Πεταλούδες) ανταποκρίνεται κατά μίαν έννοια στο άκουσμα, καθώς η διαρκής κινητικότητα των δύο οργανοπαικτών, ή των δύο οργάνων αν θέλετε, πιθανώς να συμβολίζει την, μέσω ζιγκ-ζαγκ, κινητικότητα των πεταλούδων – εκείνην την χωρίς εμφανή ειρμό κίνηση, που ενώ διαθέτει αυτό το απροσδιόριστα τρεμάμενο, είναι, ταυτοχρόνως, και τόσο ελκυστική.

Με προφανείς και σαφείς αναφορές στην σύγχρονη avant, τη μουσική δωματίου, την ευρωπαϊκή contemporary jazz και improv-jazz, οι δύο συνθέτες-αυτοσχεδιαστές συλλαμβάνονται, εδώ, «ζωντανοί» στην Chiesa di Santa Maria Gualtieri, στην Παβία της Ιταλίας, έναν ναό δηλαδή που χρονολογείται από τον 10ον μ.Χ αιώνα και ο οποίος μετατράπηκε σε στούντιο, προκειμένου να υποδεχθεί τους ήχους τού Mimmo και της Blunt.

Πέραν, λοιπόν, της διαρκούς κινητικότητας του παραγόμενου αποτελέσματος, εκείνο που διακρίνει την εγγραφή είναι, βασικά, ο μελωδικός προσανατολισμός της. Μπορεί τα δύο όργανα να μην αποτελούν ό,τι πιο σύνηθες σε μια ντούο-συνεργασία, όμως έχουν διακριβωθεί, από τους δύο συνεργάτες, όλα εκείνα τα κοινά πλαίσια, εντός των οποίων θα αναπτυχθούν οι ιδέες τους, με συνέπεια ό,τι παράγεται να ακούγεται με μιαν απόλυτη φυσικότητα.

Με σεμνές χρήσεις διαφορετικών timbre, κινούμενοι πάντα σε αργά και μεσαία tempi, και με γνώμονα την παραγωγή μιας μουσικής που να μην εκβιάζει το ρηξικέλευθο ή το εντυπωσιακό, οι Gianni Mimmo και Alison Blunt δίνουν ένα άλμπουμ υψηλής εσωτερικής ισορροπίας, που ελκύει μ’ έναν μάλλον αναμενόμενο τρόπο.

GIANNI LENOCI / GIANNI MIMMO: The Whole Thing [Amirani AMRN 063, 2020]

Πέρυσι (2019), την τελευταία μέρα του Σεπτεμβρίου, πέθανε ένας σημαντικός πιανίστας και τζαζ-αυτοσχεδιαστής, ο Ιταλός Gianni Lenoci. Ήταν 56 ετών.

Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα εδώ στο δισκορυχείον... ο Lenoci ήταν γνωστός και στην Ελλάδα, αφού είχε συνεργαστεί σε παραστάσεις και στη δισκογραφία με τον Σάκη Παπαδημητρίου και την Γεωργία Συλλαίου (άκου, ας πούμε, το άλμπουμ “Nosferatu a Monopoli” από το 2005), ενώ είχε βρεθεί στο ίδιο πάλκο και με την ελληνική Plus’ n’ Minus Collective Orchestra στο πλαίσιο των 49ων Δημητρίων, στη Θεσσαλονίκη, το 2014.

Αν αυτές ήταν οι ελληνικές διασυνδέσεις του, σκεφθείτε τι γινόταν στην Ιταλία και ευρύτερα. Έτσι, ας θυμίσουμε μερικά άλμπουμ του Lenoci ή με τον Lenoci, για τα οποία υπάρχουν reviews στο blog. Λέμε, λοιπόν, για το “Earle Brown / Selected Works for Piano and/or Sound-Producing Media” [Amirani Contemporary, 2018], στο οποίον ο ιταλός πιανίστας απέδιδε συνθέσεις του Αμερικανού Earle Brown, το “Wet Cats” [Amirani, 2017] μια συνεργασία του Lenoci με τον ντράμερ Francesco Cusa, το “Glance and Many Avenues” [Amirani, 2015] των Reciprocal Uncles / Ove Volquartz (Reciprocal Uncles ήταν ο σοπρανίστας Gianni Mimmo, ο πιανίστας Gianni Lenoci και ο ντράμερ Cristiano Calcagnile), το “Morton Feldman: for Bunita Marcus (1985)” [Amirani Contemporary/ Teriyaki, 2013], με τον Lenoci να παίζει στο πιάνο του συνθέσεις του Morton Feldman, συν το πρώτο φερώνυμο άλμπουμ των Reciprocal Uncles (Gianni Lenoci & Gianni Mimmo – δίχως ντράμερ δηλαδή) ηχογραφημένο τον Μάιο του 2009.

Υπήρχε λοιπόν μια δεκαετής (τουλάχιστον) συνεργασία Gianni Lenoci-Gianni Mimmo, η οποία φαίνεται πως ολοκληρώνεται μ’ αυτό το CD των Reciprocal Uncles, το “The Whole Thing”, που περιλαμβάνει μία και μόνη εγγραφή του ντούο από τον Μάιο του 2019, σ’ ένα στούντιο της Monopoli (ιταλικός νότος-Αδριατική).

Η ηχογράφηση δείχνει, προφανώς, το υψηλό επίπεδο συνεννόησης και λειτουργίας των δύο αυτοσχεδιαστών, και ακόμη την φαντασία τους στο ξετύλιγμα και την υπηρέτηση των μικρομελωδιών που εκπηγάζουν από το session, και από ’κει και πέρα την διευθέτησή τους... πάντα με όρους ελευθερίας.

Ο Lenoci είναι εκπληκτικός, αναπτύσσοντας όλη την «Monk-ική» και avant-garde παιδεία του, ενώ ο Mimmo επιχειρεί πάντα με γνώμονα το κύρος που διαθέτει, ως αυτοσχεδιαστής, στη δημιουργική εμπειρία.

Το αποτέλεσμα είναι αντάξιο των δύο μουσικών και ενδεικτικό, προφανώς, του τι σημαίνει για το ιταλικό και ευρωπαϊκό avant / free-improv η απώλεια του Gianni Lenoci.

Επαφή: www.amiranirecords.com